ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2011: ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2011:
ΜΕ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ

20 χρόνια υποδούλωσης ακόμα στους ντόπιους και διεθνείς τοκογλύφους!!


Ξ Ε Σ Η Κ Ω Θ Ε Ι Τ Ε!!!!!

ΙΟΥΝΙΟΣ 2013:

ΤΡΟΪΚΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ :
Πραξηκοπηματικό κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης και ραδιοφώνου!
Ηρθε η ώρα να τους σταματήσουμε.

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ!!!!


ΙΟΥΛΙΟΣ 2014:

Γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων απο το Ισραήλ!
Να συσταθεί 2η Νυρεμβέργη!


16 Φεβρουαρίου 2015:

ΟΧΙ στην δικτατορία της Ευρωζώνης!
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!




Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Λογική και ευαισθησία.

Εχει μια λογική αυτό που λέει ο κ. Γεώργιος Προβόπουλος. Δεν μπορεί να καταρρέει η οικονομία και τα γερόντια να απαιτούν τέσσερις ημέρες διακοπών από το κράτος. Η τρίτη ηλικία, η πτωχή τρίτη ηλικία, να καθήσει μπροστά στην τηλεόραση και να καταπιεί τα τηλεπαιχνίδια μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Είναι βέβαια δύσκολο να αντικρούσει κάποιος τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Στηρίζεται στην επιστήμη, στην επαγγελματική ανάλυση των δεδομένων. Γράφει λοιπόν στην ενδιάμεση έκθεση για τη νομισματική πολιτική: «Είναι γνωστό από τη θεωρία του καταναλωτή ότι η χρησιμότητα για τους καταναλωτές αυξάνεται περισσότερο με τη λήψη ενός χρηματικού ποσού παρά με τη λήψη συγκεκριμένων αγαθών ίσης χρηματικής αξίας». Από τη θεωρία στην πράξη: ο παππούς που θα εισπράξει 400 ευρώ για να πάει διακοπές θα αξιοποιήσει το χρηματικό ποσό για να πληρώσει λογαριασμούς. Επειδή όμως κάτι θα του περισσέψει, θα αγοράσει από μια γκοφρέτα για τα εγγόνια του.

Ο κ. Προβόπουλος έκανε τη διάγνωση για τα έξοδα του κράτους αλλά μόνο σε ορισμένα ζητήματα κάνει προτάσεις, σε μορφή υποσημειώσεων. Αυτό είναι το χρέος του, να βρει από πού φεύγει το περιττό χρήμα. Για τα ΚΑΠΗ, τα κέντρα που λειτουργούν ως δωρεάν ψυχαγωγικά κέντρα για συνταξιούχους που δεν έχουν καλύτερη απασχόληση, κάνει συγκεκριμένες προτάσεις που εκπορεύονται από μια συγκεκριμένη άποψη για το κοινωνικό κράτος. Αφού επετράπη σε ορισμένους να κατακλέψουν το Δημόσιο έχοντας τα ΚΑΠΗ ως προκάλυμμα, τώρα ως λύση εμφανίζεται η κατάργηση των κέντρων, όχι ο εξορθολογισμός της λειτουργίας τους. Η μικρή αποζημίωση υποτίθεται ότι θα κατευνάσει και θα ωφελήσει. Ας μετατοπίσουμε όμως αυτή τη λογική για την οργανωμένη κοινωνία σε όσα ο διοικητής αναφέρει για την εκπαίδευση.

Το υπουργείο Παιδείας απασχολεί περί τις 180.000 καθηγητές, τον μεγαλύτερο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων. Παρά το πλήθος δασκάλων, διπλάσιο απ΄ ό,τι στην κυριλέ Φινλανδία, κάθε χρόνο προσλαμβάνονται ωρομίσθιοι για να καλυφθούν τα κενά. Ας προεκτείνουμε λοιπόν την πρόταση. Ας καταργηθεί το δημόσιο σχολείο για να καταργηθούν και οι παθογένειές του. Με τη λήψη ενός χρηματικού ποσού κάθε μαθητής θα μπορούσε να γραφτεί σε ιδιωτικό σχολείο, δεν είναι ανάγκη να παιδεύεται το κράτος με διορισμούς, με ανεγέρσεις κτιρίων, με χρηματοδότηση της θέρμανσης. Κι αυτά τα παιδιά δεν είναι ποτέ ευχαριστημένα. Ολο παίρνουν, παίρνουν, παίρνουν, ρουφάνε την οικονομία, και από πάνω κάνουν καταλήψεις. Ας αναλάβουν λοιπόν οι ιδιώτες να μπει μια τάξη στη σχολική τάξη.

Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας δεν δικαιούται να χαράσσει πολιτική, πολλώ δε όταν αυτή είναι συγκυριακή. Δεν βρέθηκε στο πόστο του με την παρούσα κυβέρνηση, οπότε είναι μάλλον καθυστερημένος ο ζήλος του. Εχει διαφορά ο εντοπισμός των προβλημάτων από την πρωτοβουλία να στρέφει την πολιτεία σε αποφάσεις που είναι απολύτως άκαρδες.

Πράγματι, έχουν γίνει λάθη που συγκαλύφθηκαν, για να μην πούμε ότι εκτράφηκαν, από τα δύο κόμματα που κυβερνούν στη Μεταπολίτευση.

Ηταν πολύ βολικό να ταΐζονται τοπικοί παραγοντίσκοι, κομματάρχες, κάθε είδους απατεώνες που ζούσαν παρασιτικά κοντά σε βουλευτές, σε υπουργούς και δημάρχους. Ποια Ελλάδα θέλουμε όμως, αυτή στην οποία ζει άνετα μια τάξη και όλοι οι υπόλοιποι μένουν ευχαριστημένοι με το τίποτα; Γιατί θα πρέπει να πληρώσει τις ανομίες τεσσάρων δεκαετιών ένα παιδί που ζει είκοσι χιλιόμετρα μακριά από το σχολείο επειδή ένα ολόκληρο σύστημα έκλεβε στο όνομα αυτού του παιδιού;

Πολλά λέει στην έκθεσή του ο κ. Προβόπουλος, το μόνο που αποσιωπά, ίσως επειδή δεν είναι η δουλειά του, είναι ότι όλες οι κοινωνικές παροχές θα μπορούσαν να δίδονται στο πολλαπλάσιο αρκεί να υπάρχει έλεγχος. Εχει όμως τη λογική «Πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι». Από ευαισθησία, τίποτε.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=363903&dt=30/10/2010#ixzz13s3Iw7UE

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Προεκλογικό φυλλάδιο της “Οικολογικής Συμπολιτείας του Μοριά” Κορινθίας

Δείτε το (με ένα κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο):

Προεκλογικό Φυλλάδιο

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Γιατί επιμήκυνση και όχι διαγραφή χρέους Προχωρά η συζήτηση για το χρέος. Υπάρχει μια λύση που μπορεί να εξασφαλίσει όχι μόνο 110 δισ. αλλά 340 δισ. ευρώ: Η διαγραφή του χρέους!



<b>Γιατί επιμήκυνση και όχι διαγραφή χρέους</b>
Γιατί επιμήκυνση και όχι διαγραφή χρέους
Προχωρά η συζήτηση για το χρέος. Υπάρχει μια λύση που μπορεί να εξασφαλίσει όχι μόνο 110 δισ. αλλά 340 δισ. ευρώ: Η διαγραφή του χρέους!
"Η" Online 20/10 23:45

Η παράταση φαίνεται να οδηγεί (εκτός θαύματος) το παιχνίδι στα... πέναλντι, στο μεγαλύτερο φόβο του τερματοφύλακα. Εκεί δείχνουν να πηγαίνουν τα πράγματα με την κουβέντα που ανοίγει για "παράταση της αποπληρωμής του χρέους" μπροστά στα αδιέξοδα της αντιμετώπισης της... "ελληνικής τραγωδίας".

Ανάβει έτσι πάλι η συζήτηση για την αντιμετώπιση του βάρους του χρέους καθώς όλοι πλέον παραδέχονται -αν και ορισμένοι δεν το ομολογούν ανοιχτά- ότι η κατάσταση των υποχρεώσεων του ελληνικού κράτους στους πιστωτές του θα είναι χειρότερη στο... τέλος του Μνημονίου.
Κάπως έτσι η κουβέντα μεταφέρεται από τις φωνές που επιχειρηματολογούσαν με τα πόδια στυλωμένα ότι «δεν μιλάμε για αναδιάρθρωση του χρέους», στις φωνές που κουβεντιάζουν τώρα το ενδεχόμενο «επιμήκυνσης του χρέους» (όπως ομολογούσε στα παρασκήνια ο Στρος Καν του ΔΝΤ ήδη από τον Ιούλιο) τόσο σε κυβερνητικό επίπεδο όσο και στα κοινοτικά επιτελεία, αναγκάζοντας την Α.Μέρκελ να παρέμβει αυστηρά λέγοντας ότι «η Γερμανία δεν θα δεχθεί παράταση του μηχανισμού στήριξης».
<b>Γιατί επιμήκυνση και όχι διαγραφή χρέους</b>
Σε επίσημο επίπεδο βέβαια οι κορώνες παραμένουν, τόσο από το ΔΝΤ, όσο κι από τον Ολι Ρεν που ανερυθρίαστα μιλούν από τη μια μεριά για την προοπτική νέου πακέτου μέτρων αλλά από την άλλη διαψεύδουν την προοπτική «αναδιάρθρωσης ή επιμήκυνσης του χρέους». Αλλά και από το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο που ετοιμάζει νέο "χαράτσι" στο δημόσιο (με αιχμή το "ενιαίο μισθολόγιο" που φέρνει νέες περικοπές) και "μαχαίρι" στις ΔΕΚΟ (με αιχμή τις συγκοινωνίες).
Η συζήτηση, λοιπόν, προχωράει. Και όσοι πήραν την πρωτοβουλία να αναδείξουν το αίτημα της διαγραφής του χρέους φαίνεται οι προσεγγίσεις τους να δικαιώνονται.
Περισσότερο, όμως, φαίνεται να δικαιώνονται στα μάτια του κόσμου που αγανακτεί από τις περικοπές τις οποίες καλείται να πληρώσει για χρέη που δεν δημιούργησε. Κι αναγκάζεται να φτάνει ακόμα και σε άρνηση πληρωμών, είτε ατομικά, είτε συλλογικά σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα παρά τις "τρικλοποδιές" εχθρικών συνδικαλιστικών ηγεσιών όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στην Ευρώπη (Γαλλία, Βρετανία):
Από τον απλήρωτο λογαριασμό της ΔΕΗ έως την άρνηση κλεισίματος εργοστασίων π.χ. της Fulgor στην Κόρινθο ή της εφημερίδας "Απογευματινή" στην Αθήνα που βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας (στα χνάρια του Ελεύθερου Τύπου της Γ.Αγγελοπούλου). Μέχρι την επίθεση στους δήθεν "προνομιούχους" εργαζόμενους στις συγκοινωνίες που αποφασίζουν συντονισμένες απεργιακές κινητοποιήσεις την ερχόμενη εβδομάδα και τις καθημερινές κόντρες απέναντι στις περικοπές π.χ. στα νοσοκομεία, σε μια σειρά τομείς κοινωνικής πρόνοιας και της τοπικής αυτοδιοίκησης τώρα με τον «Καλλικράτη».
Δεν πρόκειται, δηλαδή, μόνο για συζήτηση που ανοίγει περιορισμένα σε κάποια κλειστά τραπεζικά, κοινοτικά ή κυβερνητικά στρατηγεία. Αλλά για συζήτηση που ανοίγει στην καθημερινότητα των απλών ανθρώπων όπως βιώνουν τις επιπτώσεις στη ζωή τους.
Κερδοσκόποι
Όσο κι αν επίσημα χείλη ξορκίζουν την «αναδιάρθρωση του χρέους» (έτσι λέγεται κομψά η ελεγχόμενη χρεοκοπία), η διεύρυνση των δημοσιονομικών προβλημάτων από το βάθεμα της οικονομικής ύφεσης επιδεινώνει τις προβλέψεις αντί να τις βελτιώνει. Με αποτέλεσμα σειρά από φωνές που μιλούν για το ενδεχόμενο το ελληνικό δημόσιο να μην αποφύγει τελικά την χρεοκοπία, να πολλαπλασιάζονται.
Όχι μόνο από το διεθνή τύπο, όπως Wall Street Journal και Financial Times, που πάνε τη συζήτηση στο θέμα λήψης μέτρων "ελεγχόμενης χρεοκοπίας" και "επιμήκυνσης του χρέους" αλλά και από μεγάλους τραπεζικούς διεθνείς ομίλους -όπως η Citigroup και άλλοι- που ανοίγουν το θέμα προκειμένου να βρουν τρόπους να μην χάσουν όλα τα λεφτά τους πιέζοντας παράλληλα για "εγρήγορση και όχι εφησυχασμό" στη λήψη μέτρων... "νοικοκυρέματος".
Είναι οι ίδιοι κερδοσκοπικοί μηχανισμοί που εκθειάζονται από τα ελληνικά ΜΜΕ όταν μιλούν «θετικά» για το «ελληνικό δράμα» και λοιδορούνται όταν μιλούν «αρνητικά».
Τις τελευταίες μέρες, μάλιστα, από τις ίδιες διεθνείς στήλες, από τη μία πλευρά αποτυπώνεται ως θετικό μήνυμα η άντληση χρημάτων από το ελληνικό δημόσιο μέσω βραχυπρόθεσμου δανεισμού από τις ξένες αγορές (αν και την πλειοψηφία την αντλούν ακόμα από τις εληνικές τράπεζες, η τελευταία δημοπρασία ήταν 50-50) κι από την άλλη ανοίγουν την κουβέντα για «θέσπιση κανόνων ελεγχόμενη χρεοκοπίας», προκαλώντας σχιζοφρένεια στους «εθνικούς σχολιαστές» των ελληνικών ΜΜΕ.
Παραλλαγές αναδιάρθρωσης
Το όλο θέμα βέβαια των σκληρών μέτρων και του Μνημονίου εξαντλείται στο πότε θα βγει η Ελλάδα στις αγορές να δανειστεί.
Αλλά, "αν κάποιος έχει βρεθεί στην ανάγκη να δανείζεται για να εξυπηρετεί τα χρέη του, τι είναι αυτό που θα πρέπει να τον ενδιαφέρει; Να βρίσκει διαρκώς νέα δάνεια ώστε να παρατείνει την αδιέξοδη κατάσταση του ή να τελειώνει μια και καλή με το σύνολο των χρεών του; Η κυβέρνηση, όπως και οι οπαδοί των διαφόρων παραλλαγών αναδιάρθρωσης του χρέους, έχουν στόχο το πρώτο. Αδιαφορώντας για το γεγονός ότι κάθε νέο δάνειο που συνάπτει η χώρα στην κατάσταση υπερχρέωσης που βρίσκεται είναι ένα ακόμη καρφί στο φέρετρο της", αναφέρει στη εφημερίδα "Το Ποντίκι" ο οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης που υποστηρίζει τη λύση της παύσης πληρωμών.
"Οι θριαμβολογίες για την υπερπροσφορά που εμφανίστηκε, αλλά και την οριακή μείωση του επιτοκίου των τριμηνιαίων εντόκων σε σχέση με την προηγούμενη φορά, δεν μπορούν να κρύψουν τη δεινή θέση ενός κράτους το οποίο αντιμετωπίζει τέτοιο πρόβλημα ρευστότητας, ώστε αναγκάζεται να δανειστεί με βραχυπρόθεσμους τίτλους σε τακτική βάση. Πράγμα που συνιστά εξαιρετικά επαχθή τρόπο δανεισμού. Κι αυτό διότι το ετήσιο κόστος για τα εξαμηνιαία έντοκα γραμμάτια φτάνει το 10%, ενώ για τα τριμηνιαία ξεπερνά το 16%".
Οι εκλογές στους Δήμους και τις Περιφέρειες του Νοεμβρίου έχουν ανοίξει ακόμα περισσότερο αυτή την κουβέντα.
Μέχρι και ο πρόεδρος της ΝΔ Α.Σαμαράς κάνει "κολοτούμπες" προσπαθώντας να αντιπαρατεθεί στο ΠΑΣΟΚ φορώντας αντιμνημονιακό μανδύα, με μοναδικό επιχείρημα ότι έπρεπε να είχαν παρθεί μέτρα στον απλό κόσμο νωρίτερα και ότι ο Γ. Παπανδρέου και ο Γ. Παπακωνσταντίνου... άργησαν!
Μνημόνιο
Θεατρινισμοί. Με αυτά τα επιχειρήματα τα πράγματα δεν πάνε πολύ μακριά.
Ούτε βέβαια πάνε με εκβιασμούς και κινδυνολογίες ότι το ΟΧΙ στο Μνημόνιο θα σημάνει περισσότερη φτώχεια ότι θα αποκλειστεί η Ελλάδα από τις αγορές διότι θα οδηγηθεί εκτός ευρώ, θα επιστρέψει στη δραχμή, θα γίνει Αλβανία... και πάει λέγοντας.
Επιχειρήματα που θυμίζουν την εποχή που οι "εκσυγχρονιστές Σημίτη" προσπαθούσαν να ελέγξουν το ΠΑΣΟΚ. Ξεχνούν ότι η πολιτική του "σκληρού" ευρώ έφερε τεράστιες ανισορροπίες μεταξύ "Βορρά" και "Νότου" στη διακίνηση εμπορευμάτων και κεφαλαίων που διαιωνίζονται και δεν αμφισβητούνται, αντίθετα ενισχύονται με συμφωνίες σκληρών κυρώσεων στις "απροσάρμοστες χώρες".
Με αποκορύφωμα την πρό(σ)κληση της κυβέρνησης -εν όψη προεκλογικής περιόδου- προς στους αντιπάλους της να απαντήσουν στο εξής ερώτημα:
«Υπάρχει άλλος δρόμος η Ελλάδα να εξασφαλίσει τα 110 δισ. ευρώ του ΔΝΤ και της ΕΕ;».
Στα δυο πρώτα επιχειρήματα η εικόνα μιλάει από μόνη της. Και πάλι είναι αποκλεισμένη η χρηματοδότηση της Ελλάδας από τις αγορές και ο κόσμος σπρώχνεται σε όλο και μεγαλύτερη φτώχεια για να μεταφερθούν πόροι στους τραπεζίτες-δανειστές. Και πολύ περισσότερο τίποτε δεν δείχνει ότι οι αγορές θα ανοίξουν αφού τα νούμερα μιλούν για περισσότερα χρέη ως ποσοστό του ΑΕΠ (150%) στη λήξη του «πακέτου στήριξης». Αλλά κι αν ακόμα ανοίξουν οι "κάνουλες των αγορών" το επιτόκιο που θα ζητούν θα είναι το ίδιο ληστρικό -σε τέτοιες δραματικές συνθήκες.
"Αμείλικτο" δίλημμα;
Στο άλλο επιχείρημα, το δίλημμα μπορεί να εμφανίζεται «αμείλικτο»: Ποιος θα εξασφαλίσει 110 δισ. ευρώ; Αλλά υπάρχει κι άλλη σκοπιά να δει κάποιος τα πράγματα. Υπάρχει μια άλλη απάντηση που μπορεί να δώσει λύση και να εξασφαλίσει όχι 110, αλλά 340 δισ. ευρώ! 
Είναι η πρόταση αντί για επιμήκυνση, διαγραφή του χρέους που αγγίζει τα 340 δισ. ευρώ.
Πάγωμα του χρέους τώρα, λοιπόν, για να απελευθερωθούν αυτοί οι τεράστιοι πόροι που ρίχνονται στις "μαύρες τρύπες" των τραπεζών.
* Μόνο οι τόκοι θα είναι αυξημένοι κατά 60% στην τριετία που λήγει το 2011. Πριν την κρίση ήταν κάτω από 10 δισ. ευρώ και τώρα υπολογίζεται να φτάσουν τα 15,8 δισ. το 2011!
* Συνολικά για τόκους και χρεολύσια το 2011 θα πρέπει να σπαταληθεί το ποσό των 43,4 δισ. ευρώ, σχεδόν 11 δισ. ευρώ περισσότερα από αυτά που πληρώθηκαν το 2010 ή ποσοστό 32,7%.
Πόροι οι οποίοι θα μπορούσαν αντί να πηγαίνουν στα τραπεζικά θησαυροφυλάκια, όπως τώρα, να κατευθυνθούν στην κοινωνία.
Ποιος φοβάται μια τέτοια προοπτική;
Κώστας Σαρρής, ksarris@pegasus.gr

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Αντισυνταγματική η ΠΟΤΑ Μεσσηνίας « Oikologiki Sympoliteia Moria

Αντισυνταγματική η ΠΟΤΑ Μεσσηνίας « Oikologiki Sympoliteia Moria: "– Απεστάλη με Google Toolbar"
 
Πλαίσιο κειμένου:  http://greenpeloponnisos.wordpress.com
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ: ΛΑΜΠΡΟΣ ΜΠΟΥΚΛΗΣ

Δελτίο Τύπου 22/10/2010
Η Περιφερειακή παράταξη της Πελοποννήσου «Οικολογική Συμπολιτεία του Μοριά» παρατηρεί με έκπληξη και οργή τις εξελίξεις στο ζήτημα των απορριμμάτων στην Πελοπόννησο.
Συγκεκριμένα, τα σύμμεικτα απορρίμματα που συσκευάζει εδώ και μερικούς μήνες ο δεματοποιητής στα Δίδυμα Αργολίδας, βρήκαν τελικό αποδέκτη την περίφημη Σουκομηχανή στην παράνομη χωματερή της Μαραθόλακας, στην Καλαμάτα. Τελικώς, πληροφορούμαστε ότι ο οδηγός του φορτηγού που μετέφερε τα δέματα συνελήφθη και πως τα δέματα ξαναφορτώθηκαν και επιστρέφουν στα Δίδυμα.
Όλη αυτή η ιστορία θα ήταν αστεία αν δεν σηματοδοτούσε όλα τα αδιέξοδα που έχουν δημιουργήσει χρόνια τώρα στο ζήτημα αυτό, ο περιφερειάρχης, οι νομάρχες και οι δήμαρχοι της Πελοποννήσου.
Όλοι αυτοί φέρουν πολιτικές, αστικές, διοικητικές αλλά και ποινικές ευθύνες για την κατάσταση που επικρατεί στην Πελοπόννησο. Παντού χωματερές, η ανακύκλωση καρκινοβατεί, οι πολίτες δεν είναι ενημερωμένοι, ενώ επικρατεί η αντίληψη ότι τα απορρίμματα είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να το κρύψουμε κάτω από το χαλί.
Η Οικολογική Συμπολιτεία του Μοριά θεωρεί πως τα σκουπίδια δεν είναι πρόβλημα, αλλά ευκαιρία για πρασίνισμα της οικονομίας και θέσεις εργασίας. Πρόβλημα ήταν και παραμένει η στάση των αρχών.
Αυτό ακριβώς πρέπει να αλλάξει και οι προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές είναι μια ευκαιρία για να υπερψηφιστεί η Οικολογική Συμπολιτεία του Μοριά που έχει στο επίκεντρο της Περιβαλλοντικής πολιτικής της, την αποκατάσταση - απορρύπανση των χωματερών, την ανακύκλωση των συσκευασιών, την κομποστοποίηση των οργανικών και την ταφή με ελεγχόμενο και οργανωμένο τρόπο των υπολοίπων.

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Γιατί είμαι υποψήφιος με την Οικολογική Συμπολιτεία του Μοριά

  • Γιατί όλοι εμείς, οι ανένταχτοι πλέον, οργισμένοι και απογοητευμένοι απο το σάπιο πολιτικό σύστημα που μας έφερε σε αυτήν την οικονομική κρίση, παρ'οτι προσπαθήσαμε να έρθουμε σε συνεννόηση και συντονισμό οριζόντιας διάρθρωσης και από την βάση, στην περιφέρεια Πελοποννήσου, για διάφορους λόγους δεν τα καταφέραμε.
  • Γιατί ο διαμελισμός της αριστεράς σε χίλια κομμάτια με απογοήτευσε.
  • Γιατί αυτά τα χίλια κομμάτια προσπαθούν τελικά να καταγράψουν κουκιά και ποσοστά μόνον.
  • Γιατί αυτούς που περιμέναμε να πρωτοστατήσουν στο "Μέτωπο" αποστασιοποιήθηκαν για προσωπικά τους πολιτικά οφέλη
  • Γιατί θέλω να εκφράσω την οργή μου με δράση απέναντι:
  1. στην κυβερνητική πολιτική, 
  2. του Μνημονίου,
  3. των κομμάτων που το ψήφισαν-μεταξύ των οποίων και το πρώην δικό μου Πασοκ-η των κομμάτων που το αποδέχονται,
  4. των επικυρίαρχων και διεθνών τοκογλύφων της ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ
  5. του Καλλικράτη που ως "αναπόσπαστο κομμάτι του προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης, εγκεκριμένο απο το ΔΝΤ:
  • περιορίζει την δημοκρατία, αυξάνει την απόσταση πολιτών -τοπικής αυτοδιοίκησης, δυσκολεύει την δυνατότητα λαϊκού ελέγχου και παρέμβασης, ενισχύει τους κομματικούς μηχανισμούς αποκλείοντας τοπικές ανεξάρτητες κινήσεις, αφού επιβάλλει να κατέβουν σε κεντρικά δημοτικά ψηφοδέλτια
  • Φορτώνεται κρατικές αρμοδιότητες χωρίς τις απαραίτητες δημόσιες δαπάνες με αποτέλεσμα τον κίνδυνο πολλές εξ αυτών να εκχωρηθούν στο μέλλον σε ιδιώτες , άρα περιορίζει τις δυνατότητες άσκησης κοινωνικής πολιτικής σε τοπικό επίπεδο
  •  οδηγεί στη συγκέντρωση εξουσιών απο δημάρχους και περιφερειάρχες που θα καθοδηγούνται απο το διεθνές και ευρωπαϊκό τραπεζικό κεφάλαιο απ' ευθειας και χωρίς λογαριασμό στους πολίτες
  •  Με τους Πράσινους-Οικολόγους ήρθαμε σε συνεννόηση και συμμετέχω ως ανένταχτος, όπως και άλλοι παλαιοί σύντροφοι, σε αυτην την ανεξάρτητη αυτοδιοικητική παράταξη της περιφέρειας Πελοποννήσου, συνθέτοντας τις αντιθέσεις μας και προσπαθώντας να βρούμε ένα κοινό βηματισμό με προτάσεις και δράσεις στην οικονομική κρίση, στην κοινωνική κρίση και στην περιβαλλοντική της διάσταση όπως:                                                
  1. Με εκτροπή προς την πραγματική οικονομία, του πακέτου στήριξης για τις τράπεζες: συνολικά κάπου 75 δις ευρώ την τελευταία διετία
  2. Με ένα άλλο μοντέλο περικοπών: Υπάρχουν τα 6 δις των ετήσιων εξοπλιστικών δαπανών, που δεν προστατεύουν πια τη χώρα αλλά αποτελούν εξαγωγή θέσεων εργασίας προς τις πολεμικές βιομηχανίες των προμηθευτών μας.
  3. Με την δίκαιη φορολόγηση της Εκκλησίας που επιτελεί μεν κοινωνικό έργο, διαθέτει όμως μεγάλη περιουσία και φορολογείται λιγότερο από τις Μ.Κ.Ο. που επιτελούν επίσης μεγάλο κοινωνικό έργο χωρίς να διαθέτουν περιουσία.
  4. Με συστηματικό πόλεμο κατά της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής ειδικά του μεγαλου κεφαλαίου
  5. Με πρωτοβουλίες τοπικής δημοκρατίας και βήματα που θα αναιρέσουν έστω εν μέρει το έλλειμμα δημοκρατίας που επιτείνει ο «Καλλικράτης». 
  6. Με επιλογές και συνεργασίες που θα έχουν χαρακτήρα τοπικό και προγραμματικό διαμορφωμένες  από ενεργούς πολίτες σε κάθε δήμο και περιφέρεια, χωρίς τα βαρίδια κεντρικών συμφωνιών και αποφάσεων προέδρων ή αρχηγών.
Βραχάτι 18-10-2010
Χρήστος Νικολάου
αρχιτέκτων

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

Ο παλαιοκομματισμός σε πληρη δράση.

Ο παλαικομματισμός σε πληρη δραση ακομα!
Μολις τωρα βλεπω στην τηλεοραση τον βουλευτη του νεοφιλελευθερου πλεον Πασοκ κ. Αγγ.Μανωλακη, να ερωτα στην Βουλή τον υφυπουργό Βουγια ποτε θα κανει την παλαια σιδηροδρομικη γραμμη Κορινθου-Πατρων, νεο παραπλευρο δρομο ωστε να αποσυμφορησει την παλαια εθνικη οδο!
Γιαυτο σας ψηφησαμε κ. Μανωλακη? Μας ρωτησατε αν θελουμε αυτη την αλλαγη? Ποιους εκφράζετε? Ποια κοινωνικα στρωματα σας εδωσαν αυτην την κατευθυνση? Οι δημαρχοι της περιοχης ισως? Εκφραζουν τον λαο μεσα απο τα προγραμματα τους η απο λαικες συνελευσεις επι του θεματος?
Δεν δωσαμε ουτε σε εσας λευκη επιταγη ουτε στους δημαρχους να καθοριζετε το μελλον μας αβλεπί!
Ουτε στο Πασοκ βεβαια να μας φερει τα δεινα που μας εφερε!
Δεν γνωριζετε οτι η πλειοψηφια της κοινωνιας της Κορινθίας αλλα και ολοι σχεδον οι φορεις θελουν να μετατραπει η σιδηροδρομικη γραμμη σε τραμ νομαρχιακου επιπεδου, με παραλληλους πεζοδρομους και ποδηλατοδρομους?
Δεν αντιληφτηκατε οτι ειμαστε στην εποχη της πρασινης αναπτυξης ?
Απο ποτε εχετε να ταξιδεψετε στην Ευρωπη?
Τελος παντων αυτην την ολιγαρχικη δημοκρατια σας, για λιγο θα την χαιρεστε!