ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2011: ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2011:
ΜΕ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ

20 χρόνια υποδούλωσης ακόμα στους ντόπιους και διεθνείς τοκογλύφους!!


Ξ Ε Σ Η Κ Ω Θ Ε Ι Τ Ε!!!!!

ΙΟΥΝΙΟΣ 2013:

ΤΡΟΪΚΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ :
Πραξηκοπηματικό κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης και ραδιοφώνου!
Ηρθε η ώρα να τους σταματήσουμε.

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ!!!!


ΙΟΥΛΙΟΣ 2014:

Γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων απο το Ισραήλ!
Να συσταθεί 2η Νυρεμβέργη!


16 Φεβρουαρίου 2015:

ΟΧΙ στην δικτατορία της Ευρωζώνης!
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!




Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Δηλαδή από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ΟΛΑ θα πάνε στους ξένους και εγχώριους τοκογλύφους, που ευθύνονται κατα 50% για αυτό το τεράστιο χρέος, που το δημιούργησαν επίτηδες για να κερδοσκοπήσουν, και ΤΙΠΟΤΑ δεν θα πάει σε επενδύσεις στην Ελλάδα για τόνωση της ανάπτυξης!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μόνο για τη μείωση του χρέους τα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων

NAFTEMPORIKI.GR Παρασκευή, 29 Απριλίου 2011 18:57
Τροπολογία με την οποία προτείνεται να γίνεται η διάθεση των εσόδων από την αποκρατικοποίηση και αξιοποίηση των δημοσίων επιχειρήσεων «αποκλειστικά για τη μείωση του δημοσίου χρέους» και να συμμετέχουν στην Επιτροπή Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων οι υπουργοί Περιβάλλοντος και Μεταφορών, κατέθεσε στη Βουλή το υπουργείο Οικονομικών.
Επίσης, ορίζεται και ειδική διαδικασία για την πρόσληψη χρηματοοικονομικών συμβούλων, μέσω τριμελούς επιτροπής ανάθεσης έργου, μιας τριμελούς επιτροπής παρακολούθησης και εκτέλεσης της σύμβασης και μιας πενταμελούς επιτροπής ελέγχου νομιμότητας των διαδικασιών ανάθεσης.
Κατατέθηκε επίσης τροπολογία με την οποία προτείνεται η παράταση της κάλυψης των δαπανών λειτουργίας της ΕΛΣΤΑΤ από τον τακτικό προϋπολογισμό, επαναπροσδιορίζεται το καθεστώς αναπλήρωσης του προϊσταμένου της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών Υπηρεσιών των υπουργείων, και παρέχεται το δικαίωμα, κατά την απορρόφηση εταιρείας του χρηματοπιστωτικού τομέα από πιστωτικό ίδρυμα που εφαρμόζει εγκεκριμένο σχέδιο αναδιάρθρωσης και κατέχει το 100% των μετοχών της πρώτης, να μεταφέρεται υπό προϋποθέσεις η ζημία στον ισολογισμό του πιστωτικού ιδρύματος, συμψηφιζόμενη με τα προκύπτοντα κέρδη του, των επόμενων τριών χρόνων.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Περι καταβολής της πρώτης δόσης του προστίμου για τους ημιυπαίθριους που λήγει στις 28 Απριλίου 2011

Αθήνα, 27 Απριλίου 2011

  
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 ΘΕΜΑ: Διευκρινίσεις για την εφαρμογή της παρ. 4 του άρθρου 5 του νόμου 3843/10
 
Από το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, απεστάλη έγγραφο με γραπτές διευκρινίσεις προς τις Γενικές Διευθύνσεις Χωροταξικής και Περιβαλλοντικής Πολιτικής των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων της Επικράτειας, που αφορούν στις περιπτώσεις εκείνες που οι Πολεοδομίες δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν τον έλεγχο φακέλων και να υπολογίσουν το αναλογούν πρόστιμο (για δηλωθέντες ημιυπαίθριους), με αποτέλεσμα οι πολίτες να μην έχουν λάβει το αναγκαίο έγγραφο για την καταβολή της πρώτης δόσης του προστίμου στις 28 Απριλίου 2011 (οπότε και λήγει η προθεσμία, βάση του νόμου για την καταβολή της δόσης).
 
Οι διευκρινήσεις αυτές αφορούν μόνο την κατηγορία αυτή των πολιτών που δεν έχουν λάβει από τις Πολεοδομίες το απαραίτητο έγγραφο για την καταβολή της πρώτης δόσης του προστίμου και δεν αφορά τους πολίτες οι οποίοι το έχουν κανονικά λάβει.

 
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του εγγράφου με τις διευκρινίσεις του ΥΠΕΚΑ

 

ΘΕΜΑ: Διευκρινίσεις για την εφαρμογή της παρ. 4 του άρθρου 5 του ν. 3843/10

 
Από επικοινωνία με τις πολεοδομικές υπηρεσίες διαπιστώθηκε ότι μερικές από αυτές αδυνατούν, λόγω αντικειμενικών δυσκολιών, να ολοκληρώσουν τον έλεγχο της πληρότητας των υποβληθέντων δικαιολογητικών για αιτήσεις που κατατέθηκαν προ της 1/1/2011. Αυτό οφείλεται στο πλήθος των αιτήσεων που απεστάλησαν ταχυδρομικώς και στην έλλειψη προσωπικού μετά τις ανακατατάξεις λόγω της ισχύος του ν.3852/2010. Αποτέλεσμα αυτού είναι οι αιτούντες να μην έχουν ενημερωθεί ακόμη για το ποσό της ειδικής εισφοράς, ενώ λήγει η προθεσμία καταβολής της πρώτης δόσης.
 
Για το λόγο αυτό, σύμφωνα με την διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 5 του ν. 3843/10, σε συνέχεια της Εγκυκλίου 5/10 (άρθρο 5 παράγραφος 4), οι προϊστάμενοι των πολεοδομικών υπηρεσιών που αντιμετωπίζουν θέμα τήρησης των προθεσμιών για τις αιτήσεις που κατατέθηκαν προ της 1/1/2011, καλούνται να παρατείνουν τη σχετική προθεσμία με αιτιολογημένη πράξη τους. Η πράξη αυτή πρέπει να εκδοθεί το αργότερο έως 10/5/2011.
 
Η πολεοδομική υπηρεσία με εισήγησή της καταγράφει τον αριθμό των αιτήσεων που εκκρεμούν και προτείνει τον απαιτούμενο χρόνο ολοκλήρωσης του ελέγχου και του υπολογισμού του ειδικού προστίμου, ο οποίος δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 15 ημέρες από την ημερομηνία έκδοσης της παραπάνω πράξης.
 
Μετά την ανωτέρω παράταση της προθεσμίας η πρώτη δόση καταβάλλεται εντός αποκλειστικής προθεσμίας δέκα πέντε (15) ημερών από τη λήξη της.
Παρακαλούμε να ενημερώσετε άμεσα όλες τις πολεοδομικές υπηρεσίες της χωρικής σας αρμοδιότητας (άρθρο 280 ν. 3852/2010) προκειμένου να επιλυθεί το πρόβλημα.

 
Ο Γενικός Γραμματέας ΥΠΕΚΑ

 
 
Ν.Αλεξόπουλος

Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

"Η λύση αυτή απομακρύνει την μοναδική πραγματική επίλυση του προβλήματος του δημοσίου χρέους που είναι η άμεση παύση πληρωμών και η διαγραφή του χρέους."

Το παραλήρημα του Μπεγλίτη

Παρασκευή, 29 Απριλίου 2011

Παραλήρημα Μπεγλίτη (Βίντεο)

Ο Πάνος Μπεγλίτης είναι βουλευτής Κορινθίας του ΠΑΣΟΚ και αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας.
Στο βίντεο που παραθέτουμε παρακολουθούμε την επίθεση του ενάντια στην μπλοκόσφαιρα με αφορμή ανάρτηση κάποιου μπλογκ που θεώρησε ότι τον έθιγε. Είχε προηγηθεί ανακοίνωση του στην οποία έλεγε ότι: «Κατέθεσα μήνυση, δια του δικηγόρου μου Σωτήρη Κοσσιέρη, για συκοφαντική δυσφήμιση κατά παντός υπευθύνου, των συντακτών, των διαχειριστών και των ιδιοκτητών του blogspot korinthix. Με την ανακοίνωσή μου της 27ης Απριλίου, η αντίδρασή μου υπήρξε άμεση. Ήταν μια αντίδραση που στέλνει ένα πολιτικό μήνυμα. Που επιχειρεί να υπερασπιστεί όχι μόνο την τιμή ενός πολιτικού, αλλά και του απλού πολίτη που βρίσκεται ανυπεράσπιστος απέναντι σε ανεξέλεγκτους ανώνυμους κύκλους υποτιθέμενης πληροφόρησης και ενημέρωσης του κοινού».

Δεν είναι τυχαία αυτή του η κίνηση και εντάσσετε σε κυβερνητικό σχέδιο. Θυμηθείτε περασμένη ανάρτησή μας στην οποία αναρωτιόμαστε αν σχεδιάζει η κυβέρνηση να προσπαθήσει να φιμώσει την μπλοκόσφαιρα.

Ας αρχίσουμε όμως να σχολιάζουμε την δήλωση του κυβερνητικού στελέχους.
Αρχικά κάνει λόγο «για άμεση ρύθμιση –προφανώς νομοθετική- αυτής της ζούγκλας του διαδικτύου». Σχετικά μ’ αυτό έχουμε τοποθετηθεί στην προηγούμενη παραπομπή και θα ήταν πλεονασμό να τα επαναλάβουμε.

Και συνεχίζει το στέλεχος της μνημονικής κυβέρνησης του ΓΑΠ να ισχυρίζεται ότι «πήρε πρωτοβουλία», «για να μην μπορούν αυτοί οι κύριοι κρυβόμενοι πίσω από την ανωνυμία όλοι αυτοί οι κουκουλοφόροι του διαδικτύου να μολύνουν, να δηλητηριάσουν, την καθημερινότητα μας, την πολιτική μας ζωή». Μάλιστα.
Οι μπλόκερς –οι κουκουλοφόροι του διαδικτύου όπως λέει- δηλητηριάζουν την καθημερινότητα μας και την πολιτική ζωή.

Και ποιος το επικαλείται αυτό; Ο άνθρωπος που με συνέντευξη του στο «Βήμα» δήλωσε ότι καραβανάδες, κυβερνητικοί «αρμόδιοι» και έμποροι όπλων ήταν ένα κουβάρι και λήστευαν τα σκληρά φορολογούμενα λαϊκά στρώματα. «Κάποιοι πλούτισαν με τα εξοπλιστικά. Δεν είναι πλέον κάποιο μυστικό αυτό», είχε πει χαρακτηριστικά.
Και τέτοια φαινόμενα όπως αυτό που είναι κοινώς παραδεκτά δεν δηλητηριάζουν την καθημερινότητα και την πολιτική ζωή, αντιθέτως ένοχος είναι κάποιος μπλόγκερς που πιθανόν να έγραψε κάτι άστοχο ή υπερβολικό σε βάρος του Πασοκικού στελέχους. (δεν έχουμε παρακολουθήσει την υπόθεση και δεν ξέρουμε λεπτομέρειες).

«Πρέπει να αντισταθούμε σ’ αυτές τις πρακτικές», συμπληρώνει ο αναπληρωτής υπουργός. Αυτή την «αντίσταση» φυσικά την εντοπίζει ενάντια στον μπλόγκερ που έγραψε επικριτικό σχόλιο εναντίων του και όχι στο σύστημα που προκαλεί μέχρι αηδίας τους πολίτες.


Και συνεχίζει το παραλήρημα του, ο Μπεγλίτης, ενάντια στην μπλοκόσφαιρα: «Χρειάζονται άμεσα παρεμβάσεις. Γιατί αν σήμερα δεν λύσουμε αυτό το πρόβλημα σε λίγο θα αγκαλιάσει την πολιτική μας ζωή. Μάλιστα σε συνθήκες κρίσης και απαξίωσης του πολιτικού μας συστήματος υπάρχει μια ατμόσφαιρα πνιγηρή. Πρέπει να βγούμε πάνω απ’ αυτή την ατμόσφαιρα. Να συγκρουστούμε με όλους αυτούς του κυρίους οι οποίοι θέλουν να εκβιάσουν θέλουν να ελέγξουν με τον πιο σκοτεινό τρόπο την πολιτική μας ζωή».
Θα εξυγιάνει λοιπόν την δημόσια ζωή αν κατά την άποψη του τα μπλογκ πάψουν να είναι ανώνυμα.

Αφού λοιπόν θέλει τόσο πολύ να γνωρίζει ονόματα και πριν φτάσουμε στους μπλόκερς εμείς θα του προτείναμε να ξεκινήσει από κάπου αλλού που είναι και το αντικείμενο του σαν αναπληρωτής υπουργός Αμυνας που είναι.

Ολοι θυμόμαστε όταν πριν από κάποιους μήνες στην αποχαιρετιστήρια ομιλία που έκανε, εγκαταλείποντας το πόστο του ο Ευ. Βασιλάκος, απερχόμενος Διευθυντής Εξοπλισμών, είπε μεταξύ άλλων αναφερόμενος στο ποια λαμόγια θησαύρισαν από τις μίζες των πολεμικών εξοπλισμών: «Εγώ ξέρω τα ονόματα, αλλά δεν έχει καμία σημασία να τα πω. Πρέπει να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τους εξοπλισμούς. Είναι παθογένεια»!!!!, είχε πει κατά λέξη.

Ο Μπεγλίτης τον άκουσε δημόσια να λέει ότι ότι γνωρίζει ποιοι είναι αυτοί που πλούτιζαν απ’ τις μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων αλλά δεν έχει καμιά σημασία να μας πεις τα ονόματα τους … και έκανε την πάπια. Και ο ίδιος τύπος έχει το θράσος να ζητάει να μάθει τα ονόματα των μπλόκερς!!!

Αλλά ξεχάσαμε … οι μπλόκερς είναι αυτοί που δηλητηριάζουν την καθημερινότητα μας και την πολιτική ζωή της χώρας και όχι αυτοί που με τις πράξεις τους λήστεψαν και ληστεύουν την δημόσια περιουσία, αυτοί που με την πολιτική τους μας γυρνούν στον κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα.

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011


μέλος του ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
28.4.2011
ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΑΥΘΑΙΡΕΤΩΝ:
ΟΠΩΣ ΤΟ ΞΕΠΛΥΜΑ ΒΡΩΜΙΚΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ

Σχολιάζοντας εκ μέρους της Εκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων τις συζητήσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης για τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων με χρηματικά ανταλλάγματα, ο εκπρόσωπος Τύπου Γιάννης Παρασκευόπουλος δήλωσε:
«Η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων είναι όπως το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.  Αποτελεί  εγκληματική ανταμοιβή των δραστών και των πολιτικών πατρώνων τους, που «τα φάγανε μαζί» σε βάρος του περιβάλλοντος και του μέλλοντος της χώρας μας.
Και μόνο ότι συζητά κάτι τέτοιο η κυβέρνηση, με διακομματικές μάλιστα πλάτες, αποτελεί σκάνδαλο πρώτου μεγέθους. Αν τα κίνητρα είναι όντως εισπρακτικά, ας εφαρμόσουν την υπάρχουσα νομοθεσία, εισπράττοντας τα προβλεπόμενα πρόστιμα, ξεκαθαρίζοντας τις περιπτώσεις καταπατήσεων δημόσιας γης και προωθώντας τις νόμιμες κατεδαφίσεις με έξοδα των υπευθύνων.  
Οι Οικολόγοι Πράσινοι υπενθυμίζουμε ότι η οικολογική κρίση επιδεινώνει σοβαρά και την οικονομική, και απαιτούμε να μελετηθούν με προσοχή οι προτάσεις των περιβαλλοντικών οργανώσεων. Επιτέλους, σ’ αυτή τη χώρα δεν έχουμε όλοι χτίσει αυθαίρετα».  

                                                               Το Γραφείο Τύπου των Οικολόγων Πράσινων

Για περισσότερες πληροφορίες: Γ. Παρασκευόπουλος   6979 952070

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ: Αποφάσεις για το καλό του λαού, δηλώνει ο κ. Καζάκ...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ: Αποφάσεις για το καλό του λαού, δηλώνει ο κ. Καζάκ...: "Τετάρτη, 20 Απριλίου 2011 ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ Τρικάλων Γράφει ο Χριστόφορος Παπαθανασίου Ο κ. Δημήτρης Καζάκης είναι ένας Οικονομολόγος που η θέση..."

Αριστερά και πολιτική: Η Κούβα και η σιωπή των κομμουνιστών

Αριστερά και πολιτική: Η Κούβα και η σιωπή των κομμουνιστών: "Το πρόβλημα Ερευνώντας κανείς σε βάθος το «τι έφταιξε» και ο σοσιαλισμός βάλτωσε σε σημείο που η παλινόρθωση του καπιταλισμού να αποτελεί..."

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Φευγουν πάντα οι καλυτεροι!

Ποια πρέπει να είναι τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της άμεσης πολιτικής πρότασης διεξόδου;

Σάββατο, 16 Απριλίου 2011

Να σπάσει ο φαύλος κύκλος



thumb
Του Δημήτρη Καζάκη
οικονομολόγου - αναλυτή 


Μπορεί το «τέλος της ιστορίας» να μην ήρθε για την παγκόσμια κοινότητα, αλλά είναι σίγουρο ότι πλησιάζει για την Ελλάδα και τον λαό της. Η επίσημη ένταξη και της Πορτογαλίας στον μηχανισμό στήριξης συνιστά ένα ακόμη θύμα της κρίσης του ευρώ και προμηνύει το τι θα ακολουθήσει αναφορικά με την Ισπανία, την Ιταλία, το Βέλγιο και άλλες χώρες της ευρωζώνης. 



Η εγκεφαλική επινόηση του ευρώ από μια χούφτα τραπεζίτες και εξαγορασμένους γραφειοκράτες αποδεικνύεται πολύ στενός κορσές για οικονομίες που βιώνουν ήδη καταστάσεις τραγικής ασφυξίας.

Όμως προέχει να διασωθούν οι τερατώδεις τράπεζες και το επινοημένο νόμισμά τους. Κι έτσι, με την οικονομία όλων των χωρών να έχει γίνει έρμαιο των αγορών και της ληστοσυμμορίας των τραπεζικών καρτέλ που κατέχουν το ευρώ, η πολιτική έχει κλειστεί μια για πάντα στα ανώτερα δώματα μιας εντελώς απρόσιτης, κρατικής και υπερκρατικής εξουσίας κεκλεισμένων των θυρών. Κανένα όριο, καμιά αναστολή, κανένα εμπόδιο δεν μπορεί να τίθεται σήμερα στις σύγχρονες μορφές της απολυταρχίας και μάλιστα της υπερεθνικής.

 


Η διαπλοκή οικονομίας και πολιτικής έχει γεννήσει στις κορυφές της την πιο άθλια μορφή κοινωνικού παρασιτισμού στο πρόσωπο μιας κρατικομονοπωλιακής ολιγαρχίας που αναπαράγεται και δικτυώνεται μέσα από τα πολυεθνικά μονοπώλια, τα θεσμικά κυκλώματα των χρηματαγορών, τους μηχανισμούς των διεθνών οργανισμών και την ηγετική γραφειοκρατία των επιμέρους κρατών. 



Η τυπική παραδοσιακή αντιπροσωπευτική δημοκρατία αποδεικνύεται πολύ στενή, άβολη, ακόμη και επικίνδυνη για τους κερδοσκοπικούς παροξυσμούς και τις επιχειρηματικές ορέξεις των σύγχρονων αρπακτικών της αγοράς. Κι έτσι σήμερα ό,τι δεν μπορεί να απαγορεύσει η κυβερνώσα ολιγαρχία διά της πυγμής, το ξεφτιλίζει, το ευνουχίζει και το συκοφαντεί σε τέτοιο βαθμό που μετατρέπεται σε μια καρικατούρα, άξια γενικής αποστροφής και χλευασμού. 



Δικαιώματα κατακτημένα με ποταμούς δακρύων και αίματος, σήμερα μετατρέπονται σε ιδιωτική ιδιοκτησία στο τραπέζι της συναλλαγής, όπως κάποτε ήταν η πολιτική ιδιότητα του «Ρωμαίου πολίτη» για τους άκληρους της αρχαίας Ρώμης. 



Η κομματική και πολιτική φαυλοκρατία έχει φτάσει πια στο απόγειό της. Τα επίσημα κόμματα επανέρχονται στη φυσική τους κατάσταση, ξαναγίνονται «κόμματα ισχυρών ανδρών», κλειστά κλαμπ κορυφής, απαλλαγμένα ακόμη και από τις παλιές τυπικές σχέσεις της ηγεσίας τους με τη μαζική τους βάση. Τίποτε περισσότερο από πολιτικές συμμορίες που απαλλαγμένες από το «πολιτικό κόστος» διαγκωνίζονται για τα λάφυρα της διακυβέρνησης. 




«Ιδιωτική» η πολιτική 



Η πολιτική ταυτίζεται ανοιχτά πια με τη διαχείριση και τη νομή της υπάρχουσας εξουσίας. Η πολιτική κατοχυρώνεται πια ως ιδιωτική υπόθεση, ως υπόθεση ατομικού βολέματος και επαγγελματικής καταξίωσης, ως προνομιακός χώρος δικτύωσης με κάθε λογής σκοτεινά συμφέροντα, ως συνώνυμο της πιο απροκάλυπτης σκοπιμότητας. 



Στη συνείδηση της κοινωνίας πρέπει να πεθάνει οριστικά η πολιτική ως υπόθεση σύγκρουσης κοινωνικών τάξεων, ως υπόθεση μαζικής διεκδίκησης και ικανοποίησης άμεσων αιτημάτων, ως υπόθεση συνολικής αντιπαράθεσης κοινωνικών προγραμμάτων και ιδεολογιών. 



Το σύνολο της πραγματικής κοινωνίας πρέπει να υποκύψει μια για πάντα στο ιδεατό, εξωπραγματικό άτομο, αποστειρωμένο από τις πιο άμεσες κοινωνικές και βιοποριστικές του ανάγκες, απαλλαγμένο από τα ιστορικά δεσμά μιας ασυμφιλίωτα ταξικής κοινωνίας. 



● Ο ιδιώτης στην κοινωνία, η ιδιωτική πρωτοβουλία στην οικονομία, ο «ενεργός πολίτης» στην πολιτική. 



● Η ανθρώπινη κοινωνία, η πραγματική κοινωνία των τάξεων, η κοινωνία των ανυπέρβλητων ανταγωνισμών στη βάση των πιο ζωτικών αναγκών του ανθρώπου, μετατρέπεται σε ένα εικονικό συνονθύλευμα ιδιωτών, σε μια εικονική «κοινωνία των πολιτών», όπου η ιδιώτευση αποτελεί την υπέρτατη αξία και η «συμμετοχή στα κοινά» μια απλή προέκταση τηςπροσωπικής ιδιοτέλειας



Τα παλιότερα χρόνια η επιβολή του διαχωρισμού ιδιωτικού και δημόσιου βίου, η διάσπαση ανάμεσα σε «κοινωνία των ιδιωτών» και «κοινωνία των πολιτών», βασίστηκε στη δήθεν«ουδετερότητα» του κράτους και της εξουσίας, η οποία γνώρισε την κορύφωσή της στα φασιστικά καθεστώτα. 




Γενική απονέκρωση 



Σήμερα γίνεται με τη γενικευμένη αντιδραστική απονέκρωση ακόμη και των πιο στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων, μέσα από την ανοιχτή μετατροπή του κράτους και της εξουσίας σε αδίστακτο δυνάστη της εργαζόμενης κοινωνίας προς όφελος της αγοράς. 



Ο λαός, η κοινωνία, οι εργαζόμενοι δεν έχουν πια θέση και ρόλο στο σύγχρονο πολιτικό σύστημα, παρά μόνο ως υπεξούσιοι ενός εντελώς απρόσιτου, αποξενωμένου και απόμακρου συστήματος εξουσίας, ως άθλιοι υπήκοοι κρατικών και υπερκρατικών μηχανισμών, ολοκληρώσεων και οργανισμών, μακριά από κάθε έννοια δημοκρατικής αρχής. 



Ο κυρίαρχος συνασπισμός εξουσίας βρίσκεται σήμερα σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση. Η ανάγκη να συνεχιστεί ο ίδιος «μονόδρομος», παρ' όλη την κρίση και την κοινωνική υποβάθμιση, δημιουργεί δυσκολίες ακόμη και στην ίδια την ομαλή δικομματική εναλλαγή. Τα παλιά κόλπα δεν επαρκούν. Έχουν εξαντληθεί πλέον οριστικά τα περιθώρια ακόμη και για εμπόριο αυταπατών ή ελπίδας. 



Τα «κόμματα εξουσίας» αντλούν πια τη δύναμή τους απευθείας από τη γενίκευση της πιο μεγάλης απόγνωσης, της μοιρολατρίας και των συσσωρευμένων προσωπικών αδιέξοδων της εργαζόμενης κοινωνίας. 



Όρος πολιτικής ομαλότητας για τον συνασπισμό εξουσίας σήμερα δεν είναι η εξαγορά της κοινωνίας με αυταπάτες, ανέξοδες υποσχέσεις και φρούδες ελπίδες, αλλά η γενική τηςαποσύνθεση μέσα σε μια εξατομικευμένη «κοινωνία των πολιτών», στην οποία οι εργαζόμενες τάξεις και τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα θα πάψουν να έχουν συλλογικές και οργανωμένες απαιτήσεις στη βάση των πιο άμεσων βιοποριστικών τους αναγκών. 



Τίποτε περισσότερο από υποχείρια, υπήκοοι ή υποτελείς του εκάστοτε «μεγάλου άνδρα», ή «καταξιωμένου πολιτικού», όπως υποδεικνύεται κάθε φορά από τα κέντρα εξουσίας εντός και εκτός της χώρας. 




Οριστικό τέλος στην περίοδο της αυταπάτης 



Ο λαός και οι εργαζόμενοι σήμερα δεν έχουν ανάγκη να πειστούν για τα αδιέξοδα του κυρίαρχου συστήματος και των πολιτικών που επιτάσσει. Τα νιώθουν κάθε μέρα που περνά. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι μέσα στα υπάρχοντα πλαίσια και υπό το υπάρχον καθεστώς εξουσίας δεν έχουν καμιά ελπίδα. 



Η περίοδος των αυταπατών, των προσδοκιών και των ψευδαισθήσεων έχουν περάσειανεπιστρεπτί. Δεν είναι καθόλου δύσκολο σήμερα να αντιληφθεί ο λαός, οι απλοί εργαζόμενοι την αδίστακτη εκμετάλλευση που υφίστανται, την ανάγκη να υπάρξει διεκδίκηση και πάλη για μια άλλη κατάσταση όπου θα πρυτανεύουν τα συλλογικά συμφέροντα και οι ανάγκες του. 



Σήμερα έχει γίνει φανερό ότι η ίδια η φύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η οικονομία και η κοινωνία της χώρας μας απαιτεί ριζικά διαφορετικές λύσεις, λύσεις ενταγμένες σε μια πορεία συνολικής ρήξης με το καθεστώς 



● της υπερεκμετάλλευσης της φτηνής εργατικής δύναμης, 



● της διογκωμένης ανεργίας, 



● της υποαπασχόλησης και της μαζικής φτώχειας, 



● των ασύδοτων, επιδοτούμενων και κερδοσκοπικών επιχειρηματικών συμφερόντων, 



● του πολιτικού αυταρχισμού, 



● της γραφειοκρατικής αγκύλωσης, 



● της διαφθοράς και του παρασιτισμού του κράτους, 



● της ασφυκτικής πολιτικής, στρατιωτικής και οικονομικής εξάρτησης. 



Ακόμη και τα πιο επείγοντα προβλήματα της οικονομίας συμπυκνώνονται σήμερα στον τρόπο που κινητοποιούνται οι βασικές παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας και πρωταρχικά οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, που αποτελούν άλλωστε την κύρια παραγωγική δύναμη. Γι' αυτό και οι αναπτυξιακές πολιτικές ξεχωρίζουν πρώτα και κύρια από τον τρόπο που μεταχειρίζονται τους εργαζόμενους. 



Απέναντι στις επίσημες αναπτυξιακές πολιτικές που μεταχειρίζονται τους εργαζόμενους ως κόστος και αναλώσιμο είδος, απαιτείται μια αναπτυξιακή προσπάθεια η οποία θα πρέπει να στηρίζεται στους ίδιους τους εργαζόμενους. 



● Να στηρίζει ουσιαστικά το εισόδημά τους και τροφοδοτείται από την πραγματική του αύξηση. 



● Να κατοχυρώνει και να διευρύνει τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά τους. 



● Να βελτιώνει αποφασιστικά τους συνολικούς όρους διαβίωσης, εργασίας και κοινωνικής δράσης τους στην πόλη και την ύπαιθρο. 



Επομένως η ανάγκη να στηριχθεί η εισοδηματική κατάσταση, το βιοτικό επίπεδο, τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα του εργαζόμενου δεν προέρχεται από κάποιο αίσθημα φιλανθρωπίας, ή «κοινωνικής δικαιοσύνης» ούτε συνιστά κάποιο είδος «παροχών», ή απλά μια «ανακατανομή της κοινωνικής πίτας». 



Αντίθετα αποτελεί μια βασική, θεμελιώδη προϋπόθεση για την ενεργοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας, την αναγκαία ανόρθωση της οικονομίας και το αποφασιστικό σπάσιμο του φαύλου κύκλου της κρίσης. 




Τα βασικά στοιχεία μιας πρότασης διεξόδου 



Ποια πρέπει να είναι τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της άμεσης πολιτικής πρότασης διεξόδου; 



Πρώτο: Στη σημερινή πολιτική κατάσταση, που υποτάσσει τα πάντα στο κίνητρο του ιδιωτικού κέρδους και στην αύξησή του, χρειάζεται να αντιπαρατεθεί μια ριζικά διαφορετική πολιτική η οποία πρέπει να βασίζεται σε νέα κριτήρια ανάπτυξης με επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων για απασχόληση, για παιδεία, υγεία, κοινωνική εξασφάλιση, προστασία του περιβάλλοντος, δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου και αποφασιστική συμμετοχή σ’ όλες τις διαδικασίες που τους αφορούν στην εργασία, την κοινωνία και την πολιτική. 



Εκεί που έχει οδηγηθεί η οικονομία από την κρίση, την πρόσδεσή της στην Ε.Ε. και την ΟΝΕ, καθώς και από την εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική, δεν μπορούν να υπάρξουν ουσιαστικές και βιώσιμες λύσεις στα προβλήματα που τη μαστίζουν, αν δεν εντάσσονται σ' ένα συνολικό μακρόπνοο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης σε ανταγωνιστική κατεύθυνση με τα κριτήρια και τη λογική της εξαρτημένης ανάπτυξης και της ελεύθερης αγοράς. 



Γι' αυτό και το να απαντήσει κανείς πειστικά στα πιο άμεσα προβλήματα των εργαζομένων, πρέπει αναγκαστικά να απαντήσει σ' αυτό το κεντρικό αναπτυξιακό πρόβλημα της χώρας, στο πρόβλημα της προοπτικής της. 



Διαφορετικά όλες οι προτάσεις για αυξήσεις μισθών, για περιορισμό της ανεργίας, για χτύπημα της ακρίβειας, κ.ο.κ., ακόμη κι όταν υποδηλώνουν αγαθές προθέσεις, δεν είναι παρ άαπλοϊκή δημαγωγία, δεν είναι παρά μια ακόμη προσπάθεια εξαπάτησης των εργαζομένων, όσο κι αν θέλει να την στολίζει κανείς με αριστερά, υπεραριστερά και ταξικά επίθετα. 



Είναι επείγουσα ανάγκη ένας νέου τύπου οικονομικός ρόλος του κράτους, που δεν θα είναι συμπληρωματικός της αγοράς, αλλά βασικός μοχλός μιας ριζικά διαφορετικής ανάπτυξης με κριτήριο τις άμεσες ανάγκες και τα συμφέροντα της εργαζόμενης κοινωνίας. Το βασικό ζητούμενο είναι το κράτος να μεταβληθεί από εικονικό σε πραγματικό εκπρόσωπο της κοινωνίας και μάλιστα εκείνων των κοινωνικών δυνάμεων που η επιβίωσή τους εξαρτάται από την προσωπική τους εργασία. 



Ειδικά σε μια περίοδο άγριου ανταγωνισμού στις αγορές το κράτος δεν μπορεί να εμφανίζεται «ουδέτερο» ούτε να «απέχει» από την άμεση παραγωγική διαδικασία. Αντίθετα, πρέπει να εξαναγκαστεί σε σαφή τοποθέτηση και αυτή να είναι με την πλευρά των αδυνάμων, των χαμένων του παιχνιδιού, των ανθρώπων του μόχθου, που στέκουν ανίσχυροι μπροστά στους επιχειρηματικούς γίγαντες. 



Και για να γίνει αυτό, το κράτος πρέπει να εξυγιανθεί, να κόψει τους δεσμούς του με τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, να γίνει εγγυητής των συλλογικών δικαιωμάτων και των άμεσων αναγκών των εργαζόμενων τάξεων και να αναδειχθεί σε βασικό, στρατηγικό μοχλό ανάπτυξης της οικονομίας συνολικά. 




Απεγκλωβισμός 



Δεύτερο: Δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική σε όφελος των εργαζομένων δίχως την πάλη για τον απεγκλωβισμό από το καθεστώς εξάρτησης της χώρας, δίχως την κατάκτηση τηςεθνικής ανεξαρτησίας. Η χώρα πρέπει να πάψει να αποτελεί έρμαιο των ιμπεριαλιστικών τυχοδιωκτισμών στην περιοχή και ανά την υφήλιο. 



● Πρέπει να πάψει να ασφυκτιά από τον ζουρλομανδύα των ιμπεριαλιστικών ολοκληρώσεων.



● Πρέπει να αποτινάξει το καθεστώς υποτέλειας και υποταγής στα μεγάλα αφεντικά. 



Κύριο μέλημα της άρχουσας τάξης ήταν από παλιά η προσπάθεια να εμφανίζει το καθεστώς ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και υποτέλειας ως κάτι απολύτως «φυσικό», ως τη μοναδική«εγγύηση έναντι των εθνικών κινδύνων», ως «μονόδρομο ένταξης στην παγκόσμια οικονομία», ως αναγκαία «έκφραση της διεθνούς αλληλεξάρτησης». 



Στην πραγματικότητα η εξάρτηση είναι κάτι το «φυσικό» μόνο σε ένα διεθνές περιβάλλον στο οποίο κυριαρχεί η αρχή της ισχύος και της πυγμής, σε μια παγκόσμια αγορά όπου αναμετρώνται μονοπωλιακές δυνάμεις. Ενώ ο βασικός εθνικός κίνδυνος προέρχεται από αυτή την ίδια την εξάρτηση. Κι απ' αυτήν η χώρα μπορεί και πρέπει να απαλλαγεί. 



Γι' αυτό και η όποια υποτίμηση του προβλήματος της εξάρτησης, η όποια υποβάθμισή του για οιονδήποτε λόγο συνιστούν τυπική απολογητική του κυρίαρχου συνασπισμού εξουσίας. Η παραγνώριση της εξάρτησης οδηγεί αναγκαστικά στην εγκατάλειψη προνομιακών πεδίων συσπείρωσης και μετώπων πάλης του εργατικού και λαϊκού κινήματος. 



Κανένα πρόβλημα της δημοκρατίας και της κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί δίχως να αναδειχθεί πρώτα απ' όλα η ανάγκη πάλης ενάντια στο καθεστώς εξάρτησης, για την απαλλαγή από την αμερικανοκρατία και την αποδέσμευση από την Ε.Ε. 




Κατάκτηση της δημοκρατίας 



Τρίτο: Θεμελιακή προϋπόθεση μιας πολιτικής αναγέννησης της χώρας και του λαού της είναι η κατάκτηση της δημοκρατίας ως αφετηρία αντιμετώπισης των προβλημάτων της οικονομίας και της κοινωνίας. Αυτό σημαίνει πρώτα και κύρια την κατοχύρωση και διεύρυνση της λαϊκής κυριαρχίας



● Σημαίνει εξασφάλιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και κατάργηση όλων των διακρίσεων και αντιδημοκρατικών νόμων. 



● Σημαίνει την επιβολή ενός δημοκρατικού κοινωνικού ελέγχου σε όλα τα επίπεδα του συστήματος εξουσίας. 



● Απαιτεί επίσης την προώθηση ενός κλιμακούμενου προγράμματος ουσιαστικής δημοκρατικής αποκέντρωσης θεμελιωμένης σε μια πραγματική λαϊκή τοπική αυτοδιοίκηση, όργανο και έκφραση του δικαιώματος της ελεύθερης αυτοοργάνωσης του λαού. 



Όμως πρώτα και κύρια απαιτείται ένα νέο λαϊκό δημοκρατικό σύνταγμα, το οποίο θα είναι έκφραση αλλά και προϋπόθεση της λαϊκής κυριαρχίας. Γι' αυτό και θα είναι προϊόν μιας Συντακτικής Συνέλευσης, μιας νέας Εθνοσυνέλευσης, που θα γεννηθεί απευθείας από τον ίδιο το λαό με μοναδική αποστολή την σύνταξη του νέου συντάγματος. 



Το σύνταγμα αυτό θα βασίζεται στην κατοχύρωση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών του εργαζομένου στην εργασία, την οικονομία, την κοινωνία και την πολιτική. Θα αναδεικνύει το κράτος σε εγγυητή αυτών των δικαιωμάτων και των ελευθεριών και θα θεσμοθετεί την εθνικοποίηση και δημοκρατική εξυγίανση των μέσων μαζικής ενημέρωσης, αλλά και τη δημοκρατική αναδιοργάνωση και επαναπροσδιορισμό του ρόλου των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας. 



Κινητήρια δύναμη αυτής της πολιτικής πρότασης δεν μπορεί να είναι άλλη από το μαζικό κίνημα του ίδιου του λαού. Στην πράξη αυτή η πολιτική πρόταση δεν μπορεί παρά να είναι η προγραμματική βάση μιας ευρύτατης κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας με επίκεντρο τους εργαζόμενους, τους επαγγελματίες, τους αγρότες, τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες και τους νέους. Μόνο οι δικές τους οργανώσεις και ανεξάρτητες πρωτοβουλίες και να το μετατρέψουν σε μοχλό ανατροπής των κυρίαρχων συσχετισμών και χειραφέτησης της εργαζόμενης κοινωνίας. 



Το κοινωνικο-ταξικό μέτρο αποδοχής και επιτυχίας της δεν θα είναι το κυνήγι των ψήφων σε έναν φαύλο κύκλο στείρου κοινοβουλευτισμού, αλλά η στήριξη και η άμεση βοήθεια σε κάθε αγώνα, σε κάθε κίνημα του λαού, σε κάθε προσπάθεια, από όπου κι αν προέρχεται, με στόχο την απόσπαση κατακτήσεων, βελτιώσεων και αλλαγών υπέρ των εργαζομένων



Μια πολιτική πρόταση που δεν μπορεί να φανεί άμεσα χρήσιμη στις καθημερινές διεκδικήσεις του απλού κόσμου της εργασίας, στο άνοιγμα του δρόμου για έστω και περιορισμένες νίκες είναι ανεδαφική και αδιάφορη από τη σκοπιά των συμφερόντων του εργαζόμενου λαού.
Αναρτήθηκε απο you pay your crisis