ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2011: ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2011:
ΜΕ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ

20 χρόνια υποδούλωσης ακόμα στους ντόπιους και διεθνείς τοκογλύφους!!


Ξ Ε Σ Η Κ Ω Θ Ε Ι Τ Ε!!!!!

ΙΟΥΝΙΟΣ 2013:

ΤΡΟΪΚΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ :
Πραξηκοπηματικό κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης και ραδιοφώνου!
Ηρθε η ώρα να τους σταματήσουμε.

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ!!!!


ΙΟΥΛΙΟΣ 2014:

Γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων απο το Ισραήλ!
Να συσταθεί 2η Νυρεμβέργη!


16 Φεβρουαρίου 2015:

ΟΧΙ στην δικτατορία της Ευρωζώνης!
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!




Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Την βάψαμε δηλαδη...!!

Β.Χόγιερ: Μία με δύο δεκαετίες θα χρειαστεί η ανάκαμψη στην Ελλάδα
26/12/2012 7:09:53 μμ
            (0)  (0)


Την άποψη ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί δεκαετίες προκειμένου να ανακάμψει από την χρηματοοικονομική κρίση εκφράζει ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, Βέρνερ Χόγιερ,με συνέντευξη, που θα δημοσιευτεί, αύριο Πέμπτη, στην Berliner Zeitung.

«Η διαδικασία της ανάκαμψης θα πάρει μία με δύο δεκαετίες» αναφέρει ο πρόεδρος της ΕΤΕπ. Ο Βέρνερ Χόγιερ διετέλεσε μέλος του γερμανικού κοινοβουλίου, με το κόμμα των Ελευθέρων Δημοκρατών και διηύθυνε την ΕΤΕπ, επί ένα έτος.

Στην συνέντευξή του επικρίνει τους Ευρωπαίους πολιτικούς, για έλλειψη θάρρους, κατά το τελευταίο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, τονίζοντας ότι απέτυχαν να οδηγήσουν την Ευρώπη μπροστά, μέσω της πολιτικής. «Έχουμε τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι μας εξασφάλισε χρόνο με το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων, στη δευτερογενή αγορά,το οποίο οι πολιτικοί πρέπει τώρα να χρησιμοποιήσουν", τόνισε στην ίδια συνέντευξη ο κ.Χόγιερ.

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

Γ. Παπανδρέου, 1947: «Η Διατήρησις των παρακρατικών Οργανώσεων της Δεξιάς αποτελεί Εθνικήν Ανάγκην»…

Το πυροβολικό των Άγγλων, εγκατεστημένο στην Ακρόπολη, βάλλει κατά των αγωνιστών του ΕΛΑΣ
Γράφει ο kokkiniotis
Διαβάζοντας την ανάρτησή μας «Δεκέμβρης του ’44: Ωμή ανάλυση της αστικής πολιτικής από τον Γ. Παπανδρέου», γνωστός σύντροφος θυμήθηκε μια χαρακτηριστική δήλωση του Παπατζή του πρεσβύτερου στο Γύθειο το 1947, μετά τη δολοφονία εκεί των κρατούμενων αγωνιστών. Μας την έστειλε παραπέμποντάς μας στο περίφημο βιβλίο του Αρίστου Καμαρινού Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ (εκδόσεις  Σύγχρονη Εποχή) όπου την βρήκαμε στη σελίδα 185. Γράφει ο Αρίστος Καμαρινός:
Μετά τη δολοφονία των κρατουμένων στις φυλακές Γυθείου στις 21/3/1947 από τους συμμορίτες του Μπαθρέλου, επισκέφτηκε το Γύθειο ο Γεώργιος Παπανδρέου και δήλωσε τα εξής, για να καθησυχάσει προφανώς τους συμμορίτες του παρακράτους της Δεξιάς, που είχαν ανησυχήσει από την παραπλανητική δήλωση της Κυβέρνησης της Αθήνας ότι θα διαλύσει τις παρακρατικές οργανώσεις:
«Εφόσον δεν έχει αποκατασταθεί η έννοια του Κράτους, η διατήρησις των παρακρατικών οργανώσεων της Δεξιάς αποτελεί εθνικήν ανάγκην. Οταν αργότερα επιτευχθεί η δημιουργία ισχυρού κράτους, αι παρακρατικαί οργανώσεις δεν θα έχουν λόγον υπάρξεως».
(Ριζοσπάστης 21/3/1947)
Άθελά μας, το μυαλό πηγαίνει σε άλλες, πιο σύγχρονες δηλώσεις. Άλλες οι εποχές, άλλες οι συνθήκες, αναλογίες ωστόσο υπάρχουν. Πρόσφατα ο υπουργός ταγματασφαλείας Δένδιας είχε δηλώσει ανενδοίαστα πως αν η αστυνομία έκανε «το έργο της», δεν θα χρειαζόταν η Χρυσή Αυγή!
Βρίσκουμε την ευκαιρία να παραθέσουμε ένα τμήμα της Εισαγωγής του σημαντικού αυτού έργου του Αρίστου Καμαρινού (οι υπογραμμίσεις δικές μας):
Για το Δεύτερο Στάδιο της τακτικής των Αγγλοαμερικανών ιμπεριαλιστών -οι στρατιωτικές επεμβάσεις τους, στη Μάχη της Αθήνας και στη μεταβαρκιζιανή περίοδο, κατά το Μονόπλευρο Εμφύλιο- θα μπορούσα πολλά να αφηγηθώ, γιατί το Τάγμα του ΕΛΑΣ στο οποίο υπηρετούσα πήρε μέρος στη «Μάχη της Αθήνας», μέχρι την ημέρα που υποχωρήσαμε. Δεν είναι όμως μέσα στο θέμα μου και γι” αυτό θα περιοριστώ να παραθέσω μόνο όσα μας είπε ο Ταξίαρχος του ΕΛΑΣ Σπύρος Τσικλητήρας, μόνιμος αντισυνταγματάρχης του στρατού προπολεμικά, όταν το Τάγμα μας έφτασε στα υψώματα του Χαϊδαρίου, για να πάρει μέρος στη Μάχη της Αθήνας.
Νομίζω ότι, μόνο απ” αυτά που μας είπε ο Τσικλητήρας, στον Τάσο Αναστόπουλο, στρατιωτικό διοικητή του Τάγματος μας, και σε μένα, ο αναγνώστης θα σχηματίσει μια, μικρή έστω, ιδέα για το δεύτερο αυτό στάδιο της τακτικής των ιμπεριαλιστών στη χώρα μας, αμέσως μετά την απελευθέρωση, το Σεπτέμβρη του 1944.
Είχαμε, οι τρεις μας, ανέβει σ” ένα ύψωμα, για να μας κατατοπίσει ο Ταξίαρχος για την αποστολή μας (ήταν γενικός διοικητής των στρατευμάτων του ΕΛΑΣ στο μεγαλύτερο τμήμα της Δυτικής Αθήνας και Πειραιά) και, αφού μας έδειξε την περιοχή των Σφαγείων, απ” όπου θα άρχιζε τη δράση του το Τάγμα μας, συνέχισε:
«…Είναι πολύ σκληρός και εξαιρετικά δύσκολος ο αγώνας που διεξάγουμε κατά των σαράντα περίπου χιλιάδων Άγγλων στρατιωτών που εισέβαλαν στη χώρα μας -νέοι κατακτητές…
…Πολύ δύσκολα αντιμετωπίζουμε το πυροβολικό τους, την αεροπορία τους και ιδιαίτερα τα 200 τανκς τους, με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτουμε. …Χρησιμοποιούμε μπουκάλια με βενζίνη για να κάψουμε όσα μπορέσουμε άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματά τους. …Δεν θα συναντήσετε, πιθανότατα, παρά μονάχα Άγγλους στρατιώτες να σας πολεμάνε…
Ρίξτε μια ματιά σ” όλη την Αθήνα και τον Πειραιά. …Οι πυρκαγιές που έχουν ανάψει είναι από τις βόμβες των κανονιών των αγγλικών πολεμικών πλοίων που βλέπετε στο Φάληρο και των αεροπλάνων που βομβαρδίζουν συνεχώς, ακόμα και τη νύχτα, διάφορα στρατηγικά σημεία στην πόλη της Αθήνας και στον περίγυρο της…
Κοιτάξτε και την Ακρόπολη. …Τη βεβήλωσαν οι «πολιτισμένοι» Άγγλοι και τα τσιράκια τους, οι συνεργάτες τους Έλληνες, που πριν από λίγο συνεργάζονταν, οι περισσότεροι από αυτούς, με τους Γερμανούς, οι Ταγματασφαλίτες!…
Εγκατέστησαν στον Ιερό βράχο βαρείς όλμους και πολυβόλα και μας σφυροκοπάνε από εκεί μέρα-νύχτα, χωρίς να μπορούμε να απαντήσουμε με τα δικά μας όπλα, ή να επιτεθούμε και να τους συντρίψουμε, από το φόβο μήπως χαλάσουμε το αθάνατο μνημείο. …Να φανταστείτε ότι στους κάθετους προς την Ακρόπολη δρόμους δεν μπορούμε να κυκλοφορούμε, γιατί μας βάζουν συνεχώς με τα πολυβόλα τους, και αναγκαζόμαστε να «ανοίγουμε δρόμο», με τρύπες που φτιάχνουμε σε μάντρες και σε κτίρια!…
Αυτός είναι ο λόγος που δεν πιάσαμε πρώτοι εμείς την Ακρόπολη, όπως μπορούσαμε να το είχαμε κάνει, πριν την καταλάβουν οι Άγγλοι επιδρομείς…».
Το Δεύτερο Στάδιο της τακτικής των Αγγλοαμερικανών ιμπεριαλιστών έληξε στα τέλη Δεκέμβρη, του 1944, όταν η πλάστιγγα στην αναμέτρηση μας με τα αγγλικά στρατεύματα έκλινε υπέρ του αντιπάλου.
Ο ΕΛΑΣ άρχισε να υποχωρεί από την Αθήνα στις αρχές του Γενάρη 1945. Στις 11/01/1945 υπογράφτηκε ανακωχή. Στις 20/01/1945 έγινε ανταλλαγή αιχμαλώτων. Στις 12/02/1945 υπογράφτηκε η «Συμφωνία της Βάρκιζας» και στις 28/02/1945 ο ΕΛΑΣ παρέδωσε τα όπλα (που είχαμε πάρει από τους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές) στην κυβέρνηση της Αθήνας, που το κύριο χαρακτηριστικό της ήταν η υποτέλεια στους Αγγλοαμερικανούς ιμπεριαλιστές.
Η «Συμφωνία της Βάρκιζας» δεν ανταποκρινόταν στο συσχετισμό των  πολιτικοστρατιωτικών δυνάμεων και γι” αυτό δεν έπρεπε να υπογραφεί!
Το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ μπορούσε τότε, παρά την ήττα μας στη Μάχη της Αθήνας, να συνεχίσει τον ένοπλο αγώνα ενάντια στους νέους κατακτητές, ξαναπιάνοντας τα παλιά μετερίζια στα βουνά της χώρας μας, για να επιβάλει την πραγματική δημοκρατική εξέλιξη. Δυστυχώς, αυτό δεν έγινε και πληρώσαμε ακριβά το λάθος αυτό της ηγεσίας μας.
Όπως ήταν επόμενο, μετά την παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ -όπως προβλεπόταν από τη «Συμφωνία της Βάρκιζας», άρχισε ο Μονόπλευρος Εμφύλιος και συνέχισε ο Εμφύλιος Πόλεμος, τον Ιούλη του 1946- Τρίτο Στάδιο της τακτικής των ιμπεριαλιστών και της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας, που είναι το θέμα τούτου του βιβλίου.
Πριν κλείσω το εισαγωγικό αυτό σημείωμα, θεώρησα σκόπιμο να παραθέσω εδώ ένα απόσπασμα από το αποκαλυπτικό έγγραφο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, για να πάρει ο αναγνώστης μια ιδέα για το ρόλο της λεγόμενης «Αγγλικής Στρατιωτικής Αποστολής» στην περίοδο της Κατοχής, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Ταξίαρχος Έντι:

«Χ. -12 Αυγούστου 1943. Αυστηρά εμπιστευτικό. 85-4 Α.Σ.
«Όλες οι αναφορές που πήρα από τους πράκτορες που έχω κάτω από τις διαταγές μου, βεβαιώνουν ότι και οι δύο πολιτικές και στρατιωτικές οργανώσεις του ΕΑΜ
εμπνέονται στη μεγάλη τους πλειοψηφία από ρωσόφιλα αισθήματα και ακολουθούν τις κατευθύνσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος. Σύμφωνα με την τελευταία σας
εμπιστευτική διαταγή, έδωσα οδηγίες στους Άγγλους και Έλληνες πράκτορες, που εργάζονται κάτω από τις διαταγές μου, να υπονομεύσουν το έργο του
ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ και να εμποδίσουν, ώστε οι οργανώσεις αυτές να επιτύχουν να εδραιώσουν τη θέση τους και ν” αποκτήσουν δεσπόζουσα επιρροή στην Ελλάδα. Αυτό
όμως είναι απίθανο, δεδομένου ότι οι βασιλόφρονες κι οι υποστηρικτές της 4ης Αυγούστου δεν έχουν καμιά πολιτική δύναμη στη χώρα κι οι αρχηγοί τους
μισούνται από τον Ελληνικό λαό. Ο στρατηγός Παπάγος δεν έχει καμιά επιρροή στον Ελληνικό στρατό και θεωρείται γελοίο υποκείμενο. Η οργάνωσή του, δεν αξίζει
να γίνεται λόγος γι” αυτή. Σημαντική πρόοδο σημείωσε η πολιτική και στρατιωτική οργάνωση ΕΔΕΣ, ιδίως στην Ήπειρο. Εχει όμως ανάγκη να εφοδιασθεί με πολεμικό
υλικό και να υποστηριχθεί ηθικά. Κατά τη γνώμη μου, η ομάδα αυτή θα μας είναι χρήσιμη σαν αντίρροπο εναντίον του ΕΛΑΣ και είναι ενδεχόμενο να την
χρησιμοποιήσουμε εναντίον του ΕΛΑΣ όταν θα έχει δυναμώσει. Μια μέρα θα χρειασθεί να διαλύσουμε τον ΕΛΑΣ…
Θεωρώ ότι θα ήταν χρήσιμο για τους πράκτορές μας να έχουν επαφή με αντιπροσώπους της Κυβερνήσεως (Σημ. Α.Κ.: Εννοεί την κυβέρνηση των Κούϊσλινγκ στην περίοδο
της Κατοχής), δηλαδή με ανώτερους αξιωματικούς, αστυνομικούς, κλπ. με σκοπό να τους ενσφηνώνουν την ιδέα, ότι έχουν καθήκον και το δικαίωμα να
καταγγέλλουν τους Αρχηγούς του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ στις αρχές της Κατοχής και να βοηθούν στη σύλληψη των πρακτόρων του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, ώστε να
έρθει η στιγμή οι οργανώσεις αυτές να μην μπορούν να βλάψουν τα αγγλικά συμφέροντα…».

Υπογραφή, Ταξίαρχος Έντυ.

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Marco Pannella στην 8η μέρα της απεργίας πείνας για δικαιοσυνη στις φυλακές.

Nella stanza di Marco Pannella:
"Senza giustizia preferisco morire"

Il leader radicale all'ottavo giorno di sciopero della fame e della sete. Il premier Mario Monti è andato a visitarlo in mattinata e lo ha abbracciato, invitandolo a interrompere lo sciopero della sete. Ma lui va avanti: "Il mio digiuno è un'arma di vita. sogno una lista pro-detenuti con Vasco e Saviano" di FRANCESCO MERLO

HA MANGIATO due mandarini per ringraziare Mario Monti, un menù da galera, forse in onore dei detenuti per i quali si batte. E così Marco Pannella ci ha regalato pure un sorriso, anche se per ricominciare davvero a bere e a mangiare vorrebbe qualche nome, Vasco Rossi per esempio, "che però non sta bene e ha paura di non essere capace", e "Umberto Veronesi e Franco Battiato e Roberto Saviano e poi ci sono tanti giornalisti, scienziati, cantanti come Celentano e i fratelli Bennato, e gli artisti..., ma non ho voglia di fare lunghi elenchi".

Vorrebbe quattro nomi trascinanti, di quelli "stoconMarco", che si candidino in una lista "rosa nel pugno per la giustizia e per l'amnistia", per farci spalancare gli occhi e costringerci a guardare l'ingiusto e il disumano delle prigioni, "il reato flagrante che lo Stato commette violando i diritti più elementari nelle carceri e il diritto alla normale durata dei processi: il comitato dei ministri del Consiglio d'Europa condanna l'Italia da più di trenta anni". Quattro nomi dunque per aprire le porte delle carceri e infilare l'Italia nel bugliolo, nella puzza. E nelle violenze di quell'universo concentrazionario, nella sua ripugnanza: "Attenzione però: non è un problema di pietà, ma di giustizia".
Πηγή: http://www.repubblica.it

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

“Κοινοβουλευτική δικτατορία”

Αναρτήθηκε από τον/την arch στο Δεκεμβρίου 18, 2012
Του Μενέλαου Γκίβαλου, Αναπληρωτή καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών 

H αγνόηση και η παραβίαση διατάξεων του Συντάγματος, ο ευτελισμός της Νομοθετικής Εξουσίας, η περιφρόνηση της λαϊκής βούλησης, η προκλητική αγνόηση δικαστικών αποφάσεων εξελίσσονται τα τελευταία χρόνια σε μια διαδικασία «πολιτικού μιθριδατισμού», σε ένα πείραμα –αντίστοιχο και παράλληλα προς εκείνο στο οποίο υποβάλλεται συνολικά η χώρα και ο λαός από το 4ο Ράιχ και το ΔΝΤ– το οποίο «δηλητηριάζει» συστηματικά και μεθοδευμένα τους δημοκρατικούς θεσμούς και τις συνειδήσεις των πολιτών.
Σύμφωνα με τις αντιλήψεις των εξουσιαστών μας, το πείραμα της «λιτότητας» των μνημονιακών προγραμμάτων δεν αφορά μόνο την καταστροφή του παραγωγικού δυναμικού και την εξαθλίωση του λαού. Για να πετύχει το «πείραμα» αυτό, απαιτείται ταυτόχρονα η άμβλυνση των συνειδήσεων και των δημοκρατικών ευαισθησιών, τόσο των πολιτών όσο, κυρίως, των βουλευτών και των στελεχών των κομμάτων που «νομιμοποιούν» τις επιταγές των Μνημονίων…
Αυτήν τη διαδικασία παρακολουθούμε εδώ και τρία χρόνια. Κατά την πρώτη περίοδο, η τότε κυβέρνηση επιχείρησε –ανεπιτυχώς βέβαια– να περάσει «εν κρυπτώ» την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας εγκρίνοντας την άρση της ασυλίας, δηλαδή του δικαιώματος του εθνικού κράτους πάνω στην εθνική περιουσία.
Τώρα η εξαχρείωση και ο πολιτικός κυνισμός των κυβερνώντων έχει παραμερίσει ακόμα και τα προσχήματα. Εκτός από το γεγονός ότι οι βουλευτές των κομμάτων της συγκυβέρνησης οδηγούνται «αγεληδόν» στο Κοινοβούλιο και υποχρεώνονται –ακόμα και μέσω απειλών και εκβιασμών– να ψηφίσουν απαράδεκτες και καταστροφικές διατάξεις, χρησιμοποιήθηκαν πρόσφατα ακόμα και τα Σαββατοκύριακα για να περάσουν Νομοθετικές Πράξεις εκτός Κοινοβουλίου, για να «νομιμοποιήσουν» τη δομή της Επιτροπείας του 4ου Ράιχ σε κάθε πτυχή, σε κάθε επίπεδο, της εθνικής-κρατικής δομής…
Ακόμα και αυτό το άθλιο κατασκεύασμα, που το ονόμασαν φορολογικό νομοσχέδιο, το έστειλαν «προς έγκρισιν» στην «τρόικα» και στον Σόιμπλε, προκειμένου να οριστικοποιήσουν τα αφεντικά μας τους συντελεστές φορολόγησης… Κι όταν αυτοί αποφασίσουν, θα το φέρουν οι κυβερνήτες στο εθνικό Κοινοβούλιο, για να το «νομιμοποιήσουν» οι έχοντες παραδώσει την ατομική και κομματική τους αξιοπρέπεια, κυβερνητικοί βουλευτές.
Πρόκειται για ένα ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ, το οποίο υποστήριξε κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου ο θεωρητικός της αυταρχικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ο Καρλ Σμιτ, και το «εξειδίκευσε» περαιτέρω ο Τζιοβάνι Τζεντίλε, θεωρητικός και πιστός οπαδός του φασιστικού καθεστώτος της Ιταλίας του Μουσολίνι…
Όσο αυστηρές κι αν μοιάζουν αυτές οι συγκρίσεις, εντούτοις ο λογικός τους πυρήνας αναπαράγεται από το σημερινό μνημονιακό-κοινοβουλευτικό καθεστώς. Το Κοινοβούλιο δεν αποτελεί σήμερα «Ναό της Δημοκρατίας», όπως επιτάσσει το Σύνταγμα και οι δημοκρατικές μας παραδόσεις, ενώ η Εκτελεστική Εξουσία δεν υπηρετεί ένα δημοκρατικό κράτος, αλλά έχει επιβάλει στην κοινωνία μορφές του κράτους-ανάγκης, συνθήκες «έκτακτης ανάγκης» όπου μέσω εκβιασμών, απειλών και τρομοκράτησης των πολιτών ψηφίζονται «ξένοι νόμοι» και καταστρατηγούνται θεμελιώδεις συνταγματικές-δικαιϊκές διατάξεις…
Οι δημοκρατικοί θεσμοί, το Κοινοβούλιο μετατράπηκαν σε «εργαλεία» για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του 4ου Ράιχ, της τραπεζικής δικτατορίας, της εγχώριας διαπλοκής. Γιατί μόνο μέσα από την ισοπέδωση των δημοκρατικών θεσμών ανοίγει διάπλατος ο δρόμος για το ξεπούλημα της εθνικής και δημόσιας περιουσίας, για την υποθήκευση και παράδοση του υπόγειου πλούτου της χώρας, που ανέρχεται σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια, και ο οποίος «μόλις πρόσφατα» ανακαλύφθηκε…
Όμως η «τριμερής» του Μνημονίου, μήνα με τον μήνα, αποδιαρθρώνεται και καταρρέει… Πώς θα αναπαραχθεί, άραγε, σε κομματικό-κυβερνητικό επίπεδο η συστημική δομή των μνημονιακών συμφερόντων; Ο φόβος και ο πανικός στο στρατόπεδο των κομμάτων του Μνημονίου είναι φανερός και εκδηλώνεται με κινήσεις απελπισίας.
Η ΝΔ αναζητεί πελατειακό-εκλογικό ακροατήριο στην ακροδεξιά της φασίζουσας Χρυσής Αυγής και προσδοκά μερίδιο από τα «περιτρίμματα» του κόμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που βρίσκεται σε διαδικασία διάσπασης… Γι’ αυτό και το επιτελείο της ΝΔ υιοθέτησε τη φρασεολογία και τις ιδεολογικές ακρότητες της πρώτης μετεμφυλιακής περιόδου, προκειμένου να εκφοβίσει τα μεσοστρώματα –που σήμερα διαλύονται– από μια μαζική μετατόπιση προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ ταυτόχρονα «κλείνει το μάτι» προς τους οπαδούς της Χρυσής Αυγής, με συνθήματα που δηλώνουν ότι «είμαστε μια οικογένεια»… Άδικος κόπος: Η Χρυσή Αυγή τροφοδοτείται από τρία «ρεύματα» (μεταναστευτικό, αντιιμνημονιακό, αντικομματικό) που αντιτίθενται ευθέως προς τη ΝΔ, η οποία, συν τοις άλλοις, έχει απολέσει οριστικά την παραδοσιακή «εθνική-πατριωτική» της ταυτότητα.
Όσο για τους άλλους δύο «εταίρους-αρχιτρίκλινους» της μνημονιακής κυβέρνησης, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, αυτοί διεξάγουν τον δικό τους αγώνα επιβίωσης…
Τώρα «επεξεργάζονται» δύο «διεξόδους»: Η μια περιλαμβάνει τη «συγχώνευσή» τους στον χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς… Ξεχνούν ότι ΔΥΟ ΑΡΝΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΜΙΑ ΘΕΣΗ, ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΡΝΗΣΗ… Η άλλη λύση είναι η «ενδεχόμενη» συμμετοχή τους σε μια κυβέρνηση με επικεφαλής τον ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό θυμήθηκαν τώρα την απλή αναλογική… Ο μόνος όρος επιβίωσης γι’ αυτούς είναι ο κυβερνητισμός, η μόνη προσδοκία που μπορούν να καλλιεργήσουν στους ψηφοφόρους τους είναι η πελατειακή σχέση μέσω της κυβερνητικής εξουσίας.
«Δύσκολοι καιροί» για όλους τους μνημονιακούς «πρίγκιπες»… Η ώρα της τελικής κρίσης πλησιάζει… Όσες μεθοδεύσεις, όσα «κόλπα» κι αν μεταχειρίζονται όλοι τους.
paron.gr

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Η δαμόκλειος σπάθη των κατασχέσεων πάνω από την Ελλάδα!

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Δεκεμβρίου 16, 2012
20121216-123036.jpgΓράφει ο Αιας
Οι ντόπιοι τροϊκανοί, παρέδωσαν τα κλειδιά της χώρας! Η Ελλάδα μετατρέπεται και επισήμως σε προτεκτοράτο!
Η κυβέρνηση της Τροικανίας δεν θα καταφέρει να συγκαλύψει ούτε με ολίγον …Μανώλη, ούτε κάτω από τη σκόνη των πανηγυρισμών για την …«εθνική επιτυχία» της δόσης, την επαίσχυντη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, μέσω της οποίας καταλύεται η εθνική κυριαρχία(!), την οποία οι τοκογλύφοι εταίροι είχαν θέσει ως προϋπόθεση για την εκταμίευση της δόσης.
Κι όμως ουδείς διαμαρτύρεται. Τόσο πολύ έχει αλλοτριωθεί η Κοινωνία; Ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα,
διοργανώνει χριστουγεννιάτικη πολιτική …εκδρομή στη Λατινική Αμερική.
Οι πάντες γνώριζαν ότι η Τρόικα θα αποκτούσε το δικαίωμα κατάσχεσης κάθε εθνικού περιουσιακού στοιχείου, με βάση τη σύμβαση που είχε υπογραφεί με το δεύτερο Μνημόνιο.
Περίπου ένα χρόνο πριν, η Λούκα Κατσέλη, είχε αποκαλύψει τα όσα ανατριχιαστικά, για ένα κράτος που θέλει να λέγεται “ελεύθερο” αλλά έχει πάψει πλέον να ισχύει στην πράξη, περιλαμβάνονται στη νέα δανειακή σύμβαση.
Οικονομολόγος με μεγάλη εμπειρία σε διεθνείς διαπραγματεύσεις, η πρόεδρος της Κοινωνικής Συμφωνίας είχε προειδοποιήσει για τις, κατοχικής έμπνευσης διατάξεις, που εξαναγκάζουν σε παραίτηση από την ασυλία όχι μόνο το Ελληνικό Δημόσιο αλλά και την Τράπεζα της Ελλάδας. «Αυτό -είπε- παραπέμπει ευθέως σε δυνατότητα κατάσχεσης όχι μόνο της ιδιωτικής τουλάχιστον περιουσίας του Δημοσίου αλλά και περιουσιακών στοιχείων της Τραπέζης της Ελλάδος κάτω από εξαιρετικά περιορισμένες εξουσίες του Έλληνα δικαστή. Σε αυτά είναι πιθανό να συμπεριλαμβάνονται και τα αποθέματα χρυσού του Ελληνικού Δημοσίου που φυλάσσονται εκεί! Η σύμβαση αυτή δεν είναι επομένως μια απλή δανειακή σύμβαση αλλά μια διεθνής σύμβαση που περιορίζει την εθνική κυριαρχία και έπρεπε να κυρωθεί ως τέτοια και μάλιστα με την αυξημένη απαρτία που προβλέπει το Σύνταγμα. Πόσο μάλλον όταν είναι η πρώτη φορά που χώρα της ΕΕ και της Ευρωζώνης συνάπτει διεθνή συνθήκη σε αλλοδαπό δίκαιο (Αγγλικό) και δέχεται να υπαχθεί στη δικαιοδοσία αλλοδαπού δικαστηρίου. H Γερμανία ακόμα και όταν έσφαξε κόσμο αρνήθηκε να παραιτηθεί από την ασυλία της χώρας. Και εμείς το κάνουμε έτσι ελαφρόμυαλα για μια τέτοια σύμβαση;»

Ιδού, το επίμαχο άρθρο, που περιλαμβάνεται στην ΠΝΠ και δένει χειροπόδαρα τη χώρα:

«Το Δικαιούχο Κράτος Μέλος (Ελλάδα), η Τράπεζα της Ελλάδος και το Ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα Σύμβαση Τροποποίησης, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά, από κάθε δικαίωμα ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόφαση ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων στο μέτρο που τα ανωτέρω δεν απαγορεύονται από αναγκαστικό νόμο».

Περιουσιακά στοιχεία είναι τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων (εφ’ όσον πιστοποιηθεί η ύπαρξή τους), το σύνολο της ακίνητης κρατικής περιουσίας, των οπλικών συστημάτων, οι αρχαιότητες της χώρας, κάθε ακίνητη ή κινητή περιουσία που ανήκει στο Δημόσιο. Πρακτικά δε, η οποιαδήποτε ιδιωτική περιουσία είναι στην διάθεση του δημοσίου με έναν απλό νόμο ή ένα διάταγμα αναγκαστικής απαλλοτρίωσης. Ακραίο, αλλά όχι απίθανο…

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012


Πατριώτες Σοσιαλιστές: Αγώνας για Πραγματική Δημοκρατία και Εθνική Ανεξαρτησία!

Την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου έγινε η δεύτερη πανελλαδική συνάντηση των στελεχών της πατριωτικής σοσιαλιστικής αριστεράς στο ξενοδοχείο Stanley, στο κέντρο της Αθήνας.
Συμμετείχαν πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ που αυτή την εποχή κινούνται στον ΣΥΡΙΖΑ, ανένταχτοι σοσιαλιστές που έχουν αποχωρήσει εδώ και καιρό από το ΠΑΣΟΚ και προέρχονται από τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ των καταλήψεων 90-91, άνθρωποι από τα κινήματα των πλατειών, στελέχη των αντιμνημονιακών αριστερών οργανώσεων της ΠΑΣΠ που επίσης έχουν διαρρήξει τις σχέσεις τους με το ΠΑΣΟΚ, στελέχη του νεοσύστατου Πατριωτικού Κοινωνικού Κινήματος, πρώην στελέχη της αριστερής πατριωτικής πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ, συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ που έχουν αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία δύο χρόνια.
Οι συνολικά 150 περίπου δημοκράτες στον αριθμό, στάθηκαν αρχικά στον εφιάλτη της ανεργίας, που οδηγεί το έθνος στην εξαθλίωση ή στη μετανάστευση και ειρωνικά αναφερόμενοι στην περιβόητη ανάπτυξη που… έρχεται, είπαν ότι θα γίνει με όρους τριτοκοσμικούς, με όρους Ταϋλάνδης, μιλώντας ουσιαστικά για εργαζομένους σε καθεστώς δουλείας.
Τοποθετήθηκαν στις ανησυχίες τους γύρω από τα ανοιχτά εθνικά μας θέματα, σε Θράκη, Ήπειρο, Μακεδονία, Αιγαίο, Κύπρο, στο ποιες μπορεί να είναι οι επιπτώσεις για τον ελληνικό λαό από την εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου, κατήγγειλαν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ενώ σε ό,τι αφορά το Μεταναστευτικό στάθηκαν στην ανάγκη η χώρα επιτέλους να αποκτήσει μια σοβαρή μεταναστευτική πολιτική.
Σκληροί στις αναφορές τους για το Μνημόνιο, δηλώνοντας έτσι τον ξεκάθαρο αντιμνημονιακό χαρακτήρα της κίνησης, υπογράμμισαν την ανάγκη της απεμπλοκής της χώρας από τα τυραννικά δεσμά των δανειστών και διεθνών τοκογλύφων, μίλησαν για την άμεση αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων, περιέγραψαν τον επιθετικό χαρακτήρα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και συμφώνησαν στην ανάγκη οργάνωσης του λαού και των εργαζομένων ώστε να υπάρξει σθεναρή αντίσταση στους σχεδιασμούς υποδούλωσης και εξαθλίωσής του.
Υπήρξαν ακόμα προτάσεις ανασυγκρότησης της γεωργικής παραγωγής, ώστε η χώρα να προετοιμαστεί για κάθε ενδεχόμενο και να μπορέσει να θρέψει το λαό της.
Δεν έλειψαν και οι διεθνείς γεωπολιτικές αναλύσεις, έγιναν αναφορές στη σύγκρουση ΗΠΑ – Γερμανίας και έγιναν τοποθετήσεις στην ανάγκη επαναπροσδιορισμού και αυτοπροσδιορισμού της Ελλάδας στο νέο διεθνές περιβάλλον.
Κοινά αποδεκτή έγινε και η πρόταση να κινηθούν προς την κατεύθυνση μιας νέας μεταπολίτευσης που θα φέρει στη χώρα Πραγματική Δημοκρατία με ευρύτατη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά, στις αποφάσεις και στα νομοθετήματα, ώστε να καταλυθεί μια για πάντα το κράτος της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας που εκτρέφει τα φαινόμενα διαφθοράς, ασυδοσίας και ανομίας των πολιτικών. Η κρίση, είπαν, είναι πρωτίστως πολιτισμική και μακροχρόνια. Αυτής απότοκο είναι και η οικονομική κρίση. Έχουμε μια υποχρέωση, είπαν, εάν πραγματικά είμαστε Δημοκράτες ο αγώνας μας να έχει στόχο ένα νέο πολίτευμα, πραγματικής – άμεσης δημοκρατίας, δηλαδή να παραδοθεί η εξουσία επιτέλους στο λαό και έτσι να κάνουμε πράξη το θεμελιακό σύνθημα της δημοκρατικής παράταξης και η Ελλάδα επιτέλους να ανήκει στους Έλληνες! Και όταν λέμε η Ελλάδα να ανήκει στους Έλληνες, εμείς εννοούμε άμεση δημοκρατία, πράγμα που μας βρίσκει σύμφωνους τόσο με τη σοσιαλιστική μας ιδεολογία όσο και με την ελληνική μας συνείδηση, κατέληξαν.
Οι συμμετέχοντες είπαν ότι εκ των πραγμάτων η κίνησή τους είναι πολιτική, δίχως ωστόσο να αποκαλύψουν εάν σκοπεύουν να προχωρήσουν στην ίδρυση κόμματος. Ωστόσο, συμφώνησαν προς το παρόν να παρουσιάζονται ως «Πρωτοβουλία 9 Δεκέμβρη», ανανέωσαν την επόμενη συνάντησή τους για τα τέλη Ιανουαρίου και δήλωσαν ανοιχτοί σε συμμαχίες με όλες τις πατριωτικές και δημοκρατικές δυνάμεις που αποδέχονται το τρίπτυχο της Εθνικής Ανεξαρτησίας, Λαϊκής Κυριαρχίας και Κοινωνικής Απελευθέρωσης – Δικαιοσύνης.

EurobanK: Οι ξένοι δεν συμμετειχαν και παιρνουν το ρίσκο.




Η χαμηλότερη της αναμενόμενης συμμετοχή των ξένων κατόχων ελληνικού χρέους στο πρόγραμμα επαναγοράς σηματοδοτεί την πεποίθηση τους για την βελτιωμένη προοπτική της ελληνικής οικονομίας, όπως τονίζει σε έκθεση της η διεύθυνση μελετών της Eurobank.

Κι αυτό γιατί όπως εξηγεί η μειωμένη συμμετοχή των ξένων επενδυτών δείχνει ότι περίπου τα 2/3 των ξένων κατόχων του ελληνικού χρέους είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν τον κίνδυνο που συνεπάγεται η περαιτέρω διακράτηση των ελληνικών τίτλων. Αναλυτικά : Οι ελληνικές τράπεζες βρέθηκαν στο δίλημμα «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» και αναμένεται να καλύψουν το κενό που αφήνουν οι ξένοι ομολογιούχοι.

•    Μετά την απόσυρση χρέους ονομαστικής αξίας 30 δισ. ευρώ ο κεντρικός στόχος είναι η υλοποίηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και η επανεκκίνηση της οικονομίας.

•    Η εξόφληση των ληξιπρόθεσμων οφειλών καθυστερεί και επηρεάζει αρνητικά τη ρευστότητα της ελληνικής οικονομίας.

•    Το ποσοστό ανεργίας στο 26% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού  το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας ανάμεσα στις 27 χώρες μέλη της ΕΕ.


ταρζαν | 11/12/2012 20:35
Γιατί να τα δώσουν κορόιδα είναι ?αφού διέπονται απο το αγγλικό δίκαιο και θα τα πάρουν στο ακέραιο βρέξει χιονίσει!! ...Από το 2012 και μετά, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους θα υπάγεται πλέον στο αγγλικό Δίκαιο, αλλάζοντας άρδην τα δεδομένα σε σχέση με ό,τι ίσχυε προ Μνημονίου. Συγκεκριμένα, σε σύνολο εκτιμώμενου δημόσιου χρέους 319 δις ευρώ για το τρέχον έτος, τα 249 δις ευρώ ή το 78% του ελληνικού χρέους θα διέπεται από το αγγλικό Δίκαιο, ενώ μόλις 70 δις ευρώ ή το 22% θα διέπεται από το ελληνικό Δίκαιο και θα αφορά κυρίως σε ομόλογα που κατέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, καθώς και σε έντοκα γραμμάτια. Αυτό θα συμβεί καθώς χρέος ύψους 179 δις ευρώ θα προέρχεται από τους επίσημους δανειστές της χώρας μας –τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, το ΔΝΤ και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας–, που διέπονται από το αγγλικό Δίκαιο, και σε σύνολο χρέους ύψους 140 δις ευρώ, που θα έχει απομείνει στην κατοχή του ιδιωτικού τομέα μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας του PSI, μεγάλο μέρος αυτού, που ίσως φτάσει και τα 70 δις ευρώ, θα διέπεται από το αγγλικό Δίκαιο.
Πηγη: Πρωτο θεμα

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012


New York Times:«Οι ολιγάρχες εμπόδιο για την ανάκαμψη στην Ελλάδα»
Καταγγελίες-σοκ για τους έλληνες πολιτικούς
New York Times:«Οι ολιγάρχες εμπόδιο για την ανάκαμψη στην Ελλάδα»

27
εκτύπωση 
 
Με τίτλο, «Για την Ελλάδα, οι ολιγάρχες αποτελούν εμπόδιο για την ανάκαμψη», οι New York Times δημοσιεύουν ρεπορτάζ για τους Έλληνες επιχειρηματίες και την οικονομική κρίση που βιώνει η Αθήνα, επικεντρώνοντας την προσοχή τους στο πρόσωπο του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, για τον οποίο αναφέρουν ότι περιλαμβάνεται στην περίφημη «λίστα Λαγκάρντ»
.
«Σε μια χώρα που έχει ουσιαστικά συντριβεί από την πολύχρονη λιτότητα, και από μια ανεργία που ξεπέρασε το 25%, οι μέσοι Έλληνες αισθάνονται διογκούμενη οργή και μια κάστα ολιγάρχων οι οποίοι ευθύνονται για τη δημιουργία μιας κλειστής οικονομίας.

Αρκετές δεκάδες πανίσχυρες οικογένειες ελέγχουν κρίσιμους τομείς της οικονομίας, όπως το τραπεζικό σύστημα, τη ναυτιλία και τις κατασκευές, και μπορούν συχνά να επενδύουν στους πολίτες για να… προσέχουν τα συμφέροντά τους, πολλές φορές νομοθετώντας κατά τρόπο που αφορά τα δικά τους επιχειρηματικά συμφέροντα.

Το αποτέλεσμα, σύμφωνα με τους αναλυτές, είναι να δημιουργηθεί μια οικονομία χωρίς στοιχεία ανταγωνιστικότητας, που ευνοεί τη δημιουργία καρτέλ, ενισχύοντας τον καπιταλισμό
», αναφέρουν μεταξύ άλλων οι New York Times, που επικεντρώνονται στην περίπτωση του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.

«Δυναμικός και καινοτόμος, ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης έμοιαζε να αντιπροσωπεύει μια πολλά υποσχόμενη νέα εποχή για την Ελλάδα. Προκάλεσε παραζάλη στο παραδοσιακό επιχειρηματικό σύστημα της χώρας, όταν κατάφερε να φτιάξει μια αυτοκρατορία, κληρονομώντας μια μικρή εταιρεία σε ηλικία 18 ετών. Αναζητώντας την αποδοχή στους κύκλους των ελίτ, προσέφερε πολλά σε φιλανθρωπίες, ενώ καλλιέργησε δεσμούς με τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας.

Ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, ο οποίος απέκτησε την Proton Bank το 2009, πλήρωσε 65 εκατομμύρια δολάρια για να αποφύγει τη δικαστική δίωξη, παρόλαυτά στον ίδιο και άλλους 26 απαγγέλθηκαν κατηγορίες για απάτη τον Μάρτιο.

Σήμερα, σε ηλικία 40 ετών, ο κ. Λαυρεντιάδης επανέρχεται στην επικαιρότητα ως ένα από τα ονόματα που περιλαμβάνονται στην περίφημη λίστα Λαγκάρντ, με λογαριασμούς στο εξωτερικό, και υποψίες φοροδιαφυγής
», σχολιάζει το ρεπορτάζ των New York Times.

«Η ερώτησή μου είναι απλή: Γιατί εμένα; Είμαι το εξιλαστήριο θύμα για όλα», υποστηρίζουν οι NYT ότι ανέφερε ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης σε συνέντευξή του πριν από ένα μήνα. «Θα μπορούσα να σας αναφέρω χιλιάδες ονόματα για το ποιοί ευθύνονται για την περιπέτειά μου, δεν είναι όμως του χαρακτήρα μου», πρόσθεσε ο επιχειρηματίας.

Το ρεπορτάζ των New York Times παρουσιάζει μια εξαιρετικά «σκοτεινή» εικόνα για τον ελληνικό επιχειρηματικό κόσμο και τη «διαπλοκή» του με το πολιτικό σύστημα.

Σε μια εποχή κατά την οποία η Ελλάδα έχει ανάγκη από θετικά δημοσιεύματα, και την ίδια στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη η προσπάθεια προσέλκυσης ξένων επενδυτών


Μάνος Ελευθερίου έφη:

Ομιλία του ποιητή Μάνου Ελευθερίου
Στην εκδήλωση βράβευσης αριστούχων απόφοιτων λυκείων Nομού Αττικής



Λόγος παρηγορητικός


Αυτός που θα σας πει δύο λόγια δεν υπήρξε άριστος ως μαθητής. Στο Λύκειο της εποχής μου άριστος ήμουν μόνο στη γυμναστική. Στο τέλος, φαίνεται ότι ο γυμναστής συμβουλεύτηκε τον βαθμό που είχα στα μαθηματικά και με βαθμολόγησε κι αυτός με 11΄! Δεν με είχε προσέξει.  Δύο άριστοι συμμαθητές μου, οι οποίοι είχαν στοιχηθεί πίσω από μένα, λόγω ύψους, ενώ ήταν άθλιοι στη γυμναστική, τιμήθηκαν με το 20΄!
Δεν ήταν η μόνη αδικία στη ζωή μου. Αργότερα, περίπτωση να αριστεύσω κάπου μάλλον δεν υπήρξε. Αν αρίστευσα δεν το πήρα είδηση!
……………………..
Όλοι σκεπτόμαστε τι χαρά και υπερηφάνεια νιώθουν για σας οι γονείς και οι δάσκαλοί σας, ειδικά σήμερα, όπου σας υποδέχεται μ’ ένα δώρο η Eurobank.
Και για να παραλλάξω λίγο τον εξαίσιο στίχο που Νίκου  Εγγονόπουλου, να ξέρετε: οι γονείς σας, χωρίς να το υποψιάζεστε, και αδιάφορο αν εσείς πιστεύετε η όχι, οι γονείς σας, λοιπόν: «Προσεύχονται ακόμη για σας».
……………………
Ελπίζω να είχατε την πρόνοια να δημιουργήσετε στέρεες φιλίες στα σχολικά σας χρόνια. Αυτές θα σας μείνουν πιστές ως το τέλος.  Φιλίες θα δημιουργήσετε και στον στρατό. Μην αφήσετε να σας ξεφύγει άνθρωπος με ήθος. Αλλιώς θα βαθμολογηθείτε με μηδέν! Αν έχετε την ευλογία των ουρανών και ακτινογραφήσετε κάποιον ότι πράγματι έχει ήθος, κρατήστε τον για φίλο. Βλέπετε μπήκα κι εγώ στην βιοτεχνία των συμβουλών.
Προπάντων μην σας παρασύρει το προπέτασμα της αστραφτερής δημόσιας εικόνας ορισμένων. Σιγουρευτείτε πρώτα ότι έχει ήθος. Αυτό ισχύει και για τις πολιτικές σας επιλογές.
……………………
Ασφαλώς ανάμεσα στους Έλληνες και Ελληνίδες αριστούχους θα υπάρχουν κοπέλες και αγόρια από ξένες χώρες. Το ότι κατ’ αρχήν διάλεξαν τον τόπο μας και στη συνέχεια αρίστευσαν στη γλώσσα μας, είναι παρήγορο και ελπιδοφόρο. Οι νέες γενεές της ανθρωπότητας προετοιμάζουν την παγκόσμια αλληλεγγύη. Και η πατρίδα μας, από τα αρχαία χρόνια, με τον Ξένιο Δία, επικεφαλής, μέχρι τις νεότερες μέρες, έδειξε ότι και σύνεση έχει και μεγαλοψυχία. Καλώς ήλθαν όλοι τους!
…………………….
Θα’ θελα να σας χαιρετίσω μ’ ένα έμμετρο, ίσως, παραμύθι, καθώς αποχαιρετάτε, ας πούμε, την εφηβική σας ηλικία ή με όσα είπε ο Ελευθέριος Βενιζέλος στους στρατιώτες του 1912, όταν ξεκινούσαν για τις φονικές μάχες των Βαλκανικών Πολέμων. Θα τρομάζετε ίσως. Κι αυτή η γιορτή θα βάραινε ανεπίτρεπτα. Εκτός αυτού η κλεψύδρα του χρόνου διαρκώς λιγοστεύει.
Ασφαλώς τώρα είστε χορτασμένοι από τις τέσσερις πράξεις των μαθηματικών, τα θεϊκά λόγια των αρχαίων συγγραφέων,  τα ρητά των οποίων χρησιμοποιεί ακόμη και σήμερα κάθε κάλπης, τα σύμβολα της Γεωμετρίας και της Φυσικής και βέβαια τα θρησκευτικά και ιστορικά γεγονότα, όσα κλείνουν τις ελπίδες και τις περιπέτειες  των λαών που στα σχολικά βιβλία αναφέρονται αναγκαστικά, σε τρεις προτάσεις.
Αυτή είναι η «μαγιά» που κρατάτε για την ώρα. «Μαγιά» είναι και τα βιβλία που σας περιμένουν.
…………………..
Όσοι από σας μείνετε στην Ελλάδα, να ξέρετε από τώρα ότι η πατρίδα μας είναι κατάκοιτη και ανασαίνει με τα σωληνάκια. Στο χέρι σας είναι να μην τραβήξετε τα σωληνάκια. Θα γίνει καλά!
Και αν σας πουν να φύγετε, γιατί ο τόπος των προγόνων σας έγινε ξαφνικά περιουσία ξένων γαιοκτημόνων, όπως θέλουν να διώξουν την πανάρχαιη φυλή των ιθαγενών γουαρανί καϊκοβά, της Βραζιλίας, μόλις πριν από λίγες μέρες, ίσως αναγκασθείτε να μην πείτε σαν κι αυτούς ότι θα αυτοκτονήσει ομαδικά ολόκληρη η φυλή αν γίνει κάτι τέτοιο, αλλά να επαναλάβετε εκείνο το περιλάλητο: « Μολών λαβέ»!
………………….
Το μόνο εφόδιο που έχετε μέχρι στιγμής είναι το βάρος και η ομορφιά της νεότητάς σας. Είναι ο ενθουσιασμός για τη μάχη και φυσικά η αθωότητα σας μπροστά στην αήττητη βλακεία, τη ληστεία, την απληστία και ό,τι καταστρέφει τέλος πάντων την ομορφιά ανθρώπων και πόλεων. Μ’ αυτά θα διασταυρωθείτε. Όπως και με ανθρώπους που ομορφαίνουν τον κόσμο και ελπίζουν και διδάσκουν και αγωνίζονται. Μ’ αυτούς είναι η θέση σας.
Σε δύσκολη στιγμή δεν θα σας σώσει κανένα αρχαίο ρητό, που αποστηθίσατε με κόπο, και τίποτα απ’ αυτά τα μεγαλόστομα τα οποία ναι μεν ορισμένα ειπώθηκαν σε δύσκολες ώρες του έθνους, αλλά χρησιμοποιήθηκαν αργότερα για άλλους σκοπούς.
Πολλοί από σας θα γίνετε αστέρια σε ό,τι διαλέξετε. Στο χέρι σας είναι να διατηρηθεί το φως σ’ αυτό το αστέρι. Και μακάρι κάποιος ή κάποια από σας να αξιωθεί και να τιμηθεί με το βραβείο NOBEL. Και να θυμάστε: Ο κόσμος και η πατρίδα μας θα αλλάξει, αν αλλάξει προς το καλύτερο ο καθένας τη ζωή του και, όσο μπορεί, των διπλανών του. Για την ώρα είστε το μάλαμα της πατρίδος. Και το μάλαμα, όπως ξέρετε, δεν πιάνει σκουριά.
Ευχαριστώ.

Μάνος Ελευθερίου
Νοέμβριος 2012

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Υποβάθμιση της Ελλάδας από την S&P σε selective default | οικονομια , ελλαδα | Ημερησία


Υποβάθμιση της Ελλάδας από την S&P σε selective default
Σε καθεστώς selective default (επιλεκτικής χρεοκοπίας) υποβάθμισε ο οίκος Standard & Poor's το βράδυ της Τετάρτης την Ελλάδα σε μια εποχή που η χώρα έχει δεσμευτεί στο πρόγραμμα επαναγοράς του χρέους της για να αποδεσμεύσει τη βοήθεια των δανειστών της. Η απόφαση για τη μείωση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας ακολουθεί την πρόσκληση της κυβέρνησης σε ομολογιούχους του ιδιωτικού τομέα να συμμετάσχουν στην επαναγορά του χρέους, «το οποίο σύμφωνα με τα κριτήριά μας το βλέπουμε ως μια επιλεκτική χρεοκοπία», ανέφερε σε ανακοίνωσή του μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ο S&P.

«Όταν ολοκληρωθεί η αγορά ιδίων μετοχών (το οποίο αντιλαμβανόμαστε ότι έχει προγραμματιστεί να γίνει γύρω στις 17 Δεκεμβρίου 2012), θα εξετάσουμε τη «θεραπεία» της επιλεκτικής χρεοκοπίας και την αύξηση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας στην κατηγορία CCC», αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Η προοπτική για την αξιολόγηση παραμένει αρνητική.

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

9 Δεκεμβρίου, η συνάντηση των στελεχών της Πατριωτικής Σοσιαλιστικής Αριστεράς!

9 Δεκεμβρίου, η συνάντηση των στελεχών της Πατριωτικής Σοσιαλιστικής Αριστεράς!


217
9

 (Νομίζω οτι έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον και πρέπει να πάμε από κοντά να γνωριστούμε. Χρήστος)


Η κίνηση των 50 πρώην στελεχών του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ, που προέρχονται κυρίως από την παλιά Νεολαία ΠΑΣΟΚ, ανακοίνωσε την επόμενη πανελλαδική συνάντησή της.
Όπως ενημερωθήκαμε, οι πατριώτες σοσιαλιστές θα βρεθούν την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου, στις 11.00 το πρωί, στο ξενοδοχείο Stanley, στην πλατεία Καραϊσκάκη στο κέντρο της Αθήνας (σταθμός ΜΕΤΡΟ – Μεταξουργείου).
Αυτή τη φορά το κάλεσμα δεν απευθύνεται μόνο στα στελέχη μιας συγκεκριμένης πολιτικής γενιάς, αλλά σε όλους τους πατριώτες σοσιαλιστές που παρέμειναν αφοσιωμένοι στο τρίπτυχο Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία – Κοινωνική Απελευθέρωση, αντιστάθηκαν σθεναρά στο νεοφιλελεύθερο εκσυγχρονισμό, αγωνίστηκαν ενάντια στα μνημόνια και τους μεταρρυθμιστές και έχουν διαχωρίσει τη θέση τους από το ΠΑΣΟΚ.
Μαθαίνουμε ότι στην πανελλαδική ολομέλεια θα συμμετέχουν και στελέχη των αντιμνημονιακών αριστερών οργανώσεων της τωρινής ΠΑΣΠ, που επίσης έχουν διαρρήξει τις σχέσεις τους με το ΠΑΣΟΚ, συνδικαλιστές, άνθρωποι των Κινημάτων των Πλατειών, αμεσοδημοκράτες, ανένταχτοι σοσιαλιστές και στελέχη τοπικών οργανώσεων από όλη την επικράτεια που έχουν αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ.
Σκοπός είναι, όπως μαθαίνουμε, η αυτόνομη συγκρότηση του πατριωτικού σοσιαλιστικού χώρου και η αυτο-οργάνωση του δημοκρατικού λαού απέναντι στη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού και της κατάλυσης της εθνικής μας κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Οι σοσιαλιστές περιγράφουν τον αγώνα τους ως «αντιιμπεριαλιστικό και εθνικοαπελευθερωτικό».
Η ίδιοι, που δηλώνουν αφοσιωμένοι στο διαχρονικό δημοκρατικό τρίπτυχο της Ελευθερίας, Ισονομίας και Αλληλεγγύης, ξεκαθαρίζουν ότι ανάμεσά τους δεν είναι καλοδεχούμενοι όσοι υπηρέτησαν από βουλευτικά αξιώματα και κυβερνητικές θέσεις τις πολιτικές που είχαν ως αποτέλεσμα τη δυστυχία του ελληνικού λαού και την κατάλυση της εθνικής μας κυριαρχίας.
Ακολουθούν δύο κείμενα που κυκλοφόρησαν τα στελέχη της Κίνησης και δίνουν ξεκάθαρα το ιδεολογικοπολιτικό τους στίγμα και τις προθέσεις τους:
Αρχικά παραθέτουμε, το κάλεσμα της 3ης Νοεμβρίου 2011, της πρώτης τους συνάντησης δηλαδή:
Η Πατρίδα που αγαπάμε και οραματιζόμαστε, είναι η Ελλάδα της Ανεξαρτησίας, της Αξιοπρέπειας και της Αυτοδιάθεσης.
Η σημερινή Ελλάδα δεν έχει καμιά σχέση με το όραμα αυτό.
Η σημερινή Ελλάδα, είναι μια χώρα υπόδουλη στo διεθνές τραπεζικό τοκογλυφικό κεφάλαιο.
H κυρίαρχη πολιτική τάξη εκχώρησε την Εθνική μας Κυριαρχία στους υπαλληλικούς μηχανισμούς αυτού του κεφαλαίου , δηλαδή την Ε.Ε και το ΝΑΤΟ.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ είναι κατά συνέπεια πολύμορφος και πολυμέτωπος.
Είναι ΑΓΩΝΑΣ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ, ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ.
Είναι ΑΓΩΝΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ.
Είναι, στην ουσία, ο ίδιος από την ίδρυση του μέχρι σήμερα, ενάντια στην ξένη εξάρτηση και την ντόπια δοσιλογική κάστα που πάντοτε με το αζημίωτο την υπηρετεί…
Αλλά στο πλαίσιο των νέων συνθηκών της παγκοσμιοποίησης, είναι Αγώνας όλων των πολιτών, παντού στην Ευρώπη και στον κόσμο που υφίστανται τις συνέπειες της ψευδώνυμης προσαρμογής του μεταβιομηχανικού καπιταλισμού, η οποία στην πραγματικότητα είναι επιστροφή στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα.
Αυτός ο Αγώνας πήρε νέες διαστάσεις ύστερα από την επικράτηση της μνημονιακής βαρβαρότητας τα τρία τελευταία χρόνια.
Γιατί κατέστησε καταφανείς τις ταξικές συνέπειες της εξάρτησης στα κοινωνικά στρώματα που είχαν εφησυχάσει για περισσότερες από δύο δεκαετίες, παγιδευμένα σε μια πλαστή ευμάρεια που δεν ανταποκρινόταν στην ελληνική οικονομική πραγματικότητα.
Αυτά τα κοινωνικά στρώματα νιώθουν σήμερα την απειλή της εξαθλίωσης και της περιθωριοποίησης και αντιδρούν.
Η αντίδραση όμως εξαντλείται σε μια γενικευμένη καταγγελία σε μία ισοπέδωση και απαξίωση που δεν μπορεί να οδηγήσει σε θετική διέξοδο.
Γιατί δεν στηρίζεται στην ΑΛΗΘΕΙΑ.
Η Αλήθεια αυτή είναι ότι η πολιτική των μνημονίων δεν είναι ένα διαχειριστικό ατύχημα που δήθεν έβγαλε την Ελλάδα από έναν δρόμο στον οποίο θα βαδίσουν τα υπόλοιπα κράτη της Ε.Ε.
Αλλά ότι η πολιτική αυτή είναι η επόμενη φάση της ψευδώνυμης ευρωπαϊκής ενοποίησης, όπως την σχεδίασαν ήδη από το Μάαστριχτ οι δυνάμεις που κυριάρχησαν πολιτικά και οικονομικά μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Και θα επεκταθεί σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό νότο, με στόχο την δημιουργία μιας Ευρώπης πολλών ταχυτήτων και την συγκέντρωση του πλούτου σε μια ολιγαρχία που εκπροσωπεί το τραπεζικό τοκογλυφικό κεφάλαιο.
Απέναντι σε αυτή την δρομολογημένη πολιτική, απαιτείται μια προσέγγιση που καταρχήν θα αμφισβητεί την λογική του μονοδρόμου που προβάλλεται από την ντόπια πολιτική τάξη και τους μηχανισμούς ιδεολογικής επιβολής που διαθέτει.
Μια λογική που θα προτάσσει την ανάγκη της εθνικής αυτάρκειας και της αυτοδύναμης ανάπτυξης.
Αυτή η λογική προϋποθέτει σύγκρουση με την αντικοινωνική αντίληψη που αποσυνδέει το άτομο και το συμφέρον του από το Σύνολο και την Συλλογική Προκοπή. Μια λογική που διαπερνά οριζόντια τα κόμματα και τις κοινωνικές τάξεις.
Ταυτόχρονα θα πρέπει να αναπτυχθεί στον μέγιστο βαθμό ένα ευρωπαικό και διεθνές δίκτυο αλληλεγγύης και δράσης για την ανατροπή αυτής της πορείας.
Αυτή η προσπάθεια απαιτεί μεγάλες πολιτικές συνεργασίες που θα υπερβαίνουν τις βεβαιότητες της δογματικής αλήθειας.
Αλλά δεν θα αγνοούν ότι εδώ πού βρισκόμαστε, δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για αυταπάτες.
Η συγκρότηση μιας Μεγάλης Πατριωτικής Σοσιαλιστικής Παράταξης είναι Εθνική και Κοινωνική Ανάγκη.
Σε αυτή την προσπάθεια καλούμε να έρθουν μαζί μας τους συντρόφους και τις συντρόφισσες μας που μαζί αγωνιστήκαμε από τις τάξεις του ΠΑΣΟΚ και της Νεολαίας του, και σταθήκαμε η ύστατη γραμμή αντίστασης απέναντι στην παρακμή που κυριάρχησε μετά το 1996.
Καλούμε κάθε πατριώτη, κάθε προοδευτικό άνθρωπο που πιστεύει όπως εμείς ότι Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΞΙΖΕΙ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΥΡΙΟ.
ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ.
Διαβάστε και το κείμενο που αναρτήθηκε στο facebook: Το ΠΑΣΟΚ τέλειωσε! Δεν θα γίνουμε ουρά κανενός!
Και τώρα που «έκατσε ο κουρνιαχτός», όπως έγραψε εφημερίδα των Πατρών, είναι η ώρα να ξεκαθαρίσουμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε.
Διαβάσαμε διάφορα όλες αυτές τις μέρες. Γίναμε αρχηγοί κόμματος, ρομαντικοί ιδεαλιστές, καλαμοκαβαλάρηδες, «ψώνια», βαθύ ΠΑΣΟΚ, συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Γευτήκαμε ειρωνικά σχόλια για τις καταλήψεις που συμμετείχαμε ως νεολαίοι, ότι λέμε τον πόνο μας για την χαμένη αίγλη του ΠΑΣΟΚ στο διαδίκτυο και ότι μέχρι εκεί φτάνουν οι φιλοδοξίες και οι δυνατότητές μας και ότι δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να κάνουμε τίποτε περισσότερο.
Για να βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους ξεκαθαρίζουμε ότι η κίνησή μας παρά τα όσα προσπάθησαν στον Τύπο να περάσουν κάποιοι, είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ, με τη Αριστοτελική έννοια του όρου. Πολιτική είναι κάθε ανθρώπινη ενέργεια και πράξη, πόσο μάλλον οι πράξεις πολιτικοποιημένων ανθρώπων που σκέφτονται συζητούν, ανταλλάσσουν απόψεις και αγωνιούν για το μέλλον.
Δεν κρυβόμαστε στο διαδίκτυο ούτε κλαίμε για την χαμένη αίγλη του ΠΑΣΟΚ, όπως έγραψαν κάποιοι άλλοι. Άλλωστε για μας το ΠΑΣΟΚ που αγαπήσαμε και αγωνιστήκαμε δεν υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια.
Είμαστε παντού, σε όλη την Ελλάδα, στα Δημοτικά και Περιφερειακά συμβούλια, στους χώρους δουλειάς, στα καφενεία, συζητάμε, ανταλλάσσουμε απόψεις, και παράγουμε πολιτικό λόγο και έργο.
Γνωρίζουμε τη δυσκολία του εγχειρήματός μας. Μην περιμένετε λοιπόν να δείτε κανέναν από εμάς με φανφάρες και τυμπανοκρουσιές. Κι αυτό γιατί δεν καβαλήσαμε κανένα καλάμι, ούτε διεκδικούμε τις δάφνες και τον τίτλο του «Ψώνιου», κυρίως όμως γιατί το πολιτικό παιχνίδι το ξέρουμε πολύ καλά. Καλύτερα από αυτούς που λένε ότι το γνωρίζουν.
Είμαστε και θα είμαστε εφεξής παντού. Δίπλα σε κάθε δοκιμαζόμενο Έλληνα, αγωνιζόμενοι να αφυπνίσουμε όσους περισσότερους πολίτες μπορούμε, μέχρι στην ανατροπή του σάπιου πολιτικού κατεστημένου. Πιστοί στις αρχές, τις αξίες και τις ιδέες μας που είναι ίδιες εδώ και είκοσι χρόνια.
Φιλοδοξία μας δεν είναι να αποτελέσουμε ούτε συνιστώσα ούτε ουρά κανενός πολιτικού σχηματισμού. Φιλοδοξία μας δεν είναι να στηρίξουμε ή να αναδείξουμε κανέναν κουρασμένο πολιτικό. Όσοι «σιτίστηκαν» μέχρι σήμερα στο πρυτανείο ήρθε η ώρα να αποχωρήσουν είτε το θέλουν είτε όχι.
Δεν διεκδικούμε ρόλο κληρονόμου του νεοφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ. Για τους περισσότερους από εμάς το ΠΑΣΟΚ τελείωσε πριν πολλά πολλά χρόνια και το θυμόμαστε έτσι σαν τα παραμύθια των παιδικών μας χρόνων.
Πριν είκοσι χρόνια, 50 εικοσάχρονα παιδιά καταθέσαμε τις ιδέες, τις απόψεις μας και τα νιάτα μας, στις καταλήψεις και στις πορείες. Τότε κάποιοι έχασαν τον ύπνο τους για μια πενταετία.
Σήμερα είκοσι χρόνια μετά οι ίδιοι άνθρωποι καταθέτουμε τις ιδέες μας, τις απόψεις μας, τις αξίες και τις αρχές μας για να χάσουν πάλι οι ίδιοι άνθρωποι τον ύπνο τους. Σταθεροί σε όσα πιστεύουμε εδώ και είκοσι χρόνια.
Έτοιμοι για νέους αγώνες μέχρι να αφυπνιστεί και ο τελευταίος Έλληνας πολίτης. Βλέπετε εμείς (δεχθήκαμε και γι’ αυτό ειρωνικά σχόλια) γνωρίσαμε τους καλύτερούς μας φίλους στις πορείες, στις καταλήψεις, στις αντιπαραθέσεις στα αμφιθέατρα, στα πηγαδάκια στην Ομόνοια. Τραγουδούσαμε και γελούσαμε όταν εισπνέαμε δακρυγόνα και βάζαμε τα στήθια μας μπροστά να σώσουμε τους φίλους μας από τα ΜΑΤ του Μητσοτάκη.
Αυτές οι σχέσεις όμως έχουν περάσει δια πυρός και σιδήρου. Έχουν δοκιμαστεί και στα εύκολα και στα δύσκολα. Και όταν χρειάστηκε να ξαναβρεθούμε, ξαναβρεθήκαμε και ήταν σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα. Πιο ώριμοι, πιο δυνατοί, σταθεροί στις αξίες μας με την ίδια θέρμη και αγωνιστικότητα που μας διέκρινε τότε. Γκριζάραμε μόνο λίγο, κάποιοι πήραν και λίγα κιλά παραπάνω, είμαστε όμως εδώ όπως και τότε έτοιμοι για νέους αγώνες.
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ
Να σημειώσουμε ότι στη συνάντηση της 9ης Δεκεμβρίου μπορούν να συμμετάσχουν και όσοι δημοκράτες και πατριώτες πολίτες το επιθυμούν εάν αισθάνονται ότι τους εκφράζουν τα παραπάνω κείμενα.

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ: Τώρα είναι πιο εύκολο να διαγράψει μονομερώς η Ελλάδα το δημόσιο χρέος της!

(Εξαιρετικός αναλυτής οπως πάντα ο Καζάκης. Να ηταν και καλός στην οργανωτική πολιτική τι καλά που θα ηταν...!!!) Χ.Νικολαου

Τώρα που ο κύριος όγκος του δημόσιου χρέους της Ελλάδας είναι προς οργανισμούς και κράτη της ευρωζώνης, γίνεται μια προσπάθεια να πεισθεί ο κόσμος ότι δεν γίνεται τίποτε. Τώρα που μας τύλιξαν σε μια κόλλα χαρτί με αγγλικό δίκαιο και με τους επίσημους μηχανισμούς της ευρωζώνης να ελέγχουν τον κύριο όγκο του χρέους της Ελλάδας, λένε, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε εκτός από το να εκλιπαρούμε για την τύχη μας, ή έστω να διαπραγματευτούμε. Με προσοχή όμως για να μην τους προκαλέσουμε. Μάλιστα η προπαγάνδα φτάνει σε τέτοιο σημείο αθλιότητας ώστε να ισχυρίζονται ότι ναι μεν πριν μας δέσουν χειροπόδαρα η μονομερής διαγραφή χρέους ήταν δυνατή χωρίς σοβαρά παρατράγουδα, αλλά τώρα, δυστυχώς, δεν μπορεί να γίνει γιατί μας κρατάνε στο χέρι.

Αν τολμήσουμε και προχωρήσουμε σε μονομερή διαγραφή του χρέους θα μας λιανίσουν. Έτσι λένε δεξιοί και αριστεροί δωσίλογοι. Δεν τολμούν βέβαια να απολογηθούν για το εξής απλό: Και τι κάνατε, βρε ρεμπεσκέδες του πολιτικού καναπέ, για να διαγραφεί μονομερώς το χρέος, τότε που υποτίθεται ότι γινόταν; Ποιος ευθύνεται για το ότι καταλήξαμε εδώ; Που ήσασταν όταν φωνάζαμε για μονομερή διαγραφή; Πουθενά. Και τότε τα ίδια μας λέγατε. Τα αποτελέσματα της δικής τους πολιτικής, των δικών τους πολιτικών επιλογών που θέλουν, υποτίθεται, να διαπραγματευτούν το χρέος εντός πλαισίων ευρώ, χρησιμοποιούν σήμερα για να φοβίσουν τον κόσμο και να τον πείσουν ότι είναι αδιανόητο να προχωρήσει η Ελλάδα σε μονομερείς ενέργειες. Ξέρετε τι θα πάθει αν το κάνει; Τα γνωστά. Θα απομονωθεί και θα ισοπεδωθεί. Δηλαδή, τα ίδια και τα ίδια. Την δική τους δολιότητα, αδυναμία και εθελοδουλία μπροστά στα μεγάλα αφεντικά της ευρωζώνης, πασχίζουν να την μετατρέψουν σε κατάσταση του λαού.
Καταρχάς η άγνοια και η ημιμάθεια σκοτώνει. Αυτά που λέγονται για επιλεκτική διαπραγμάτευση και μάλιστα εντός ευρωζώνης είναι κομπογιαννιτισμός. Και μάλιστα άκρως επικίνδυνος στις σημερινές συνθήκες. Δεν βασίζονται σε επιστημονικά δεδομένα, ούτε στην διεθνή εμπειρία. Δεν βασίζονται ούτε καν στην κοινή λογική. Είναι ωραίο να πετάμε μπαρούφες έχοντας πλήρη άγνοια για το τι σημαίνει διαχείριση και διαπραγμάτευση δημόσιου χρέους, αλλά η αλήθεια είναι άλλη. Σήμερα με το να χρωστάμε στους υπερκρατικούς μηχανισμούς και στα κράτη της ευρωζώνης, είναι χειρότερα γι' αυτούς απ' ότι για την ίδια την Ελλάδα. Αρκεί βέβαια η Ελλάδα και ο λαός της να αποφασίσει να τινάξει την μπάνκα στον αέρα. Δεν μας μένει άλλωστε τίποτε άλλο. Αυτό είναι το καινούργιο στοιχείο της σημερινής κατάστασης. Ή τινάζουμε την μπάνκα στον αέρα και μάλιστα μονομερώς, ή μένουμε και μας αλέθει η κρεατομηχανή που έχει τεθεί ήδη σε κίνηση.
Με την δημοσιονομική κατάσταση ακόμη και της Γερμανίας να ακροβατεί, μια άρνηση πληρωμών από την Ελλάδα και ταυτόχρονη αποχώρηση από την ευρωζώνη θα τινάξει τον μηχανισμό στήριξης στον αέρα. Σήμερα μπορεί οι ευρωπαϊκές τράπεζες να διασώθηκαν από τα ελληνικά ομόλογα και από το ελληνικό δημόσιο χρέος, αλλά αυτό φορτώθηκε απευθείας και διαμέσου των μηχανισμών στήριξης στους κρατικούς προϋπολογισμούς των κρατών της ευρωζώνης. Επομένως μια άρνηση πληρωμών από την Ελλάδα θα δυναμιτίσει τους κρατικούς προϋπολογισμούς και θα υπνονομεύσει αποφασιστικά την δημοσιονομική ευστάθεια της ευρωζώνης. Γι' αυτό και τα επιτελεία τους βιάζονται να ξεμπερδεύουν με την Ελλάδα. Πώς; Με την ολοκληρωτική διάλυσή της και την αφομοίωσή της στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία των περιφερειών ως νέο Κόσσοβο, ή μια σειρά νέα Κόσσοβο στην Θράκη, την Δυτ. Μακεδονία, στην Πελοπόννησο, στο Νότιο Αιγαίο και πάει λέγοντας.
Μπορεί να αποτραπεί μια τέτοια εξέλιξη με διαπραγματεύσεις εντός της ευρωζώνης; Η εξέλιξη αυτή έχει ήδη δρομολογηθεί και επομένως κανένα φανταστικό σενάριο διαπραγμάτευσης με τα κράτη και τα επιτελεία της ευρωζώνης δεν μπορεί να το αποτρέψει. Ίσα-ίσα θα κάνει την Ελλάδα και τον λαό της ακόμη πιο ευάλωτο, μιας και κάθε καθυστέρηση, κάθε αναβολή και κάθε μετριοπάθεια στην στάση της ελληνικής πλευράς θα κοστίζει πολύ ακριβά στον ελληνικό λαό και στην χώρα. Οι λογικές που θέλουν συμμαχίες με κράτη του Νότου και κοινά διαπραγματευτικά μέτωπα μέσα στην ευρωζώνη, αγνοούν σκόπιμα ότι μιλάμε για το μεγαλύτερο κρατικομονοπωλιακό καρτέλ στον κόσμο, όπου οι κυβερνήσεις ελέγχονται απόλυτα από τις μεγάλες δυνάμεις της αγοράς. Κάθε αυταπάτη θα στοιχίζει στον ελληνικό λαό, ιδίως από δω και μπρος, σε εκατόμβες νεκρών, ανέργων και εντελώς εξαθλιωμένων ανίκανων να αντιδράσουν. Κάθε διάθεση διαπραγμάτευσης εντός ευρωζώνης θα φέρνει πιο κοντά στην ολοκληρωτική κατάλυση του ελληνικού κράτους προς όφελος της ευρωομοσπονδίας.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Ειδικά στην κατάσταση που βρισκόμαστε δεν μπορούμε να παίξουμε ένα τέτοιο παιχνίδι. Αντίθετα επιβάλλεται να παίξουμε το χαρτί της επίσημης πτώχευσης ανοιχτά και άκρως απειλητικά για ολόκληρη την ευρωζώνη. Όχι γιατί αυτό θα συνετίσει την Μέρκελ και τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών ώστε να κάνουν παραχωρήσεις, όπως παραμυθιάζονται ορισμένοι, ή όπως θέλουν να παραμυθιάζουν τον κόσμο. Τα επιτελεία της ευρωζώνης ξέρουν πολύ καλά ότι το ευρώ δεν είναι βιώσιμο κρατώντας ανέπαφα τα κράτη μέλη, ιδίως εκείνα υπό διαδικασία χρεοκοπίας. Γι' αυτό και επιδιώκουν την ευρωπαϊκή ομοσπονδία. Επιχειρούν δηλαδή να μετακυλήσουν το πρόβλημα βιωσιμότητας του ευρώ στα κράτη μέλη. Όπως άλλωστε κάνουν ήδη με την "εσωτερική υποτίμηση", η οποία συνίσταται στην εσωτερίκευση σε κάθε οικονομία της ευρωζώνης της κρίσης και της αποδυνάμωσης του κοινού νομίσματος. Κι έτσι αντί να χαθεί το ευρώ, προτιμούν να χαθούν τα κράτη, ιδίως εκείνα που έχουν κριθεί μη βιώσιμα όπως είναι η Ελλάδα. Το τι θα γίνει με τους λαούς, ποσώς τους ενδιαφέρει.
Επομένως, το χαρτί της επίσημης πτώχευσης της Ελλάδας πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να δώσει στην χώρα και τον λαό της το πλεονέκτημα και την θέση ισχύος έναντι των δανειστών του. Τι θα συμβεί σε μια ενδεχόμενη πτώχευση; Ας δούμε την διάρθρωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας όπως αποτυπώθηκε στα τέλη Σεπτεμβρίου 2012. Από τα 303,5 δις ευρώ που ήταν το συνολικό δημόσιο χρέος της Ελλάδας στις 30/9/2012, τα 136,8 ήταν ομόλογα και έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου. Από αυτά τα 113,9, δηλαδή το 83,2%, είναι ομόλογα εκδοθέντα στην εσωτερική αγορά και βρίσκονται κατά κύριο λόγο στα χέρια της ΕΚΤ και των εγχώριων τραπεζών. Τα 4,3 δις ευρώ, δηλαδή μόλις το 3%, είναι ομόλογα εκδοθέντα στις αγορές του εξωτερικού, ενώ το 18,4, δηλαδή το 13%, είναι βραχυπρόθεσμοι τίτλοι του ελληνικού δημοσίου που κατέχουν πρωτίστως εγχώριες τράπεζες. Τα υπόλοιπα 166,7 δις ευρώ του δημόσιου χρέους είναι δάνεια. Από αυτά τα 148,8 δις ευρώ, δηλαδή το 89,3% του συνόλου, είναι τα δάνεια από τον μηχανισμό στήριξης.
Τι θα συνέβαινε λοιπόν αν η Ελλάδα προχωρούσε εδώ και τώρα σε επίσημη πτώχευση; Αυτό που θα συνέβαινε θα ήταν να μεταφερθεί το 93% του όγκου του δημόσιου χρέους της χώρας στις πλάτες του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης και της ΕΚΤ, καθώς και στις εγχώριες τράπεζες. Όπως καταλαβαίνει ακόμη κι ο πιο αδαής ο χειρισμός των εγχώριων τραπεζών είναι ο πιο απλός καθότι το κράτος μπορεί να τις πάρει στα χέρια του και να σβήσει τα ενεργητικά τους προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος και των πολιτών του, ιδίως των ιδιωτών οφειλετών (κυρίως νοικοκυριά και επιχειρήσεις) που θα ευνοηθούν τα μέγιστα από μια τέτοια κίνηση, η οποία θα έχει σαν συνέπεια το σβήσιμο των οφειλών τους προς τις τράπεζες. Αυτό που λέγεται ότι θα χαθούν οι όποιες καταθέσεις είναι μεγάλο ψέμα, διότι αυτές τις εγγυάται – και οφείλει να τις εγγυάται – όχι η τράπεζα, αλλά το κράτος. Επομένως το κράτος θα εγγυηθεί τις καταθέσεις που δεν έχουν καταφύγει στο εξωτερικό και θα τις αποκαταστήσει γιατί τις έχουν λεηλατήσει οι τράπεζες, ενώ θα επιβάλει έλεγχο στην κίνηση καταθέσεων και κεφαλαίου προς και από το εξωτερικό.
Το υπόλοιπο δημόσιο χρέος που βρίσκεται στα χέρια του μηχανισμού στήριξης και της ΕΚΤ μπορούμε να το αρνηθούμε χωρίς καμιά ουσιαστική συνέπεια για την χώρα μας, αν ταυτόχρονα ανακοινώσουμε την αποχώρησή μας από την ευρωζώνη. Το χρέος αυτό που έχει δημιουργηθεί είναι εσωτερικό χρέος της ευρωζώνης και δεν μπορεί να το διεκδικήσει από την Ελλάδα η ΕΚΤ και ο μηχανισμός στήριξης, παρά μόνο όσο η χώρα μας παραμένει εντός ευρωζώνης. Γι’ αυτό και η εφαρμογή του αγγλικού δικαίου στις δανειακές συμβάσεις δίνει την δικαιοδοσία στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (πρώτη σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης) και στα δικαστήρια του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου (δεύτερη δανειακή σύμβαση με EFSF). Επίσης τα δάνεια του μηχανισμού δόθηκαν προκειμένου η Ελλάδα να παραμείνει στην ευρωζώνη. Αυτό δεν διαλαλούν σε όλους τους τόνους; Αν λοιπόν η Ελλάδα φύγει από την ευρωζώνη καταγγέλλοντας τους όρους της ως επαχθείς, απεχθείς και καταχρηστικούς σε βάρος της, ιδίως μετά την τροποποίηση των συνθηκών και της προοπτικής της ευρωομοσπονδίας – που σημαίνει κατάλυση του ελληνικού κρατικού μορφώματος και την αντικατάστασή του με ένα άλλο μόρφωμα που δεν βασίζεται ούτε καν τυπικά στην λαϊκή κυριαρχία του ελληνικού λαού – τότε τι θα συμβεί; Η Ελλάδα θα τεθεί αυτοδίκαια εκτός δικαιοδοσίας της ευρωζώνης και των μηχανισμών της και άρα εκτός δικαιοδοσίας των δανειακών συμβάσεων που της επιβλήθηκαν.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι από μεριάς δημόσιου διεθνούς δικαίου, η άρνηση της Ελλάδας να αναγνωρίσει το χρέος της σήμερα με ταυτόχρονη δική της αποχώρηση από την ευρωζώνη, είναι το ίδιο με το να αποχωρεί από ένα ιδιωτικό κλειστό κλαμπ. Τα χρέη της είναι προς αυτό το κλειστό κλαμπ και πολύ δύσκολα η ΕΚΤ, το EFSF, ή τα κράτη μέλη της ευρωζώνης θα βρουν δικαστήριο εκτός ευρωζώνης που να καταδικάσει την Ελλάδα. Πολύ περισσότερο αν η ίδια η Ελλάδα διεθνοποιήσει την αντιδικία της με την ευρωζώνη, αν δηλαδή μετατρέψει σε διεθνές ζήτημα το καθεστώς που επιχειρήθηκε να επιβληθεί στην χώρα και στον λαό της με αντάλλαγμα τα δάνεια του μηχανισμού στήριξης.
Όλα αυτά υποχρεωτικά πρέπει να έχουν ως αφετηρία δυο θεμελιώδεις θέσεις: (α) Την διακοπή της λεγόμενης «συνέχειας του κράτους», δηλαδή την σαφή και εμπράγματη δήλωση του ελληνικού λαού ότι ανατρέπει το προηγούμενο απόλυτα διάτρητο και διεφθαρμένο κοινοβουλευτικό καθεστώς για να προχωρήσει στην επανίδρυση του κράτους του με όρους πρωτογενούς δικαίου, το οποίο μπορεί να γίνει από την σκοπιά της δημοκρατίας μόνο με Συντακτική Εθνοσυνέλευση. (β) Την επίσημη αποκήρυξη και μη αναγνώριση του δημόσιου χρέους ως προϊόν ωμού εκβιασμού, διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα, μυστικής διπλωματίας με σκοπό την κατάλυση του ελληνικού κράτους και την μαζική εξόντωση του ελληνικού λαού, καθώς και την επιβολή καθεστώτος  επίσημης δουλοπαροικίας του χρέους σε βάρος τυπικά ανεξάρτητου κράτους μέλους του ΟΗΕ.
Η στάση αυτή είναι περισσότερο αναγκαία σήμερα που τα 4/5 του δημόσιου χρέους της χώρας εντάσσονται στις διακρατικές σχέσεις της Ελλάδας με τις χώρες του ευρώ. Δεν παίζουν με κράτη, ειδικά όταν αυτά έχουν συγκροτήσει ήδη υπερεθνικό καρτέλ. Η μόνη απάντηση που μπορεί να σταθεί απέναντί τους είναι η καταγγελία του καρτέλ της ευρωζώνης με την αποχώρηση από αυτό και την ταυτόχρονη καταγγελία του δημόσιου χρέους ως παράνομου, όπως ήδη αναφέραμε. Κι όχι μόνο για τους λόγους που έχουμε επισημάνει (μυστικότητα, διαφθορά, απεχθής τρόπος δανεισμού), αλλά και για την επιβολή του καθεστώτος πεονίας στην χώρα. Το τονίζουμε αυτό ιδιαίτερα γιατί αυτό που κάνουν τα κράτη της ευρωζώνης όλο αυτό τον καιρό ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου εναντίον της Ελλάδας με στόχο την μαζική εξόντωση του ελληνικού λαού και την διάλυση της χώρας. Και στο ζήτημα αυτό το μεταπολεμικό διεθνές δίκαιο είναι ιδιαίτερα αυστηρό και παρέχει πολλά όπλα στο απειλούμενο κράτος, αν θέλει βέβαια να τα χρησιμοποιήσει, εναντίον των κρατών που το επιβουλεύονται.
Για τον σκοπό αυτό τα κράτη και τα επιτελεία της ευρωζώνης έχουν καταπατήσει κάθε διεθνή σύμβαση που ορίζει τις καλές σχέσεις ανάμεσα σε κράτη και λαούς. Οι κυβερνήσεις τους έχουν διαπράξει ήδη εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας με τον τρόπο που συμπεριφέρονται στον ελληνικό λαό. Μόνο όπλο νομιμοποίησης μιας τέτοιας συμπεριφοράς που κατάφωρα παραβιάζει από την διακήρυξη των δικαιωμάτων του ΟΗΕ έως του ΟΑΣΕ, είναι η συμμετοχή της Ελλάδας σ' ένα κλαμπ με δικού του κανόνες - κατάφωρα ενάντια σε κάθε δημοκρατικό κανόνα της διεθνούς ζωής, που έχει καταχτηθεί μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Όσο λοιπόν η χώρα βρίσκεται εντός αυτού του ιδιωτικού κλαμπ, είναι αναγκαστικά έρμαιο των κανόνων του που υπερισχύουν έναντι των κανόνων του διεθνούς δικαίου.
Επομένως, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει ο ελληνικός λαός είναι να καταγγείλει την συμμετοχή του στην ευρωζώνη ως κατάφωρα ετεροβαρής και καταστροφική για τον ίδιο και την χώρα του. Έτσι θα μπορεί να απευθυνθεί στη διεθνή κοινότητα με διατυπωμένο κατηγορητήριο εναντίον των κυβερνήσεων του ευρώ που του επέβαλλαν το καθεστώς πεονίας και με την απαίτηση να τιμωρηθούν οι πρωταγωνιστές πολιτικοί και γραφειοκράτες της ευρωζώνης για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας επιδιώκοντας την μαζική εξόντωση του ελληνικού λαού και την κατάλυση του ελληνικού κράτους.
Με τον τρόπο αυτό θα ενισχυθεί η θέση της Ελλάδας στην καταγγελία της εναντίον όλου του δημόσιου χρέους. Η διεθνής πρακτική είναι πολύ πιο ελαστική απέναντι σε ιδιώτες δανειστές, που οι απαιτήσεις τους μπορεί να οδηγούν σε αδιέξοδο ένα κράτος. Όμως απέναντι σε κράτη-δανειστές είναι πολύ πιο αυστηρή. Αυτό έχει πιστοποιηθεί ακόμη κι από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας με αποφάσεις του σχετικά με την Αργεντινή (2007) όπου δικαίωσε ιδιώτη δανειστή, λέγοντας ότι αν επρόκειτο για κράτος δανειστή δεν θα νομολογούσε υπέρ του και θα δικαίωνε το κράτος οφειλέτη.
Επιλεκτική διαπραγμάτευση με κράτη-δανειστές σημαίνει ότι χάνεις τα διαπραγματευτικά σου όπλα με βάση το διεθνές δίκαιο. Χάνεις την δυνατότητα να το μετατρέψεις σε διεθνή υπόθεση (να διεθνοποιήσεις την κατάσταση στην οποία σκόπιμα και δόλια σε οδηγήσανε) και το μετατρέπεις σε διμερή ή πολυμερή διακρατική σχέση, όπου πλέον η έκβαση της διαπραγμάτευσης εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από τις πιέσεις και τους συσχετισμούς δυνάμεις ανάμεσα στα μέρη.
Όπως ακριβώς έγινε με το Κυπριακό. Η άρνηση διεθνοποίησης του Κυπριακού ως διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής ανεξάρτητου κράτους το οδήγησε να σέρνεται για δεκαετίες σε διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα ενδιαφερόμενα κράτη έως ότου εκφυλιστεί και επιβληθεί η λύση του ισχυρού. Δεν μπορούμε να επαναλάβουμε την ίδια τραγική επιλογή. Ιδίως τώρα που απέναντί μας θα έχουμε το Γερμανικό κράτος και όχι απλά τις Γερμανικές τράπεζες.
Στόχος μας θα πρέπει να είναι ευθύς εξαρχής οι μονομερείς καταγγελίες της Ελλάδας να εξετάζονται στα διεθνή φόρα και οργανισμούς (ΟΗΕ, Χάγη, κοκ) όπου οι συσχετισμοί είναι πιο ευνοϊκοί και οι συμμαχίες με κράτη που έχουν υποστεί ανάλογη μεταχείριση, ή είναι σε ανάλογη θέση μπορούν να αποδώσουν περισσότερο. Επιδίωξή μας θα πρέπει από την πρώτη στιγμή να είναι η ανάδειξη του ελληνικού προβλήματος και η άρνηση του χρέους από μεριάς της χώρας μας, όχι ως ένα απλό πρόβλημα αθέτησης πληρωμών λόγων καταχρηστικών δανειακών πρακτικών, επαχθών, ή απεχθών τρόπων δανεισμού, αλλά ως ένα διεθνές πρόβλημα ανοιχτής επιβουλής εναντίον ενός ανεξάρτητου κράτους από άλλα κράτη με σκοπό την κατοχή και την διάλυσή του με πολιτικά και οικονομικά μέσα. Με αυτή την πρακτική όχι μόνο η Ελλάδα δεν πρόκειται να απομονωθεί, αλλά θα πρωταγωνιστήσει σε ένα νέο διεθνές κίνημα της Καρθαγένης σαν εκείνο των 11 κρατών-οφειλετών της Λατινικής Αμερικής εναντίον των ΗΠΑ στα 1985. Μόνο που αυτή την φορά θα είναι ένα παγκόσμιο κίνημα κρατών και λαών εναντίον του χρέους του διεθνούς τραπεζικού καρτέλ και των υπερεθνικών οργανισμών χρεοκοπίας, όπως είναι το ΔΝΤ και η ΕΕ.
Sofokleousin.GR | Σόιμπλε: Ανέφικτοι οι στόχοι για την Ελλάδα

Σόιμπλε: Ανέφικτοι οι στόχοι για την Ελλάδα

Έγγραφα-φωτιά που αποκαλύπτει η Real δείχνουν ότι το χρέος το 2020 θα φτάσει στο 126,6%
Δημοσιεύθηκε: 02 Δεκεμβρίου 2012, 09:58
Σόιμπλε: Ανέφικτοι οι στόχοι για την Ελλάδα
Ανεφικτοι είναι οι στόχοι του προγράμματος που συμφωνήθηκαν στο Eurogroup, σύμφωνα με έγγραφα-φωτιά του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που αποκαλύπτει η Real News. Όπως προκυπτει οι στόχοι για χρέος 124% του ΑΕΠ το 2020 και κάτω από 110% το 2022 απέχουν αρκετά δισεκατομμύρια από την πραγματικότητα. Σύμφωνα με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών το ελληνικό χρεος θα διαμορφωθεί στο 126,6% το 2020, παρουσιάζοντας απόκλιση €5,5 δισ. έναναντι του στόχου.
Το θέμα επεσήμανε και το Sofokleousin.gr στις 28 Νοεμβρίου αναγνωρίζοντας την ανάγκη για νέα μέτρα €5 δισ. πριν από τη δόση, ώστε να ανταποκριθεί το πρόγραμμα στη συμφωνία του Eurogroup και να μπορέσει το ΔΝΤ να λάβει την απόφαση για εκταμίευση της δόσης.
Το πρόβλημα εντόπισαν και οι Financial Times στις 29 Νοεμβρίου προβλέποντας παράλληλα νέα μέτρα ή de-facto κούρεμα.
Αν και οι αποκλίσεις ήταν γνωστές εκ των προτέρων, τα ερωτηματικά που εγείρονται με αφορμή τα δυο έγγραφα είναι σκληρά:
1. Γιατί το Eurogroup ανακοίνωσε στόχους που δεν προκύπτουν
2. Γιατί η Ελληνική κυβέρνηση δέχθηκε μια συμφωνία καταδικασμένη σε αποτυχία
3. Πως θα περάσει αυτή η συμφωνία από το διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ χωρις να τηρούνται ούτε οι κατά παρέκλιση στόχοι βιωσιμότητας του χρέους,
4. Θα επιμείνουν τελικά στην εφαρμογή της συμφωνίας ζητώντας πρόσθετα μέτρα από την κυβέρνηση;
Απαντώντας σε σχειτικές ερωτήσεις κομμάτων στη Γερμανική Βουλή ο Σόιμπλε καταρρίπτει και δυο ακόμη μύθους γύρω από το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας;
Μεταξύ άλλων επισημαίνει ότι  “μια παράταση του προγράμματος για δύο χρόνια δεν ισχύει”, αλλά η παράταση αφορά “τους στόχους υλοποίησης, προκειμένου να δοθεί στην Ελλάδα περισσότερος χρόνος για την οικονομική αναπροσαρμογή της μεγαλύτερης από την αναμενόμενη ύφεση”. Το μίνιμουμ πλεόνασμα θα πρέπει να επιτευχθεί έως το 2016 αντί για το 2014, αλλά τονίζεται ότι “η επιμήκυνση του προγράμματος δεν προκύπτει από όλα αυτά”, στοιχείο που καταρρίπτει και τον όποιο ισχυρισμό για ενδεχόμενη χαλάρωση της λιτότητας στο ορατό μέλλον.
 Στο ίδιο έγγραφο καταδεικνύεται ακόμη η αδυναμία της Ελλάδας να απορροφήσει διαθέσιμα κοινοτικά κονδύλια. Από τα 20,4 δισ. ευρώ για την περίοδο 2007-2013 η Αθήνα έχει απορροφήσει μόλις τα 7,1 δισ. ευρώ. Για τη διετία 2012-13 διατίθενται 13,4 δισ. ευρώ και σύμφωνα με τον Σόιμπλε “ο στόχος που έχει τεθεί για την απορρόφηση των συμφωνημένων ποσοστών αυξήθηκε”.
 Τέλος, η εκταμίευση των 9,3 διδ. ευρώ που έχει προγραμματιστεί για το πρώτο τρίμηνο του επόμενου έτους δεν είναι δεδομένη αλλά εξαρτάται από την εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων. Ενδεικτικά αναφέρεται η εφαρμογή της φορολογικής μεταρρύθμισης και η ένταξη 2.000 δημοσίων υπαλλήλων σε καθεστώς εφεδρείας έως το τέλος του 2012, το άνοιγμα όλων των επαγγελμάτων, οι αλλαγές στα εργασιακά και οι ρήτρες αναπλήρωσης σε περίπτωση που δεν επιτευχθούν οι στόχοι.