Δημήτρης Φατούρος: αρχιτέκτονας, καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και δημιουργός μουσείων, δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων
«Το παρελθόν δεν είναι στοιχείο να μας πηγαίνει προς τα πίσω...»
Η αρχιτεκτονική βρέθηκε σε πρώτο πλάνο στην καθημερινή ζωή τα τελευταία τρία χρόνια, όπου κατά την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας υπήρξε οικοδομική έξαρση τόσο σε καινούργια κτίρια και κατασκευές (που συζητήθηκαν κατά κόρον) όσο και σε αναπαλαιώσεις, αναστηλώσεις, επισκευές και επεκτάσεις ιστορικών και μη κτιρίων. Τώρα η Αθήνα έχει μεγαλώσει και αλλάξει εντυπωσιακά. Είναι όμως η πόλη του 21ου αιώνα;
...Η Μπιενάλε Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής στο Γκάζι έθεσε εκτός των άλλων τα προβλήματα και ερωτήματα για τα κτίρια και τις πόλεις του επόμενου αιώνα.
Την ίδια στιγμή και η παλιά φρουρά των αρχιτεκτόνων δημιουργών βλέπει με σκεπτικισμό το μέλλον του σχεδιασμού των πόλεων και των συνθηκών ζωής των ανθρώπων.
Η συζήτηση μ' έναν από τους αρχιτέκτονες της μεταπολεμικής γενιάς, τον καθηγητή Δημήτρη Φατούρο, είναι συναρπαστική, αλλά αναδεικνύει και τις σκέψεις ενός διανοούμενου του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού για το μέλλον της ανθρώπινης κοινότητας.....
Το διαχρονικό στην αρχιτεκτονική
-Τι σημαίνει διαχρονικό στην αρχιτεκτονική;
«Σημαίνει ότι ένα έργο ακόμα κι αν έχει τα χαρακτηριστικά του ύφους και των αναγκών της εποχής που χτίζεται, ακόμα και ύστερα από πολλά χρόνια κρατάει τη σημασία του, κρατάει την αξία του. Η αρχική του σύλληψη και τα επιμέρους χαρακτηριστικά του ισχύουν και έπειτα από είκοσι και έπειτα από τριάντα χρόνια, είναι διαχρονικό».
Τα διαχρονικά κτίρια, μέσα σε μια πόλη που μεγαλώνει και εξελίσσεται, πώς λειτουργούν;
«Ακόμα κι ένα κτίριο που εκφράζει μόνο και μόνο την εποχή του και δεν ανταποκρίνεται σε καινούργιες (ύστερα από 50 χρόνια) ανάγκες είναι ένα σημείο αναφοράς όχι μόνο για την εποχή του αλλά για την πόλη ολόκληρη. Γιατί η πόλη πρέπει να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες, συγχρόνως όμως να έχει και την ταυτότητα της προηγούμενης διαδρομής της. Αλλιώτικα γίνεται μια πόλη η οποία δεν έχει μνήμη. Βέβαια και αυτές οι πόλεις έχουν ενδιαφέρον, αλλά είναι διαφορετικές οι πόλεις που έχουν μια διαχρονική ταυτότητα».
.....
«Η δυσκολία είναι να καταλάβεις τι είναι το παρελθόν. Το παρελθόν δεν μπορεί να έρχεται στην τέχνη, στις ανθρώπινες σχέσεις, στην πολιτική ζωή ως ένα στοιχείο που σε πηγαίνει προς τα πίσω για να μιμηθείς. Λογαριάζεις τι κρατάς και τι δεν κρατάς. Σέβεσαι όλα τα στοιχεία, ακόμα και αυτά που δεν τα χρησιμοποιείς σήμερα. Αρα και το κτίριο εκείνο μιλάει για τη σχέση με τη γη, μιλάει για διαμόρφωση, και αυτά τα στοιχεία τα βρίσκουμε και στα γνωστά κλασικά σύνολα και στα νεότερα. Δηλαδή ο τρόπος που ο εξωτερικός χώρος συνομιλεί με τον εσωτερικό χώρο, ο τρόπος που το κτίριο τοποθετείται μέσα στο περιβάλλον του, είναι ένα στοιχείο διαχρονικό».
Πηγή: Απο συνεντευξη του στην Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου