1. Tempora mutantur…
Στην Ελλάδα συνέβη το απροσδόκητο: απέκτησε υλικό ίχνος η αόρατη ενδεχομενικότητα του τυχαίου. Η αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού οδήγησε στην ολοκληρωτική αποσταθεροποίηση του πολιτικού σκηνικού. Υπόγεια ρεύματα που μαρτυρούσαν την ύπαρξή τους μόνο μέσα από τη γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια, την ανθρωπιστική κρίση, την απελπισία της αυτοχειρίας και τα βίαια μαζικά ξεσπάσματα απέναντι στην ογκούμενη κρατική αυθαιρεσία και βία, κατόρθωσαν και βρήκαν το δρόμο να εκφραστούν πολιτικά και να αρθρωθούν κοινοβουλευτικά σε πείσμα της γενικευμένης τρομολαγνείας που καλλιέργησαν επί μήνες οι αρχιτέκτονες της μεθοδευμένης κατάρρευσης.
Ίσως αποτελεί μοναδικό ιστορικό παράδειγμα η εκτόξευση ενός κόμματος της Αριστεράς από την «αφάνεια» του 4-5% στο κοινοβουλευτικά ευυπόληπτο 27%, δηλαδή σχεδόν στην προνομιακή για τη διαχείριση των κρατικών υποθέσεων πρώτη θέση στην εκλογική αναμέτρηση. Συνδέεται με τη μετωπική επίθεση που δέχθηκαν τα εργατικά και λαϊκά στρώματα όλη τη περίοδο της μνημονιακής διακυβέρνησης και της ραγδαίας απαξίωσης του συνόλου των κοινωνικών κατακτήσεων της μεταπολιτευτικής περιόδου, στο όνομα των «μεταρρυθμίσεων που καθυστέρησαν» για πολλά χρόνια και ήρθε επιτέλους η ώρα αποκατάστασης της «φυσικής τάξης πραγμάτων».
Ακόμη όμως πιο ενδιαφέρουσα ήταν η κατάσταση τρόμου που διαμορφώθηκε όταν οι πρώτες εκλογές ανέδειξαν ένα τοπίο το οποίο απλά δεν έπρεπε να υπάρχει: Τα κόμματα «εξουσίας» σκιές του εαυτού τους, τον κοινοβουλευτικό μηχανισμό εναλλαγής παγιωμένων τεχνικών οργάνωσης της συναίνεσης σε πλήρη αναντιστοιχία με το αντικείμενό του, τους αρχιτέκτονες της μνημονιακής πειρατείας του ΠΑΣΟΚ καταποντισμένους στα βάθη του εκλογικού γκρεμού, τα «υπεύθυνα» κόμματα να διαθέτουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία αλλά να μην αποτολμούν το σχηματισμό κυβέρνησης, τη διαρκή εναλλαγή μαστίγιου και καρότου προς τον ΣΥΡΙΖΑ που στην καθεστωτική προπαγάνδα κυμαινόταν από sine qua non εταίρος συγκυβέρνησης σε άθλιο θιασώτη της δια της ευρωεξόδου καταστροφής.
Το «κακό» για τους διαχειριστές της καταστροφολαγνείας είναι όμως ότι η τάση επιβεβαιώθηκε: Η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και η μετατόπιση των κοινωνικών στηριγμάτων από τα κόμματα εξουσίας ενισχύθηκε στις δεύτερες εκλογές, ενώ για κάποιο χρονικό διάστημα ξύπνησε στους κρατούντες τους χειρότερους εφιάλτες τους, με την προοπτική ολικής ανατροπής της πρωτοκαθεδρίας των μηχανισμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου