Το τέλος της υπομονής είναι η αρχή του τέλους – Το κουτί της Πανδώρας | Νέα – άποψη – ρεπορτάζ – ειδήσεις

 

 Αυταπατάται η Νέα Δημοκρατία και το Πασόκ αν ελπίζουν ότι με την διάλυση και την απονομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής θα οικειοποιηθούν τους ψηφοφόρους της. Και αυτό επειδή όσοι ψηφίζουν τον κο Μιχαλολιάκο και την παρέα του απεχθάνονται τα κυβερνητικά κόμματα με ασίγαστο μένος, όπως ακριβώς και τους αξίζει.
Οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, σίγουρα είναι ορμώμενοι από διαστρεβλωμένες και επικίνδυνες ιδεολογικές και ψυχοπαθολογικές αφετηρίες. Επίσης αναμφισβήτητα όμως το θυμικό τους είναι δικαιολογημένα ριζοσπαστικοποιημένο απέναντι στις κυβερνητικές παρατάξεις. Ως εκ τούτου, και ελλείψει κονδυλίων για ρουσφέτια και προσλήψεις, είναι απίθανο να επιστρέψουν στους κόλπους των πολιτικών χώρων που εγκατέλειψαν για χάρη της Χρυσής Αυγής, αφού γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτοί είναι υπεύθυνοι για την εξαθλίωση τους. Οι επικλήσεις προς το δημοκρατικό συναίσθημα δεν έχουν κανένα αντίκρυσμα, μιας και δεν είναι η δημοκρατία το ζητούμενο των νεο-Ναζί, αλλά η τιμωρία και εκδίκηση των υπευθύνων της σαπίλας που έχει γονατίσει, πιθανόν ανεπανόρθωτα, την χώρα.
Αυτό το μένος, όσο και αν δεν θέλουν να το παραδεχτούν οι ψυχραιμότεροι, ορθολογικότεροι και δημοκρατικότεροι, είναι κοινός συναισθηματικός παρονομαστής για μια πλειοψηφία που ξεπερνάει κατά πολύ τους ψηφοφόρους των νεο-Ναζί. Επί της ουσίας, το μίσος της Χρυσαυγίτικης προπαγάνδας εναντίον της διεφθαρμένης αστικής δημοκρατίας, είναι το ιδεολογικό άλλοθι του Ναζιστικού τρόμου.
Ο κος Στάγκος, λοιπόν, όπως και ο κάθε άλλος απολογητής της αθλιότητας που ενσαρκώνει η Ελληνική άρχουσα τάξη, καλά θα κάνει να ψάξει πως θα καταφέρει να διαπραγματευτεί τους όρους για να αποφύγει την νέμεση που εκπροσωπεί η Χρυσή Αυγή για εκείνον και τους όμοιους του, αντί να προσπαθεί να διαχειριστεί ιδιοτελώς την απειλή που εκφράζει η νεο-Ναζιστική οργάνωση για τους υπόλοιπους. Μιας και η νέμεση αφορά πρωτίστως την τάξη του, ενώ ο πεζοδρομιακός τρόμος αφορά εκείνους για τους οποίους ούτως ή άλλως ξέρουμε ότι ουδέποτε νοιάστηκε η άρχουσα τάξη, παρά μόνο φρόντισε να τους εκθέσει σε όποιον κίνδυνο τυγχάνει να εξυπηρετεί καλύτερα τα εκάστοτε συμφέροντα της.

Το τέλος της υπομονής είναι η αρχή του τέλους – Το κουτί της Πανδώρας | Νέα – άποψη – ρεπορτάζ – ειδήσεις