Ο πόλεμος του ελαιολάδου: οι ΗΠΑ κατά της Τοσκάνης. Όλο το παρασκήνιο

 Προς γνώση και συμμόρφωση κύριοι της εξουσίας!

La guerra dell'Olio: gli Usa contro la Toscana. Tutti i retroscena

( Ο πόλεμος του ελαιόλαδου: οι ΗΠΑ κατά της Τοσκάνης. Όλο το παρασκήνιο)

 

Era il gennaio del 2014, giusto un anno fa. Il New York Times sparò a zero sul simbolo della nostra regione. «Il suicidio dell’olio italiano» si intitolava un articolo corredato da una striscia a fumetti. Oggi siamo da capo con la class action intentata dai consumatori della California contro due simboli (più che marchi) del made in Italy: Filippo Berio e Bertolli......

( Ήταν Ιανουάριος του 2014, μόλις ένα χρόνο πριν. Οι New York Times πυροβόλησαν στο κέντρο το σύμβολο της περιοχής μας. "Η αυτοκτονία του ιταλικό λαδιού" είχε τίτλο ένα άρθρο που συνοδεύεται από ένα κόμικ. Σήμερα είμαστε πάλι απο την αρχή με την αγωγή που ασκήθηκε από τους καταναλωτές της Καλιφόρνια εναντίον δύο συμβόλων (αντί για μάρκες) made in Italy: Filippo Berio και Bertolli)

Μετάφραση ολου του άρθρου:

Τις ζεστές μέρες του 2014, η εφημερίδα New York Times εγραψε για τις ετικέτες της "Τοσκάνης" πίσω από τις οποίες παραμόνευαν μίγματα ελαίων Ισπανικών, Μαροκινών και  Τυνήσιων. Στην Τοσκάνη σκίσαμε τα ρούχα μας μόλις μία εβδομάδα. Στη συνέχεια, ξανάρχισε: περνώντας από την αδιαφορία σε κάποια συνενοχή. Ωστόσο, το ελαιόλαδο γίνεται πλέον μια παγκόσμια επιχείρηση, επειδή αρέσει ολο και περισσότερο. Οπως λέει η διαφήμιση της San Pellegrino (μισή οικογένεια Mentasti, η άλλη πολυεθνική Nestle): ο κόσμος θέλει να ζει αλ ιταλιανα. Για αυτό η Bright Food, γιγαντιαία κινέζικη δύναμη στη διατροφή, πριν από ένα μήνα αγόρασε την Salov (που σημαίνει ανώνυμη εταιρεία Lucchese έλαια και κρασιά). Η εταιρεία Fontana ειχε φτάσει περίπου τα 330 εκατομμύρια σε έσοδα, ως τελευταία ανεξάρτητη ιταλική επιχείρηση. Μετά που η Bertolli και Carapelli - τα ισχυρότερα εμπορικά σήματα  Τοσκάνης - κατέληξαν στην Αγγλία και την Ισπανία. Όλα χάθηκαν χωρίς οποιοσδήποτε ένοικος του Palazzo Chigi (Μέγαρο Μαξίμου )να πεί μια λέξη. 

Οι ιταλικές μάρκες αρέσουν επειδή το εξτρα παρθένο ελαιόλαδό μας ειναι το καλύτερο της Ευρώπης και του κόσμου.Έτσι ο Bertolli γεννήθηκε στην Λούκα το 1865 από τον Francesco και Κατερίνα Bertolli, αλλά το 2008 πουλήθηκε από την ολλανδική Unilever στους Ισπανούς του Sos (σήμερα Deoleo, incistiata από τα αγγλικά ταμείο CVC) για € 680.000.000. Αλλά πριν φτάσει στους ισπανούς πέρασε επίσης από την Alimont (ομάδα Μοντεκατίνι, 1972) και την μυθική Sme την περίφημη κρατική οικονομική εταιρεία, που ειχε επίσης και το panettone Motta και την Αλεμάνια, τις μαρμελάδες De Ρίκα, και τις αποφλοιωμένες τομάτες Cirio. Η Sme εγινε θρυλική  γιατι για την απόκτησή της προηγήθηκε ο πόλεμος μεταξύ του De Benedetti  και Κράξι, δια μέσω του Μπερλουσκόνι .

Άλλες καιροί. Για να καταλάβουμε πόσο πολύτιμες είναι αυτές οι μάρκες αρκει μόνο να διαβάσετε μια σειρά αποφάσεων της Αρχής Ανταγωνισμού. Από το 1997 δεν υπάρχουν πλέον οι Bertolli-Λούκα, Monini-Σπολέτο, Olearia del Garda, Carli-Ιμπέρια. Χάθηκαν όλες οι γεωγραφικές ενδείξεις, γιατί το λάδι Bertolli, για παράδειγμα, εμφιαλώνεται στο Inveruno (ναι, στη Λομβαρδία). Αλλά κυρίως γιατι οι ελιές δεν είναι ποτέ τοπικές. Η Αρχή εξηγεί στην απόφασή της ότι «το ελαιόλαδο αποτελεί μια sui generis κατηγορία των προϊόντων για τα οποία η εδαφική προέλευση της πρώτης ύλης καλύπτει στα μάτια του καταναλωτή μια συγκεκριμένη ιδιαιτερότητα, δεδομένης της φήμης του σε ορισμένες περιοχές."

Ενα τέτοιο τέλος για τα προϊόντα μας που είναι απίστευτο. Αν σκεφτεί κανείς ότι ακόμα και στη δεκαετία του εξήντα η οικογένεια Bertolli ειχε στην κατοχή της μια τράπεζα με γραφεία στην Lucca και Viareggio.

Αργοπορημένη επίσης η παρέμβαση του Isa (Αναπτυξιακό Τμήμα του υπουργείου Γεωργίας), ο οποίος πρόσφατα έδωσε ένεση ρευστότητας στην εταιρεία ελαιολάδου Dante, η οποία κατέχει επίσης τα σήματα Topaz, Olita και αληθινή.

 Όταν μιλάμε για μεγάλη παραγωγή ελαιολάδου είναι σαφές ότι μιλάμε σχεδόν αποκλειστικά για μάρκες. Το Ιταλικό Στρατηγικό Ταμείο προσπάθησε να επαναφέρει στην Ιταλία τις Bertolli, Carapelli και Sasso, αλλά η δημοπρασία κερδήθηκε από μια βρετανική εταιρεία που μπήκε στο Deoleo. Μιλάμε, το επαναλαμβάνω,για εμπορικά σήματα. Μόνο αυτα μετράνε. Για αυτό η Salov απέκτησε το εμπορικό σήμα της Μπέριο (20% της αγοράς των ΗΠΑ) και προσπάθησε επίσηςνα κατακτήσει και την Bertolli.

 Είναι σαφές ότι ένα ζήτημα είναι οι ελιές των λόφων μας, με τις οποίες μπορεί κανείς να κάνει εξτρα παρθένο ελαιόλαδο (πανάκριβο). Ένας άλλο ζήτημα είναι η παγκόσμια αγορά. Το EVO (έξτρα παρθένο ελαιόλαδο) το κάνουν πολλοί. Όλοι όσοι αισθάνονται πολύ αγρότες-farmers: από τον Sting στον Gino Paoli, από τον Oliviero Toscani στην Cesara Buonamici. Ακόμα και ο Lee Iacocca, ο θρυλικός διευθύνων σύμβουλος της Chrysler, αγόρασε ένα κτήμα στην Maremma και άρχισε να κάνει ελαιόλαδο. Ακόμα και οι εστιάτορες έχουν το λάδι του αγροκτήματος τους. Απο τον Fulvio Pierangelini εως τον Romano Franceschini. Δεν ξέρουμε αν ο Matteo Renzi έχει evo δικό του. Αλλά είναι γνωστό ότι ο μόνος φίλος που είχε ο μαέστρος Puccini στο Μιλάνο,οταν σε πολύ νεαρή ηλικία πήγε για σπουδές στο ωδείο, ήταν ένας έμπορος που έφερνε λάδι απο το χτήμα του, στον Βορρά. 

Όλα αυτά είναι για να καταλάβουμε τι εστι το λάδι για την Τοσκάνη και τι κακό κάνουν αυτές οι διαφημιστικές εκστρατείες, που ολο επαναλαμβάνονται. Επίσημα στοιχεία λένε ότι σήμερα το 70% του Evo IGT Toscano (υπάρχουν και οι ατομικές Dop: Λούκα, Maremma, Σιένα, κ.λπ.) εξάγεται προς τις ΗΠΑ. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Ήταν το 1975, μόλις πριν από 40 χρόνια, όταν Ancel Keys διακήρυξε τη μεσογειακή διατροφή ως την πιο υγιεινή στον κόσμο. Και αυτό το καθεστώς αντι-χοληστερόλης βασίζεται στο ελαιόλαδο.

 Μία από τις λίγες προφητείες που δεν ειχε μαντέψει ο Gino Veronelli, είναι ότι "το λάδι θα έκανε πλούσιους τους αγρότες, οπως εγινε με το κρασί." Αυτό δεν συνέβη. Paolo De Castro, ο πρώην υπουργός Γεωργίας με τον Πρόντι, απο την Απουλία, θυμάται σήμερα: «Ο μέσος όρος ηλικίας των ελαιοπαραγωγών, είναι ο υψηλότερος μεταξύ των ιταλιών αγροτών." Αν κάποιος σκεφτεί την κάκιστη χρονιά που μόλις πέρασε, καταλαβαίνει κανεις πόσο η Τοσκάνη - μεταξύ εμπορικών πολέμων, διαφημιστικών εκστρατειών και χάσιμο των εμπορικών σημάτων - είναι έτοιμη να χάσει μια επιχείρηση (business) που πλέον γίνεται παγκόσμια. Δεν ξεκίνησε καλά η χρονιά της Expo 2015.

 

 

 

 

http://iltirreno.gelocal.it/livorno/cronaca/2015/01/13/news/gli-usa-contro-la-toscana-1.10659563