Διαχείριση απορριμμάτων: ή θα υποστηρίξουμε ένα εναλλακτικό σχέδιο ή θα αναλάβουν (και πάλι) «να μας σώσουν» οι εργολάβοι

Η κατάσταση σήμερα είναι λίγο-πολύ γνωστή σε όλους: ανεξέλεγκτη διάθεση αστικών και βιομηχανικών αποβλήτων, πρόστιμα από την ΕΕ, μεγάλες περιοχές της χώρας χωρίς κανένα απολύτως τρόπο να διαχειριστούν νόμιμα τα σκουπίδια τους, υγειονομική και περιβαλλοντική βόμβα στη Φυλή που όφειλε να έχει κλείσει προ πολλού, επικίνδυνη λειτουργία των περισσότερων χώρων «υγειονομικής» ταφής στους οποίους οδηγούνται πάνω από το 83% των απορριμμάτων σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Η ανακύκλωση για την οποία οι πολίτες πληρώνουν και ξαναπληρώνουν, παραμένει σε απαράδεκτα χαμηλά ποσοστά (στην Αττική, η ανακύκλωση τον προηγούμενο χρόνο κυμάνθηκε στο 2,5%!).

Αυτό που ίσως γνωρίζουν λιγότεροι είναι η «σωτήρια» λύση που εμφανίστηκε την προηγούμενη περίοδο με τον μανδύα της υψηλής και εισαγόμενης τεχνολογίας που θα εξαφανίσει το πρόβλημα. μια λύση που υποστήριξαν αυτοπροσώπως και προσωπικότητες όπως η Άγκελα Μέρκελ και ο Χορστ Ράιχενμπαχ. Ποια ήταν αυτή η λύση; Η δημιουργία τεράστιων εργοστασίων διαχωρισμού σύμμεικτων αποβλήτων. Απλό και εύκολο. Σκουπίδια είχαμε και έχουμε. Πού θα βρίσκαμε τα λεφτά; Κανένα πρόβλημα επίσης. Η λύση ήταν έτοιμη και για αυτό. μέσα από κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, δάνεια και συμπράξεις με τους μεγαλοεργολάβους που αναλαμβάνουν όχι μόνο να κατασκευάσουν αλλά και να λειτουργούν αυτά τα εργοστάσια σκουπιδιών φυσικά με την ανάλογη επιβάρυνση στα δημοτικά τέλη που όλοι πληρώνουμε. Η υποδοχή αυτής της λύσης ήταν τόσο ενθουσιώδης που σχεδόν σε όλη την Ελλάδα προγραμματίστηκαν, εξαγγέλθηκαν και ξεκίνησαν διαδικασίες και για τα εργοστάσια και για τις συμπράξεις.

Μόνο που όταν κάποιοι άρχισαν να διαβάζουν τις περιγραφές αυτής της «λύσης» διαπίστωσαν ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για ένα ακόμα κοινωνικό και περιβαλλοντικό σκάνδαλο. Για αρχή, τα σκουπίδια που ανακατεύονται, συμπιέζονται και μεταφέρονται δεν μπορούν να διαχωριστούν, παρά σε ελάχιστο βαθμό. Τι θα παράγουν λοιπόν τα εργοστάσια σκουπιδιών; Περίπου το 40% από τα σκουπίδια που πηγαίνουν σε τέτοια εργοστάσια πρέπει να επιστρέψει για υγειονομική ταφή στους χώρους που δεν έχουμε. Το υπόλοιπο, στο μεγαλύτερο του μέρος θα είναι καύσιμη ύλη σύμφωνα με τις μελέτες που παρουσιάστηκαν. Όμως εργοστάσια καύσης επίσης δεν έχουμε και κανείς δεν ομολογούσε ότι έχει σκοπό να δημιουργήσει. Η καύση όπως και να τη βαφτίσει κανείς και με όποια τεχνολογία και αν την περιγράψει, παραμένει μια πρακτική επικίνδυνη και ασύμφορη περιβαλλοντικά και οικονομικά. Τέλος επειδή τα κέρδη αυτών που θα αναλάμβαναν να κατασκευάσουν αυτές τις μονάδες έπρεπε να είναι εγγυημένα, οι συμβάσεις που ετοιμάστηκαν προβλέπουν διάρκεια δεκαετιών και προϋποθέτουν εγγυημένες ποσότητες για πάνω από το 90% του συνόλου των απορριμμάτων. Και επειδή τα απορρίμματα στην Ελλάδα της κρίσης μειώνονται κάθε χρόνο, πριν περάσει πολύς καιρός θα πρέπει να κάνουμε και εισαγωγή σκουπιδιών για να καλύψουμε τις δεσμεύσεις που θα είχαμε αναλάβει ή να πληρώνουμε ρήτρες για αθέτηση συμφωνηθέντων στους μεγαλοεργολάβους.

Υπάρχει άλλη απάντηση;

Ευτυχώς............
http://syspeirosiaristeronmihanikon.blogspot.gr/2015/05/blog-post_97.html#more