ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΛΟΙ. Ένα κείμενο γραμμένο στις 30 Απρίλη και τις 15 Μάη του 2011
10 μέρες μετά, στις 25 Μάη 2011, ξεκίνησε το κίνημα των πλατειών.https://www.youtube.com/watch?
ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΛΟΙ.
Όπως έγραφα πριν λίγο καιρό στο παρακάτω απόσπασμα από το κείμενο:
«Για μια κοινωνική αριστερά»
14:54 | 30 Απρ. 2011
Η κρίση στην Ελλάδα και τον νότο της Ευρωζώνης είναι σχεδιασμένη.
Δεν είναι μια τυχαία εκδήλωση της διεθνούς κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος που ξέσπασε από το 2008 και μετά.
Ο ρόλος της παρέας Παπαντρέου είναι πλέον σε όλους ξεκάθαρος.
Πρόκειται για διεθνή στελέχη της χρηματοπιστωτικής ελίτ, εντεταλμένα στην μετατόπιση της κορεσμένης χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας από τον πλασματικό πλούτο των ομολογιακών δανειακών αποδόσεων, σε αληθινό πλούτο, (real estate), με ιδιοποίηση δημόσιας περιουσίας, εδάφους, πόρων, υποδομών, δημόσιων υπηρεσιών και αγαθών, αλλά και των νέων εργασιακών σχέσεων που αντιστοιχούν στη σχεδιαζόμενη νέα οικονομία - χαμηλού κόστους - του νότου.
Ο Παπαντρέου το δηλώνει και ανοιχτά πως είναι εκπρόσωπος του σχεδίου της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης.
http://www.youtube.com/watch?
http://www.youtube.com/watch?
Το σχέδιο αυτό που είναι και ο οραματικός στόχος της διεθνούς εφόδου του κεφαλαίου με το κωδικό όνομα «παγκοσμιοποίηση», προϋποθέτει την εξ εφόδου κατάλυση του διεθνούς δικαίου των ανεξάρτητων κρατών και της αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, και την ντε φάκτο μετάβαση σε ένα παγκόσμιο καθεστώς διεθνούς δεσποτείας υπό τις διεθνείς ελίτ του κεφαλαίου.
Οι διεθνείς ανταγωνισμοί της παραδοσιακής δυτικής ελίτ του κεφαλαίου με τις ανερχόμενες οικονομικές και κυρίως παραγωγικές υπερδυνάμεις με πρώτη την νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική δεσποτεία της Κίνας, οδηγούν τις δυτικές ελίτ σε εδαφική αναδίπλωση, σε αναπροσανατολισμό της κερδοφορίας από την φούσκα της χρηματοπιστωτικής κερδοφορίας στην παραγωγή και στην ιδιοποίηση φυσικών πόρων του συνόλου πλέον του καπιταλιστικού κέντρου.
Η αναθέρμανση της στρατηγικής αυτής και η επέκτασή της στο σύνολο της ευρωπαϊκής ηπείρου, προϋποθέτει νέες κοινωνικές συμμαχίες στα πλαίσια του κεφαλαίου, εντεταλμένα τοπικά στελέχη και κυβερνήσεις κρατών που μπορούν να προωθήσουν την διάβρωση και την τελική κατάλυση των θεσμών αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και κάποια χώρα «δούρειο ίππο» η οποία και θα εισάγει μεθοδικά την «κρίση» στην υπό κατάληψη ζώνη.
Η χώρα αυτή είναι η Ελλάδα, εντεταλμένα στελέχη ο πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς και πρωθυπουργός της και οι υπουργοί της κυβέρνησής του.
Η μέθοδος είναι η κατασκευασμένη σε συνεργασία με τις αγορές «κρίση χρέους», η οποία με τη σειρά της διευρύνεται μεθοδευμένα σε όλο το νότο της ευρωζώνης.
Τα όπλα της κατάλυσης της αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και της απαλλοτρίωσης της χώρας, είναι το «μνημόνιο» και κυρίως η «δανειακή σύμβαση», η υπογραφή της οποίας από έναν εξωκοινοβουλευτικό υπουργό και χωρίς καμία κοινοβουλευτική νομιμοποίηση συνιστά ανοιχτό κοινοβουλευτικό πραξικόπημα.
Το ίδιο το "μνημόνιο" συνιστά το νέο κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στις ανταγωνιστικές πλευρές του κεφαλαίου.
Αποτελεί τη χάρτα συμφωνημένων ανταλλαγμάτων ανάμεσα από τη μία στο χρηματοπιστωτικό που φιλοδοξεί να κεφαλαιοποιηθεί σε γαιοπρόσοδο και από την άλλη με τμήματα του εγχώριου και διεθνούς βιομηχανικού κεφαλαίου και τη γαιοκτησία, που μοιράζονται τα προνόμιά τους με τους κερδοσκόπους και τους διεθνείς τραπεζίτες, με αντάλλαγμα την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων της εργασίας και την προνομιακή του άμεση ωφέλεια από την κατάρρευση των αμοιβών και των συλλογικών συμβάσεων.
Ο τρόπος για να μετατραπεί ο εικονικός λογιστικός πλούτος του ομολογιακού επενδυτικού δανεισμού σε "αληθινό πλούτο" εδαφικής ιδιοκτησίας είναι η υπογεγραμμένη από τον Παπακωνσταντίνου δανειακή σύμβαση και οι ρήτρες της.
Έτσι, οι προνομιακοί κερδοσκόποι επενδυτές ιδιοκτήτες των κρατικών ομολόγων αποζημιώνονται στο ακέραιο μέσω του διακρατικού δανείου των 110 δις ευρώ, ακολούθως οι υπόλοιποι μή προνομιακοί οδηγούνται σε κούρεμα και τέλος η χώρα θα οδηγηθεί σε ανοιχτή χρεοκοπία και θα επιδιωχτεί η άμεση αποζημίωση των κρατών δανειστών και του ΔΝΤ μέσω της ρήτρας για εμπράγματη αποζημίωση.
Έτσι τα "χαρτιά" χωρίς αντίκρισμα που τυπώνει η FED και δανείζεται λογιστικά η κυβέρνηση, θα μετατραπούν σε μια νύχτα σε ιδιοκτησία από τους "δανειστές" του αληθινού εδαφικού πλούτου της χώρας.
Στο ενδιάμεσο, από την αποκατάσταση των ομολογιούχων κερδοσκόπων έως την τελική προγραμματισμένη χρεοκοπία, μεθοδεύεται στο όνομα πάντα του δημόσιου χρέους, το ξεπούλημα όλων των φιλέτων της χώρας, τα οποία και πρέπει να πάνε άμεσα σε συγκεκριμένα, συμφωνημένα, επιχειρηματικά χέρια υπό την καθαρή μορφή της εξαγοράς και όχι υπό το καθεστώς της πολύπλοκης μελλοντικής εκκαθάρισης και εμπράγματων αποζημιώσεων στο πλαίσιο της χρεοκοπίας.
Αυτό είναι το πλαίσιο και αυτό είναι το σχέδιο.»
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Η τραγωδία της αριστεράς όλο τον τελευταίο χρόνο είναι πως έχει εμπλακεί στην παγίδα της συζήτησης με τους όρους που έχουν τεθεί από τους κυρίαρχους και συντονισμένους μηχανισμούς προπαγάνδας και έχει δυστυχώς εγκλωβιστεί στην ανάλυση των χαρακτηριστικών της οικονομικής κρίσης αλλά και της υποτιθέμενης διεξόδου με δημοσιονομικούς όρους και επικεντρωμένα σχεδόν αποκλειστικά στον χρηματοπιστωτικό τομέα και τα νομισματικά εργαλεία.
Αποτέλεσμα, όλες οι προτάσεις της που μάλιστα αποτέλεσαν και σκληρές διαχωριστικές γραμμές άμεσης πολιτικής πάλης του προηγούμενου διαστήματος αφορούσαν σχεδόν αποκλειστικά τις υποτιθέμενες προτάσεις πάνω στο ζήτημα της διαχείρισης του χρέους και τη σχέση με το ευρώ.
Λες και στις οικονομικές θεωρίες των αριστερών οικονομολόγων δεν υπάρχει πραγματική οικονομία και παραγωγή ή λες και είχε η αριστερά σήμερα το υπουργείο οικονομικών και θα εφάρμοζε αύριο το πρωί την μία ή την άλλη στρατηγική ή λες και ο άμεσος προς υλοποίηση στόχος ήταν η αποδέσμευση ή όχι από την νομισματική ένωση και την ΕΕ.
Κατόρθωσε έτσι η αριστερά το αδύνατο. Παίζοντας ουσιαστικά με μόνο αντίπαλο τον εαυτό της κατάφερε να διαχωριστεί να διασπαστεί και να φθαρεί ανεπανόρθωτα με εξοντωτικές συγκρούσεις στα πεδία της θεωρίας ή και της ιδεολογίας ακόμα (τα οποία όμως τα ονομάτισε ως άμεσους πολιτικούς στόχους), έσπρωξε σε απόγνωση χιλιάδες αγωνιστές και αποδυνάμωσε αντικειμενικά την μόνη αληθινή πολιτική σύγκρουση που δεν ήταν άλλη παρά η αποτροπή της κινεζοποίησης των εργασιακών σχέσεων μέσω του μνημονίου και η ματαίωση της αρπαγής στρατηγικών τομέων και πλούτου από τους διεθνείς κερδοσκόπους μέσω της δανειακής σύμβασης.
Έστω και τώρα να λογικευτούμε.
Και ειδικά τώρα που η αδίσταχτη κυβέρνηση Παπανδρέου καθοδηγεί τους φανερούς και κρυφούς μηχανισμούς του χάους και βυθίζει μεθοδευμένα όλο και περισσότερο την ελληνική κοινωνία στη βία και το αίμα, τώρα πρέπει να εργαστούμε για την επαναφορά του πραγματικού στο πεδίο της κοινωνικής σύγκρουσης.
Υπερασπίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τις συλλογικές συμβάσεις και την εργασία.
Αυτή είναι η μάχη ενάντια στο μνημόνιο.
Αποτρέπουμε με κάθε μέσο την εκχώρηση στρατηγικών τομέων και δημόσιου πλούτου.
Αυτή είναι η μάχη ενάντια στη δανειακή σύμβαση.
Δεν επιτρέπουμε το κλείσιμο επιχειρήσεων αλλά οργανώνουμε αγώνες για να περάσουν στα χέρια των εργαζόμενων με μορφές αυτοδιαχείρισης.
Αυτή είναι η μάχη για την κοινωνική χειραφέτηση.
Ματαιώνουμε κάθε δυνατότητα διακυβέρνησης του Παπανδρέου, με τη βία του αίματος, την ετοιμαζόμενη διαδοχή Σαμαρά ή του συνασπισμού των προθύμων.
Αυτή είναι η μάχη για την υπεράσπιση της δημοκρατίας.
ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΛΟΙ.
Αυτό είναι το κρυφό σύνθημα ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.
Να γίνει και σύνθημα της κοινωνικής αριστεράς. ΤΩΡΑ. ΧΤΕΣ.
Γιάννης Πάνου
15.5.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου