Τάσος Παυλόπουλος - Ζωγράφος*

Οι εκλογές πλησιάζουν επικίνδυνα. Οι «Ευρωπαίες εταίρες» μας έχουν χάσει τον ύπνο τους. Ανησυχούν γιατί οι ντόπιοι «προαγωγοί» τους (Παπαδήμος, Σαμαράς, Βενιζέλος κ.λπ.) αποδεικνύονται ανίκανοι στην εξασφάλιση της απαιτούμενης πελατείας για την αξιοπρεπή λειτουργία ενός πολιτισμένου ευρωπαϊκού «οίκου ανοχής».

Το «προϊόν» φαίνεται πως πια δεν «πουλάει» όπως πριν, γιατί οι Έλληνες ψηφοφόροι, στην πλειονότητά τους, το έχουν πάρει επιτέλους απόφαση πως η μοναδική θεραπεία από τα «αφροδίσια νοσήματά» τους είναι το να πάψουν οριστικά να είναι «σαβουρογάμηδες».
Τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα, αυτοί οι κατ'επάγγελμα και κατά συρροήν «βιαστές και δολοφόνοι» της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αυτά τα εξουσιομανή και κοιλιόδουλα βαμπίρ, δείχνουν πια ξεδοντιασμένα και απεγνωσμένα. Όμως, εξακολουθούν να βγάζουν ακόμα γλώσσα αμετανόητα και προσπαθούν να δαγκώσουν λυσσασμένα με τις μνημονιακές μασέλες τους!

Η ώρα της κάλπης φαντάζει μοναδική ευκαιρία, ώστε να τους φορέσουμε τα φίμωτρα που τους αρμόζουν και να τους στείλουμε μια και καλή στον μπόγια! Όσοι ταπεινωμένοι και εξαθλιωμένοι συμπατριώτες μας τους έχουν στο παρελθόν ψηφίσει και έχουν δαγκωθεί από δαύτους, να κάνουν οπωσδήποτε αντιλυσσικό ορό...

Κάποτε θα ξαστερώσει ο ουρανός και θα μπορούμε και πάλι να αναπνέουμε. Η χούντα είχε κρατήσει εφτά ολόκληρα χρόνια που μας φανήκανε αιώνες. Η μετάλλαξή της, όμως, μας υπνωτίζει και συνθλίβει τη ζωή μας πολλά περισσότερα χρόνια.

Το τελευταίο αποκούμπι μας, η σχεδία μας για μια πιο δίκαιη ζωή, είναι μόνον η Αριστερά. Αυτή τη φορά, όπως όλα δείχνουν, θα πάρει πολλά «κουκιά», υπερβολικά πολλά! Το θέμα είναι πώς θα τα διαχειριστεί; Από εμάς, που θα την ψηφίσουμε, εξαρτάται. Και από την ποσότητα, βέβαια, αλλά και από την ποιότητά μας! Ίσως έτσι καταλάβει και η «χ» ηγεσία του «χ» αριστερού κόμματος πως δεν υπάρχουν περισσότερο ή λιγότερο αριστεροί, καλύτεροι και χειρότεροι, αληθινοί και ψεύτικοι. Και ασφαλώς, δεν αποτελεί «αρία» φυλή κάποιο κομμάτι της Αριστεράς, ώστε να νομιμοποιείται να μετράει το μήκος της μύτης των υπολοίπων, μην τυχόν και αποδειχθούν «Εβραίοι» και τους μολύνουν.

 Ούτε κληρονόμησε κάποιο κομματικό επιτελείο από τη μάνα του ή τη θεία του κάποιο κόμμα, πακέτο με τα σύμβολα, τις ιδέες, τους αγώνες και το αίμα που χύσανε: ο Σπάρτακος, ο Λαμπράκης, ο Μπελογιάννης, η Ηλέκτρα Αποστόλου, ο Λόρκα, ο Αλιέντε, ο Βίκτορ Χάρα, ο Λουμούμπα, ο Σωτήρης Πέτρουλας, ο Διομήδης Κομνηνός, ο Τσε και πολλοί άλλοι αγωνιστές...

Η Αριστερά ανήκει σε όλους μας και αυτή την Αριστερά θα ψηφίσουμε, χωρίς κομματικές παρωπίδες, με μοναδικό σκοπό να διώξουμε επιτέλους αυτά τα άθλια υποκείμενα, εγχώρια και ξένα, που μας κάθονται στον σβέρκο. Και μετά, θα έρθει η ώρα να «ξυρίσουμε τον γαμπρό» και να βγάλουμε όλοι τα πορτοφόλια μας ώστε να κάνουμε τη σωστή διαίρεση...

Ξέρω ότι είναι χιλιάδες, εκατομμύρια πολίτες σ'αυτή τη χώρα, ενταγμένοι και ανένταχτοι, στελέχη, απλά μέλη και απλοί συμπαθούντες διάφορα κομμάτια της Αριστεράς που σκέφτονται έτσι. Πως η Αριστερά είμαστε όλοι εμείς ΜΑΖΙ! Λοιπόν... ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΦΑΓΑΜΕ!

 * Δημοσιεύτηκε στο "Ποντίκι" 27/4/2012