Μπαλοθιές στη Συγγρού; Δεν σκέφτηκα ούτε προς στιγμή ν’ ανησυχήσω.

Προστέθηκε από 24grammata

24grammata.com/ πολιτικός λόγος

…Επιστροφή της τρομοκρατίας, λένε. Τώρα επέστρεψε; Και αυτό που βιώνει, δηλαδή,  η ελληνική κοινωνία τόσα χρόνια, τι είναι;…

…Η βία, που βιώνουμε, βλέπω να προέρχεται μόνον από ένα χώρο και αυτός είναι ο χώρος που εκπροσωπούν οι κυβερνώντες απροκάλυπτα πια από το 2009 και μετά…

γράφει ο Γιώργος  Πρίμπας

Η ηλικία της δεν πρέπει να ήταν πάνω από σαράντα χρονών, τουλάχιστον έτσι μου είπε το πρόσωπο που κατά κάποιο τρόπο πρωταγωνίστησε στο περιστατικό, και η εμφάνισή της δεν έδειχνε κάτι που να σε υποψίαζε, όταν πριν μερικές μέρες περπατώντας λίγο μετά το σούρουπο, σε κάποιο δρόμο της Καλλιθέας, διακριτικά – πάει να πει με γρήγορες κινήσεις και με κλεφτές ματιές να μην υπάρχουν γύρω της άλλα πρόσωπα – έψαχνε στους κάδους σκουπιδιών και όταν κάποια στιγμή ανακάλυψε, μέσα σε μία σακούλα σκουπιδιών, απομεινάρια τροφής χωρίς δεύτερη σκέψη τα έφαγε. Προφανώς και δεν κομίζω γλαύκας στην Αθήνα του μνημονίου, αλλά όταν το φιλικό μου πρόσωπο την προσέγγισε, επιχειρώντας να της προσφέρει κάποια χρήματα, έλαβε την απάντηση της, πριν με γοργά βήματα απομακρυνθεί, πως έψαχνε μια σακούλα σκουπιδιών της στην οποία πρέπει από λάθος να πετάχτηκε κάτι που δεν ήταν σκουπίδι.
Επειδή η λέξη αξιοπρέπεια έχει χάσει το νόημα της δε θα την χρησιμοποιήσω. Στην αντίδραση αυτή και δυστυχώς εκατοντάδων χιλιάδων συνανθρώπων μας δε βλέπω παρά την περηφάνια εκείνη την αναμεμειγμένη με τον τρόμο της μοναξιάς που έχει επιβάλει αυτή η καπιταλιστική κοινωνία σήμερα και ως Καλλιθεάτης  δεν μπορώ παρά να θυμίσω το τέλος που βίωσε ο μεγάλος ποιητής και λογοτέχνης Γιάννης Γρυπάρης τον τραγικό χειμώνα της γερμανικής κατοχής του 41-42 σβήνοντας τελικά την 11η Μαρτίου 1942 από ασιτία μέσα στο σπίτι του (σήμερα : Οδός Γρυπάρη 112).
Κάθε μέρα λοιπόν στην Ελλάδα του μνημονίου [την οποία οι βασικοί ένοχοι για την κρίση, αφού πρώτα κατέκλεψαν και εξασφάλισαν τα κλεμμένα στην Ελβετία, και οι γραφικοί ιδιωτικά ή και δημόσια λέγοντες και γράφοντες λακέδες τους τολμούν να αποκαλούν το τελευταίο σοβιετικό κράτος]  ακούμε για κάποιον που έχοντας εξαντλήσει κάθε περιθώριο προσωπικής αντοχής βρίσκει έναν τρόπο να απομακρυνθεί από αυτήν, ενίοτε διαθέτοντας προς τούτο ακριβώς μία σφαίρα.
Αυτές οι σφαίρες, οι θάνατοι μάλλον που προκαλούσαν και προκαλούν και αν δεν υπάρξει ανατροπή θα εξακολουθούν να προκαλούν, δεν είδαμε να συγκινούν κανέναν από τους ενόχους της κρίσης. Κανένας τραπεζίτης, κανένας κεφαλαιοκράτης, καμία ΕΕ, καμία τρόικα, κανένας από αυτούς που κυβέρνησαν και κυβερνούν δεν ανησύχησε. Αφενός, υποθέτω,  πως επειδή αυτές οι σφαίρες οδηγούντο από το χέρι του απελπισμένου ανθρώπου προς τον ίδιο ένιωθαν ασφαλείς αφετέρου γιατί δεν χάλαγαν τα νούμερα τους και δεν αλλοίωναν τις στατιστικές τους, για να μην πούμε ότι μπορεί να έβλεπαν ότι τους απαλλάσσουν από κόστη.
Και ξαφνικά (με ή χωρίς εισαγωγικά) περί την 2.20 π.μ. της Δευτέρας 14 Ιανουαρίου 2013 πέσανε δυο μπαλοθιές στα γραφεία της ΝΔ σε ώρα που δεν υπήρχε κανείς ο δε πρόεδρος του κόμματος και πρωθυπουργός της χώρας βρισκόταν πολλά χιλιόμετρα μακριά και έκτοτε όλοι ξαφνικά ανησυχούν. Επιστροφή της τρομοκρατία λένε. Τώρα επέστρεψε; Και αυτό που βιώνει δηλαδή  η ελληνική κοινωνία τόσα χρόνια τι είναι; Αποσοβιετικοποίηση και εξορθολογισμός του συστήματος ;
Η βία λένε, αναμασώντας για πολλαπλή φορά τη γνωστή και άγλυκη πια καραμέλα, είναι καταδικαστέα από όπου και αν προέρχεται.
Ναι, αλλά προσωπικά δεν βλέπω να προέρχεται «από όπου» ούτε από τρεις ούτε καν από δύο χώρους. Η βία που βιώνουμε βλέπω να προέρχεται μόνον από ένα χώρο και αυτός είναι ο χώρος που εκπροσωπούν οι κυβερνώντες απροκάλυπτα πια από το 2009 και μετά.
Είναι ο χώρος που επαγγέλλεται τη μεταφορά του πλούτου από τους πολλούς στους ελάχιστους, ο χώρος του κεφαλαίου, των τραπεζών, του ΔΝΤ, της ΕΕ και των διάφορων G8-G20, οι εκατό πλουσιότεροι στον κόσμο που μέσα στο 2012 αύξησαν την περιουσία τους από τα 1,65 στα 1,9 τρις δολάρια, είναι δηλαδή ο καπιταλιστικός κόσμος που επελαύνει απαιτώντας τις ζωές μας,. Αυτός είναι η μόνη βία και η μόνη τρομοκρατία.
Είτε οι μπαλοθιές ήταν προβοκάτσια – ξέρουμε ποιος ωφελείται, αλλά η αστυνομία που συνήθως ψάχνει σ’ ένα έγκλημα οικονομικής φύσης τον ένοχο μεταξύ αυτών που πιθανόν θα ωφεληθούν θα το κάνει και τώρα; – κλπ είτε τέλος πράγματι οφείλεται σε κάποια ομάδα αντιεξουσιαστών, που πάντως φρόντισε να μην υπάρχουν θύματα στην κίνηση τους αυτή, άμεση τρομοκρατία σε βάρος του ελληνικού λαού δεν υπάρχει.
Το επαναλαμβάνω: άμεση τρομοκρατία σε βάρος ελληνικού λαού δεν υπάρχει.
Η τρομοκρατία που βιώνει ο ελληνικός προέρχεται μόνον από την εξουσία η οποία εκπροσωπεί τα συμφέροντα των ελάχιστων και από κανέναν άλλο. Μια εξουσία που αδιαφορεί για τον άνθρωπο και κυνικά διατυμπανίζει, και ιδίως μέσω των φερέφωνων της , ότι έτσι έπρεπε να γίνει και πως η εξαθλίωσή μας είναι η λύση του καπιταλισμού τους.

Ποιος από αυτούς πήγε να ρωτήσει αυτή τη γυναίκα πως ζει;